งานชิ้นใหม่ของพี่มะเดี่ยวที่ผมพึ่งหาเวลาดูได้ครับ(พึ่งไปสอบมา อาทิตย์ก่อนนี่วุ่นกับการอ่านหนังสือมาก) ทีแรกตั้งใจว่าจะไปดู Children of the Sea แต่ว่าหารอบยากมาก มีแค่รอบดึกแถมต้องขับรถไปในเมืองอีก เลยตัดสินใจดูหนังที่มันเป็น general showing ดีกว่า ซึ่งมีหลายตัวเลือกมากทั้ง โจรปล้นโจร, Zombieland: Double Tap, Judy และก็เรื่องนี้ สาเหตุที่เลือกเรื่องนี้เพราะผมชอบหนังพี่มะเดี่ยวครับ รักแห่งสยามนี่บูชาเลยล่ะ ทีแรกกะว่าจะรอดูตอนมันลง Netflix นู่นแหละแต่ว่าไหนๆ จะได้ดูหนังพี่มะเดี่ยว ก็ต้องจัดให้เป็นขวัญถุงของการดูหนังในปีนี้ซะเลยละกัน แล้วผมก็ได้ดูจนได้ครับ

    หลังจากล้มเหลวจากการทำธุรกิจส่วนตัว “ภพ” ชายอายุ 37 ปี จำเป็นต้องย้ายกลับไปที่บ้านเกิดของเขาที่ 'ปางน้อย' กับ “อร” ภรรยาผู้แสนดีที่คอยช่วยเหลือเขาเสมอ กว่า 20 ปี ที่ต้องไปเรียนต่างเมืองเพราะไม่สามารถขัดขืนคำสั่งของพ่อแม่ตัวเองที่มีภูมิหลังแบบจีนอันแสนเข้มงวดได้ การกลับมาที่ปางน้อยครั้งนี้ “ภพ” เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการทำงานเป็นครูในโรงเรียนที่เขาเคยเรียนมาก่อน แต่ความทรงจำเก่าๆ จากเมื่อตอนวัยรุ่นที่ลืมไปนานแล้วก็ได้หวนกลับมาสู่ความคิดและความรู้สึกของเขาอย่างช้า ๆ โดยเฉพาะความทรงจำเกี่ยวกับอดีตคนรักที่กลับมาทำให้เขาคิดถึงอีกครั้ง ณ ปางน้อยแห่งนี้

     หนังเน้นเล่าเรื่องตัวละครครับ ฉะนั้นทั้งเรื่องเราจะได้รับรู้ว่าภพกับดิวต้องเผชิญกับอะไรมาบ้างในสังคมยุคที่ LGBT ยังไม่เป็นที่ยอมรับนัก ซึ่งถ้ามองภาพรวมผมว่าหนังดีครับ องค์ประกอบหลายอย่างจัดว่าเวิร์ค นับตั้งแต่การถ่ายภาพที่งดงาม และ Location ที่ค่อนข้างสวยจนอดไม่ได้ที่จะแพลนทริปไปเที่ยวตามเรื่อง หรือว่าเพลงยุค 90 ที่ใส่เข้ามาเรื่อยๆ จนไปถึง reference ในยุคนั้น ที่ว่ามาหนังทำได้เฉียบครับ ส่วนเรื่องของนักแสดงผมว่าก็ไม่ธรรมดา พี่เวียร์นี่ไม่มีปัญหาครับ โอมก็ยังมอบการแสดงที่มหัศจรรย์ให้กับเราคนดูได้เห็นว่าเขามีของ แต่ที่เซอร์ไพร์สหน่อยก็คือการแสดงของดารานำคนอื่นๆ ครับ ปั๋นในบทหลิวนี่น่าจดจำมากๆ กับบทที่ต้องแสดงความรู้สึกร่าเริงที่ทับซ้อนความอ้างว้างเอาไว้ พี่ญารินดานี่ก็เล่นได้สมบาทเช่นเดิมกับในเรื่องความจำสั้นฯ ครับ แต่ที่ผมอยากจะ #ไฮไลท์ ไว้ตัวหนาๆ หน่อยก็คือนนท์ในบทภพวัยรุ่น นี่การแสดงหนังใหญ่เรื่องแรกของนนท์ แต่นนท์กลับแสดงบทนี้ออกมาได้อย่างมืออาชีพมากๆ ไม่แน่ปีนี้เราอาจจะเห็นชื่อเขาบนเวทีสุพรรณหงษ์สาขาสมทบชายก็เป็นได้

