ฉันเชื่อในเรื่องของความรัก
ฉันหวังและเพ้อฝันกับความรักมาก ซึ่งฉันเกิดมาในครอบครับที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบสักเท่าไหร่ พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันถูกส่งไปอยู่กับพี่เลี้ยงต่างๆนาๆผ่านการบังคับข่มเหงต่างๆนาๆมันก็ทรมานใจล่ะ แม่ก็มีแฟนใหม่ พ่อก็มีแฟนใหม่ แต่พ่อแม่ก็แย่งกันเลือกที่จะเลี้ยงฉัน ด้วยความที่รักฉันมาก
ฉันรักพ่อแม่มากมันเป็นจุดที่ต้องเลือกทรมานใจสุดๆ แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกที่จะอยู่กับแม่ ด้วยความโชคดีของฉันแม่ค่อนข้างมีฐานะที่ร่ำรวย พอที่จะจ้างญาติพี่น้องมาเป็นพี่เลี้ยงฉันได้ มีลูกป้ามาเป็นพี่เลี้ยงฉัน พี่ชาย1คน พี่สาว 1คน
ตอนนั้นชีวิตฉันเหมือนลูกคุณหนูในละครทีวีอะ มีทุกๆอย่างยกเว้นครอบครัวที่สมบรูณ์ อยากได้อะไรก็ได้ ด้วยความที่คิดถึงพ่อมาก ความงี่เง่าก็มา ฉันได้แต่เก็บตัวจากเด็กพูดเก่งร่าเริงก็ก้าวร้าว ไม่ยิ้ม หน้าเหวี่ยง หงุดหงิดตลอดเวลา ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็กรี๊ดๆๆๆๆ นี่นางร้ายชัดๆ แต่พอถึงจุดทีแย่สุดๆคือ แม่เลิกกับพ่อเลี้ยง ธุรกิจล้มละลาย แม่สติแตกกลายเป็นคนเหม่อลอย ฉันสงสารแม่มากด้วยความที่ยังเด็ก แม่ส่งฉันกับพวกพี่ๆกลับบ้านป้าต่างจังหวัด ฉันต้องกลับมาอยู่กลับยาย ช่วงนั้นมันทรมารมากนะฉันอยากจะกอดแม่มากสงสารแม่มากอยากอยู่ข้างๆแม่ตลอดเวลาอยากให้แม่หายเศร้า
แต่ต้องจำยอม เพราะเพื่อจะได้ไม่เป็นภาระแม่ แม่จากเป็นนักธุกิจมีเงินหลักล้าน ต้องมารับงานยามนั่งอดหลับอดนอนยืนขาแข็ง เพื่อที่จะได้มีเงินส่งให้ฉันทุกๆเดือน แม่เก่งมากฉันรักแม่มากแม่ยอมลำบากทุกอย่างเพื่อฉัน ในวันที่ฉันโตขึ้น ฉันตั้งใจเรียนมากฉันคิดว่าสักวันฉันต้องเอาใบปริญญามาให้แม่ ต้องให้แม่สุขสบาย ฉันจะไม่มีวันเสียอนาคตเด็ดขาด
แต่แล้วก็ผิดหวัง เมื่อฉันเรียนจบม3 ฉันได้มีแฟนซึ่งช่วงนั้นฉันหลงเขามากยอมแลกแม่กระทั้งร่างกายให้เขาในตอนนั้นถือว่าเด็กมากๆในความคึกคะนอง และ เพ้อ ฉันฝันว่าสักวันฉันกับแฟนของฉันจะมีลูกที่น่ารักด้วยกัน เราจะอยู่เป็นครอบครัวที่น่ารักพ่อแม่ลูกและจะดูแลกันไปจนหมดลมหายใจ คือ ก็เป็นไปแบบที่ฝันไว้นะ แต่ด้วยความยังเด็กนั่นล่ะพลาด
พอฉันเข้าปวชปี1 ฉันท้องได้2เดือน ชอคมาก พอบอกแฟนก็ชอคเหมือนกัน ด้วยความที่เขายังเด็กทำอะไรไม่ถูกอ้ำอึ้งไม่พูดอะไร ฉันคิดว่ายังไงเขาก็คงไม่รับผิดชอบฉันรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปให้ไกลที่สุดเดินเหม่อลอยคิดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เลยตัดสินใจโทรหาแม่ แม่ฉันร้องไห้หนักมากด้วยความห่วงฉัน เลยให้ฉันนั่งรถไปหาพ่อที่จังหวัดจันทบุรีบ้านพ่อ แม่ต้องจำยอมกลับมาอยู่กับพ่ออีกครั้งเพื่อทำหน้าที่แม่ ฉันโมโหตัวเองมากว่าทำไมปล่อยให้ตัวเองทำลายชีวิตแม่แบบนี้ ได้แต่ร้องไห้แล้วกอดแม่หนูขอโทษๆ ได้กราบพ่อว่าหนูกลับมาแล้วนะ ฉากนั้นฉันจุกในอกพูดอะไรไม่ออกมีแต่น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่หยุด
