** ใครเคยกลับไปเยื่ยมโรงเรียนเก่าแล้วเจออะไรที่ทำให้คุณจดจำไปตลอดไม่เคยลืมบ้าง

กระทู้คำถาม
หลายๆคนเรียนจบไปแล้ว และได้กลับไปเยื่ยมเยือนถิ่นเก่าสมัยมัธยม บางคนอาจจะเจอว่าโรงเรียนมีการพัฒนา ครูที่เคยสอนเราลาออกไปแล้ว หรือได้เจอรุ่นน้องที่สนิท แต่สำหรับเรา เราเคยเจอเหตุการณ์นึงที่ทำให้เราจำและสามารถเก็บมาเล่าได้ตลอดเมื่อคุยกับเพื่อนเรื่องโรงเรียน 🤣

ก่อนเราจะมาเรียนต่อเรากลับไปที่รร เพื่อไปขอเอกสารรวมถึงล่ำราครูอาจารย์ ต้องขอเกริ่นก่อนว่าสมัยเรียนเราเป็นคณะกรรมการนักเรียน เป็นพิธีกรงานต่างๆ เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันทักษะ ต่อเราก็เดินเล่นไปเรื่อยๆผ่านตึกที่เราเรียนและเรานั่งประจำ เดินผ่านโรงอาหาร เดินยาวไปถึงลานโต๊ะม้าหินหลังตึก ซึ่งโซนตรงนี้ส่วนใหญ่จะเป็นพวกรุ่นพี่ม.6นั่ง(ตอนนั้นเราม.5จะเรียนคนละตึก) เราไม่เคยเดินมาโซนนี้เลยเพราะจะมีแต่เด็กโตๆ

ระหว่างที่เรากำลังเดินชมนกชมไม้ ผ่านโซนโต๊ะม้าหินตรงนั้นไป เพื่อนเราเรียกเรา นามสมมุติ เอ, เอๆ มาดูนี่ดิ ดูตรงโต๊ะนี้ เราก็เดินไปดู เราShock!! ตามด้วยขำออกมาแรงมาก เพราะบนโต๊ะมีประโยคที่เขียนด้วยปากกาเมจิสีแดง ขนาดใหญ่ประมาณครึ่งโต๊ะ ว่า “อีเอแรดมาก!!” 😂🤣😂🤣😂😂😂😂

เราแบบโอยยยยยยยยย เราไม่รู้ว่ามันมีมาต้องแต่เมื่อไหร่ เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียน เราขำหนักมาก คิดว่าถ้าเด็กรุ่นต่อจากเรามาอ่านคงสงสัย บวกงง ว่าอีเอคือใคร แล้วทำไมคนต้องมาเขียนด่า 😆 และเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ทำให้เราจำเล่ากี่ครั้งให้เพื่อนฟังก็คือขำตลอด ไม่เคยรู้ตัวเลยว่ามีชื่อสลักอยู่บนโต๊ะม้าหินหลังตึกด้วย


ใครมีเรื่องราวเกี่ยวกับการไปเยื่ยมเยือนรรเก่าก็มาเล่าให้กันฟังบ้างนะคะ ☺️
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่