ผมมันโง่ไหมครับที่ไม่โกรธไม่เกลียดเค้า แต่รักของเรามันกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ครับ เหตุผลเพราะ ทุกคนรู้ว่าเค้านอกใจผมและเค้าเลือกทางเดินเค้าเอง แต่ด้วยความที่เค้ายังทำหน้าที่แม่อยู่ซึ่งคอยโทรวีดีโอคอลหาลูกทุกวันและวันหยุดเค้าบอกจะมาหาลูก ผมก็ต้องเห็นหน้าเค้าทุกวัน มันทำให้ผมลืมไม่ได้ และผมรู้สึกให้อภัยเค้าเพราะที่เค้าทำไปมันเป็นอารมณ์ของคนที่เก็บกดมานานเกี่ยวกับชีวิตรักของเรา เราคุยกันครับแต่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ส่วนความรู้สึกผมหรอ ผมทำใจได้นะ ถึงบางครั้งจะเจ็บและโหยหา แต่ผมคิดว่ามันจะชินไปเองใช่ไหมครับ