ต้องบอกก่อนเลยว่าเรากับพี่คนนี้มีปัญหาตั่งแต่เราย้ายเข้ามาในแผนกแล้ว
       เราไม่แน่ใจว่าเขาไม่ชอบอะไรเรานะ
          อาจเพราะเคยทำงานที่นี่...เคยลาออกแล้วกับเข้ามาใหม่
            อาจเพราะเราไม่ค่อยเข้าเพื่อน(อันนี้เป็นเหตุผลที่เขาบอกตั่งแต่ตอนแรกว่ามีปัญหาอะไรกับเค้าหรือเปล่า #เขาบอกว่าเราชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยเข้าเพื่อน. เหตุผลที่ให้มันไร้สาระมากเลยไม่ได้สนใจ)    
               เค้าอายุเกลือรอบหนึ่งของเรา คุยกันไม่รู้เรื่อง เรื่องอะไรก้อต่างกันไปหมด แต่ก้อต่างคนต่างอยู่ไป
               จนวันนี้ขี่รถมอตอไซด์กลับบ้าน แกขี่เข้ามาใกล้ๆ แล้วดึงแขนแต่ไม่แรงหลอกแล้วบอกจอดรถมาคุยกันกลางทาง แกก้อกะชากเลยมาเคลียร์ให้จบๆดิ
เรางงเลยเคลียร์ให้จบอะไร งง งง..
                ต้องย้อนกลับไปวันนี้ตอนทำงานเขาบอกว่าเราทำงาน. เหมือนทำใส่เขา. อันนี้บอกเลยว่าไม่รู้ตัวจริงๆ  เวลาทำงานเหมือนคนหลับแต่ลืมตาแล้วมือขยับ ไม่มีเจตนาจะทำใส่ใคร ถ้าเค้าไม่บอกก้อคงไม่รู้ตัวไปเลยล่ะ 
                แล้วต้องย้อนกลับไปอีกเมื่อสองวันก่อนเราได้พูด กับพี่ร่วมงานอีกคนเมื่อแกเดินผ่าน ไปว่า
#นึกว่าจะมาเปลี่ยนดีใจหมดเลย. คือเรากับพี่คนที่ไม่ถูกกันทำงานคู่กัน เราก้อพูดไปจากความรู้สึกอ่ะ คนไม่ชอบกน้ากันอยู่แล้วต้องมานั่งทำงานคู่กัน โครตน่าเบื่อมากกก เราเลยพูดออกไปแกก้อได้ยินแหละ ก็พูดให้ได้ยินแหละ ปากเราก็ใช่ย่อย แต่วันนั้นเขาไม่พูดอะไรเขามาพูดวันนี้แหละ
                เขาทั้งพูดทั้งกะชากอยากให้เราตอบสนองกับเค้าแต่เราบอกไม่ตบมันไร้สาระ. มันไม่ใช่ทางออก ก้อบอกว่าแล้วเราจะทำนิสัยแบบนี้อีกมั้ย
อ่าว !!! ไม่รู้เป็นเรื่องของอนาคต ถ้ากวนทีนเขาอีก(พูด)โดนตั่งใจหรือไม่ตั่งใจ ค่อยว่ากันอีกที
       (นี่จะต้องตบตีกับคนจริงๆหรอ เราก็ไม่ยอมหรอกถ้ามาทำเราเจ็บ เราก้อบอกเขาไว้เหมือนกันถ้าตบเรื่องมันไม่จบหรอกเรานี่แหละไม่ยอม)