สวัสดีค่ะ คุณแม่ทุกท่าน นี่เป็นกระทู้แรกที่ดิฉันเขียนและเหตุการณ์เพิ่งเกิดกับตัวเอง 4วัน
ดิฉันแต่งงานกับสามี และปล่อยท้องเองประมาณ4ปี แต่ก็ไม่สำเร็จ จึงตกลงกันว่าจะเข้าไปปรึกษาแพทย์เพราะน่าจะจัดเป็นกลุ่มผู้มีบุตรยากแล้ว
ปี 2562 จึงตัดสินใจเข้าไปปรึกษาแพทย์และตั้งครรภ์สมใจ โดยตลอดระยะเวลาการตั้งครรภ์ เป็นไปอย่างราบรื่น ตัวอ่อนโตตามเกณฑ์
และผ่านเวลา 12สัปดาห์แรก มีการตรวจคัดกรอง nifty ความเสี่ยงต่ำ และการตั้งครรภ์ราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เพราะดิฉันระมัดระวัง เดินช้าๆ ยาไม่เคยแตะถึงจะปวดศีรษะ อาหารการกินคือระวังทุกอย่าง เพราะกลัวจะกระทบกับเค้า พอขับรถออกจากบ้านก็คุยกับลูก ไปทำงานกับคุณแม่นะ แม่รักหนูนะ แม่รอกอดลูกนะ
ประมาณ เดือนที่ 4 ลูกเริ่มดิ้น ดิฉันรู้สึกมีความสุขมากๆ คือ มีโลกส่วนตัวกับลูกสองคน ทั้งก่อนไปทำงาน และหลังเลิกงาน หลังจากตื่นนอน น้องดิ้นดี มีการพัฒนาดีตลอด ดิฉันและสามีดีใจมากๆเพราะเป็นท้องแรก 
เมื่อเข้าสู่เดือนที่5 ลูกดิ้นเก่ง เล่นกับแม่และพ่อทุกวัน เราสองคนมีความสุขมากๆ
จนมาถึงวันหนึ่ง วันที่ฟ้าได้มาพรากลูกของดิฉันไป ลูกชายสุดที่รักของแม่ ตอนเช้าหนูยังดิ้นเล่นกับพ่อและแม่ พอแม่ไปทำงาน ช่วงกลางวันลูกก็ดิ้นปกติจนถึง 4โมงเย็น พอประมาณ 5โมง น้องก็เงียบไป เราก็คิดว่า สงสัยวันนี้ดิ้นเยอะแล้วคงนอนหลับ
ก็ไม่ได้เอะใจอะไรจนช่วงกลางคืน ก็เริ่มกังวลแระ ปกติถึงจะไม่ดิ้นเยอะ แต่จะมีดุ๊กดิ๊กๆบ้าง แต่นี่เงียบ เราถึงกับร้องไห้ทั้งคืน
พอตอนเช้า ก็ตัดสินใจลางาน ให้สามีพาไปหาหมอที่คลีนิกเพื่อซาวน์ดูลูก ในใจก็ยังหวังว่าเขาแค่เปลี่ยนท่านอนแล้วทำให้เราไม่รู้สึกถึงการดิ้นมั้ย พอไปซาวน์คุณหมอถามว่า นี่ลูกคนแรกเหรอ ทำใจได้มั้ย ถ้าเกิดอะไรขึ้น คือช็อกมาก พอคุณหมอถามแบบนั้น แสดงว่ามันต้องมีอะไรร้ายแรงแน่ๆ คุณหมอบอก น้องไม่ดิ้น ไม่มีสัญญานการเต้นของหัวใจ น่าจะ100%แล้ว หมอถามฝากครรภ์ที่ไหน ให้เข้าไปที่นั่นเลย เด่วเค้าจะดูให้ หมอบอกดีที่เรารู้เร็ว เพราะถ้าน้องเขาบวมน้ำแล้วติดเชื้อ จะทำให้แม่เป็นอันตราย จากนั้นเราสองคนจึงโทรไป รพ ที่ฝากครรภ์ และพยาบาลแจ้งให้ไปเลยและติดต่อห้องฉุกเฉิน คือ ตอนนั้น เรานั่งร้องไห้ไปตลอดทาง อารมณ์คือ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว อยากตายไปกับลูก สามีคือขับรถแบบล่องลอยมาก ดีที่ไปถึง รพ และไปติดต่อห้องฉุกเฉิน แจ้งอาการเขาไป หมอที่ห้องฉุกเฉินมาตรวจ ในใจแม่นี่คือ ขอให้เจอหัวใจเต้นทีเถอะ แค่เจอหัวใจเต้น แม่ไม่ขออะไรอีกแล้ว หมอซาวน์นานมาก จนแน่ใจ เค้าก็เลยบอกเราว่า น้องหัวใจหยุดเต้นแล้วค่ะ ตอนนี้ต้องช่วยชีวิตแม่เพราะคงช่วยน้องไม่ได้แล้ว โดยการให้เหน็บยา และรอจนปากมดลูกเปิด คือคืนนั้น หมอเข้ามาเหน็บยาให้ทุก 4ชั่วโมง แม่นอนไม่หลับทั้งคืน คือนอนกอดท้องตัวเองร้องไห้ ยังรู้สึกเหมือนท้องขยับก็มโรไปว่าน้องดิ้น(ที่จริงน่าจะเพราะมดลูกบีบตัว) เพราะน้องไปจากแม่แล้ว มีแต่ร่างไร้วิญญานของลูก คือทำใจไม่ได้จริงๆ ไม่อยากให้เขาเอาลูกออกไปจากแม่ จนเหน็บยาครบเม็ดที่ 5 หมอเข้ามาตรวจและแจ้งว่า ปากมดลูกเพิ่งเปิดแค่เซ็นเดียว ต้องได้ประมาณ 6เซ็น น้องถึงจะออกมาได้ ถ้าปากมดลูกไม่เปิดคงต้องใช้การฉีดยา ซึ่งจะปวดมากๆ เรายังคิดเลยว่า เพราะลูกไม่อยากจากเราไปมั้ย แม่ก็นั่งร้องไห้ จนสุดท้าย พ่อเค้าก็เลยมาพูดบอกลูก ลูกออกมาเถอะ อย่าให้แม่ต้องทรมานมากเลย ไม่ถึงครึ่ง ชม เราก็ปวดท้องมาก อาการเหมือนปวดฉี่และปวดถ่ายในเวลาเดียวกัน ปวดจนขยับตัวไม่ได้ แล้วปวดไม่ถึง 5 ครั้ง น้องก็หลุดออกมา พอถึงห้องคลอดได้ยินพยาบาลบอก สายรกพันคอสามรอบ คือ เรามองดูลูก ร่างน้อง คืออ้าปาก คงทรมานมากก่อนจะเสีย ใจแม่แทบสลาย เสียใจมาก ทำไมฟ้าส่งลูกมาให้แม่ได้รักแล้วถึงมาเอาลูกไปเร็วอย่างนี้ ได้แต่หวังว่าลูกจะกลับมาหาแม่อีกครั้ง แม่จะรอนะ /จากใจหัวอกคนเป็นแม่ 
06/11/62 วันที่ลูกจากไป พร้อมหัวใจที่สลายของแม่
ห้องที่เราพักอยู่เป็น หอผู้ป่วยหลังคลอด จะมีเสียงเด็กแรกเกิดร้องตลอดเวลา พยาบาลเข้ามาถามว่าจะกลับหรือจะพักดูอาการอีกคืนก็ได้ เพราะเราแท้งครบ ไม่ต้องขูดมดลูก และความดันปกติ เรากับแฟนจึงขอกลับเลย เพราะเวลาได้ยินเสียงเด็กร้อง มันทำใจไม่ได้จริงๆ
พอกลับถึงบ้าน แทนที่จะพัก เราก็ไปหาซื้อสังฆทาน เพื่อทำบุญให้ลูกที่เสียไป และตื่นเช้ามาก็ไปใส่บาตรให้ลูก กลัวน้องเขาจะหิว เพราะเช้ามาปกติแม่จะรีบทานข้าวตลอด 
สายๆก็ออกไปทำบุญถวายสังฆทาน บอกหลวงพ่อว่าลูกหนูเสียในครรภ์ค่ะ ต้องทำอะไรบ้าง แล้วหลวงพ่อก็สวดให้เหมือนเวลามีคนเสียชีวิต พอทำบุญแล้วกลับมานอนร้องไห้ต่อที่บ้าน
โชคดีหมอให้พัก2สัปดาห์ เพราะเราคงทำใจไม่ได้หากไปทำงานแล้วมีใครถามเรื่องลูก 
—-ลาก่อน ลูกชายสุดรักของแม่ แม่จะรอลูกพร้อมและมาเกิดเป็นลูกแม่อีกครั้งนะครับลูก—-

นี่เป็นความเสียใจมากที่สุดในชีวิตของเรา จึงอยากจะมาเล่าและเตือนคุณแม่อีกหลายๆคนว่า หากรู้สึกลูกไม่ดิ้นแค่เพียงไม่นานก็ต้องรีบไปหาหมอนะคะ อย่านิ่งนอนใจว่า เค้าหลับ แบบเรา ของเราอายุครรภ์แค่5เดือนกว่า คุณหมอบอกว่าไม่แปลกที่เราจะยังไม่นับลูกดิ้น  ถ้าเป็นบางคนคงยังไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่จากเรื่องของเราก็เห็นแล้วว่า ถึงจะเพิ่งเริ่มดิ้น ก็ให้เฝ้าระวังตลอดเวลาจริงๆ พอลูกเริ่มดิ้น ควรอัลตราซาวน์ตรวจสม่ำเสมอไว้ก่อน ตอนนี้แม่เริ่มทำใจได้ และอธิษฐานทุกวัน ให้น้องกลับมาหาแม่ แม่ยังรอน้องเสมอนะ ลูกชายของแม่

หากใครมีอะไรจะสอบถาม สามารถ อินบ็อกมาถามได้เลยนะคะ แม่พร้อมจะให้ความรู้ทุกอย่าง เผื่อบุญกุศลนี้จะทำให้ลูกชายของแม่กลับมาเป็นลูกของแม่อีกครั้ง แม่ยังหวังว่าน้องจะกลับมาหาแม่นะ แม่จะรอลูกนะ...จากแม่ที่หัวใจสลาย