ขอเกริ่นก่อนนะว่า เราเคยอยู่กลุ่มนึงที่มีเพื่อนสนิทเราด้วยคบกันมา 14 ปี พอหลังจากนั้น เราก็ได้คุยๆกับคนๆนึง เเละเราก็รู้ว่าติดเขามาก เราก็เลยไปตามเธอคนนั้นอยู่กลุ่มด้วยกัน จากนั้นเราก็คบกันในกลุ่มใหม่นี้ 6 คน ตอนเเรกก็ยังปรับตัวไม่ได้ เราก็เเอบน้อยใจพวกเขาอะไรหลายๆอย่าง พอปรับตัวกันได้ก็สนิทกันสุดๆ พวกเขาก็ดีกับเราทุกอย่าง พอเรามีปัญหากับคนที่เราคุยด้วย พวกเขาก็เเกล้ง เราเเบบ กันซีนเรา บ้าง เเต่เมื่อก่อนคิดว่า ถึงจะกันซีนเเต่พวกเขาก็เห็นหัวเรา จะทำอะไรก็นึกใจเราตลอด ทุกอย่าง ไม่ว่าจะไป ที่ใดๆ ไปเรียน งานกลุ่ม พวกเราก็จะเเบ่งเเบบยุติธรรมมาตลอด เเล้วจากนั้นมามันทำให้เราไม่สนิทกับเพื่อนกลุ่มเดิม เหมือนกับเรากลายเป็นคนนอกไปเลยเวลาไปอยู่กับพวกเขา เเต่ในกลุ่มเก่า มีเพื่อนสนิทเรา 2 คน เราก็มีตามเพื่อนกลุ่มเก่าบ้างเวลาไปเรียน เพราะเราช้า ตอนเเรกๆ เพื่อนกลุ่มใหม่ก็เรียก เราก็บอกว่าให้เขาไปก่อนเลย เรามีเพื่อนหลายกลุ่มมาก เพราะเราไม่ได้เเบบ ตามอยู่กลุ่มเดียว เพราะคิดว่าคนนั้นก็เพื่อนคนนี้ก็เพื่อนให้ความสนใจกับทุกคนเท่ากันหมด เเล้วเราก็กลับไปตามกลุ่มใหม่อีก จนมาถึงหลังๆนี้เรารู้สึกว่า พวกเขากันซีนเราเยอะเกิน ไปจนบางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราไม่ใช่เพื่อนของเขา เหมือนไม่รู้จักกัน เขาไปไหนเขาก็ไม่เคยชวน ไปเรียนก็ไม่เคยเรียก จะลงไปซื้อข้าวพวกเธอก็ไม่เคยเรียก เหมือนไม่เห็นหัวเราจริงจัง เราก็คือเเบบน้อยใจจนเอือมมากๆอ่ะ เเละที่ผ่านมา งานกลุ่มจากปกติ 5 คน หรือ 6 คน ก็เเบ่ง( 32)( 33) ที่นี้พอมี 5 คน เขาก็จับ กับพวกเขา 5 คนโดยไม่ใยดีเราเเม้เเต่น้อย เราก็เริ่มรู้สึกเเล้วว่า เราไม่ดีพอหรือไม่มีค่าอะไรกับพวกเขา มันทำให้เรากลายเป็นคนโดดเดียว เราจะรู้สึกเศร้าทุกครั้ง ที่ครูให้ทำงานกลุ่ม คือเราไม่มีเพื่อนคบเลยอ่ะ ไปไหนก็ไปคนเดียว ไปเข้าห้องน้ำก็ไปคนเดียว ไปกินข้าวก็ไปคนเดียว เพื่อนกลุ่มเก่าๆก็ถามทำไมไปคนเดียว เรายอมรับว่า เราสภาพนี้น่าสมเพสมาก กลุ่มเราก็ออกมาไกลมากเเล้ว เพื่อนกลุ่มใหม่ก็กันซีนเรา ไม่ให้ความสำคัญกับเราอีกต่อไปเเล้ว บางทีอยู่ๆใกล้ๆ เเต่ความรู้สึกมันห่างเหินกันไปทุกที โคตรสมเพสตัวเองเลยครับ ไปกินข้าวก็ไปนั่งกับเพื่อนสนิทอีกห้อง  รู้สึกอึดอัดครับ ทำไรไม่ถูก ไม่อยากไปโรงเรียนเลยอ่ะ เจอเเบบนี้ เราพลาดตรงไหนอ่อ เป็นเศร้า เป็นท้อ