     หนังดีครับ มีข้อดีหลายอย่างให้ชื่นชม แต่ผมว่าหนังไม่ได้ยอดเยี่ยมกระเทียมดองอะไรมาก นั่นก็เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะพูดถึงต่อไปนี้ นั่นก็คือ "บท" นั่นเอง

     ในช่วงองค์เรื่องยุค 90 ของหนังนั้น ผมชอบนะครับ ที่หนังเล่าความสัมพันธ์ของภพกับดิวในยุคที่สังคมยังไม่ยอมรับ LGBT มาก ผมว่าในช่วงนี้หนังเล่าเรื่องดีนะ อาจจะไม่ได้ลื่นไหลมากแต่ก็ถือว่ายังเล่าได้คล่องคออยู่ และผมชอบความเป็น coming of age ในช่วงนี้มากๆ พี่มะเดี่ยวสามารถผสมผสานความเป็น classic romance(ไม่ใช่น้ำเน่านะ) มาเขย่ารวมกับการก้าวข้ามวัยได้อย่างพอเหมาพอเจาะ และจังหวะการปล่อย beat ของอารมณ์ตัวละครก็ดูสมเหตุสมผล เรียกง่ายๆ คือในช่วงนี้แทบจะหาจุดติไม่ได้เลยครับ คือแทบจะเพอร์เฟคไปซะหมดทุกอย่าง ถ้าให้คะแนนช่วงนี้ได้ผมคงให้ 9.5/10 ไปเลยครับ ชอบมาก

     ในขณะเดียวกัน องค์เรื่องยุคปัจจุบันกลับไม่กล่มกล่อมเท่าองค์เรื่องก่อนหน้า ไม่ใช่ว่ามันแย่นะครับ คือมันก็เชื่อมกับองค์ก่อนหน้าได้ไม่ได้ขัดใจอะไร แต่ผมว่าจังหวะและ mood ในองค์นี้ ดูมีความปรุงแต่งเยอะไปจนขาดความสมจริงของดราม่า คือดูแล้วไม่อินอ่ะครับ เสียดายถ้าหนังมันมา beat เดียวกันกับองค์ก่อนหน้านี้นะ ผมว่าหนังจะสุดยอดมากกว่านี้ก็เป็นได้

     แต่อย่างไรก็ตาม ผมว่าหนังก็ยังทำให้ผมชอบมันอยู่ดี เพราะผมชอบองค์ประกอบหลายอย่างในหนังครับ มันไม่ใช่หนังที่ทำมาเพื่อขายชายรักชายอย่างเดียว หนังมันมี story มีดราม่าที่ดี(แม้จะปรุงแต่งเยอะไปหน่อย แตผมว่าหลายคนน่าจะไม่ติดเหมือนผม) มีการแสดงที่น่าจดจำ และแน่นอนว่าดูจบแล้ว หนังมันวนอยู่ในใจเรา ซึ่งต่างจากหนังหลายๆ เรื่องในปีนี้ ที่ผมดูจบแล้วก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก แต่กับเรื่องนี้ แม้จะไม่ได้ยอดเยี่ยม แต่ผมว่าที่เป็นอยู่ก็ดีแล้วล่ะครับ

     สรุปแล้ว "ดิว ไปด้วยกันนะ" เป็นหนัง classic romance & coming of age ของไทยอีกเรื่องที่ทำออกมาได้อย่างน่าพึงพอใจ ถึงแม้จะแอบคิดว่าหนังน่าจะไปได้สุดกว่านี้ แต่มันมีหนังไม่กี่เรื่องหรอกครับที่ระหว่างดูเรารู้สึกอมยิ้ม อบอุ่น อ้างว้าง และเศร้าตามตัวละครทั้งก่อนดูจบและหลังดูจบ นี่เป็นหนังที่ผมดูแล้วลืมไม่ลงครับ เพราะนี่คือหนึ่งในความน่าประทับใจและน่าจดจำของหนังไทยในปีนี้ ใครที่คิดว่ารีวิวที่ผมเขียนมาทั้งหมดดูอวยหรือว่าอคติกับหนังเกินไป ผมไม่ว่าครับ ผมอยากให้คุณไปลองดูเอาเองในโรงภาพยนตร์ แล้วจะได้รู้ว่าสิ่งที่ผมเขียนไป แทบจะไม่ได้กล่าวถึงหนังในแง่มุมที่เกินจริงเลย เพราะหนังมันมีดีในตัวครับ เพียงแต่คุณมองเห็นมันหรือเปล่าแค่นั้นเอง ส่วนตัวผมแนะนำให้ดูครับ