พ่อฉันทำงานหนักมากขึ้นเพื่อที่จะหาเงินมาเลี้ยงลูกและหลานของเขาคือฉันเอง ฉันเหนื่อยใจและท้อมากที่เป็นความลำบากของพ่อแม่ พอคลอดเจ้าเด็กน้อยออกมา
ฉันเริ่มทำงานหนักเลยยอมแลกทุกๆอย่าง แต่เชื่อไหมคนเป็นพ่อแม่อยากเห็นลูกมีอนาคต ได้ส่งฉันไปเรียนต่อที่กทม
ด้วยความหวังดีของพ่อแม่ฉันฟังและทำตามเลือกที่จะเรียนต่อ
ฉันมีความสุขกับการเรียนมากได้กลับมาใช้ชีวิตเป็นของตัวเองแต่แฟนฉันพ่อของลูกอยู่ๆก็ติดต่อมาขอโทษและยอมรับผิดทุกๆอย่าง ด้วยความที่ฉันรักเลยยอมเจอทุกวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เขาดีขึ้น ส่งเสียฉันเรียนแทนพ่อแม่จนเรียนจบ
แต่ชีวิตก็ไม่ได้ราบรื่นทางที่บ้านมีปัญหายายป่วยหนักแม่ดูแลไม่ไหวต้องเลี้ยงลูกของฉันไหนจะดูแลยายอีก เลยให้ฉันกลับไปดูแลท่าน ฉันก็เลยจบมาแบบไม่ได้ทำงานยาวเป็นเวลา2ปี
ฉันร้องไห้เสียใจกับอุปสรรคที่เจอ แต่ก็ไม่เคยท้อ เลือกที่จะขึ้นมาทำงานกทมอีกครั้งเริ่มจากเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าประตูน้ำ
ได้เงินเดือน10000แค่นั้นสำหรับเด็กวัย18ถือว่าเยอะแล้วนะฉันเก่งมากแล้วก็ยิ้มออกอะมีตังส่งให้แม่ แต่ด้วยความที่ค่าใช้จ่ายเยอะมากๆ ฉันคิดจนปวดหัวหางานจนปวดตา บังเอิญโชคเข้าข้าง ได้งานเทเลเซล เป็นงานขายบริษัทประกันชีวิต
เดือนแรกฉันได้เงินเดือน9000 บวกคอมมิตชั่น รวมๆ 2หมื่นกว่าๆ แบบแกดีใจยิ้มแก้มแทบแตก ก็มีความสุขกับการทำงานพร้อมมีแฟนดีๆอยู่ข้างๆมาตลอดเขาทำอาหารเก่งมาก งานบ้านนี่ที่1 ดูแลเป็นเลิศ ฉันเหมือนได้กลับมาเป็นคุณหนูอีกครั้งเพราะแค่ทำงานอย่างเดียวที่เหลือแฟนดูแลให้หมด เอาง่ายๆเสื้อผ้ายันกางเกงในแฟนซักตากให้หมด หลายๆคนอิจฉาฉัน ใครๆก็บอกโคตรโชคดี แต่แฟนฉันชอบปาร์ตี้ติดเพื่อน ติดเหล้า ติดเบียร์ แต่ก็ทำงานนะขยันเลยล่ะ แต่ก็นะเงินลงขวดเก่งมากจ้า ทัศนะคติของเราทั้ง2ไม่ตรงกัน เราเลยได้เลิกลากันไป
ฉันต้องกลับมาเริ่มชีวิตใหม่ด้วยตัวเองอีกครั้ง ร้องไห้ทุกวันเลย3เวลาหลังอาหาร แต่ก็เลือกที่จะอดทนอยู่กับตัวเองให้ได้
ต้องรอดดิวะ แล้วฉันก็ประสบความสำเร็จเป็นพนักงานดีเด่นได้รายได้สูงอันดับต้นๆ ด้วยอำนาจของเงินทำฉันเปลี่ยน
ฉันเริ่มเข้าหาสังคมเพื่อน เริ่มดื่มเหล้า เริ่มปาร์ตี้ ซึ้งมันเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดมากแต่กลับทำสะเองช่วงนั้น หลงแสงสีมากเพื่อน
กับเบียร์เย็นๆคือความสุข จนลืมครอบครัวที่อยู่ข้างหลัง ส่งแต่เงินให้แต่ไม่เคยหันกลับไปมอง แต่เชื่อมั๊ยความไม่กลับไปมองนี่ล่ะเหมือนบาปกรรมอะ งานของฉันเริ่มไม่ค่อยดีรายได้เริ่มน้อยลง เริ่มชอตสิคะ ตันไปหมด เริ่มหาเงินไม่ทันใช้
แน่นอนคิดถึงใครคนแรกคะ แม่ค่ะ ลำบากแล้วคิดถึงแม่ สบายแล้วคิดถึงเพื่อน แม่ก็ได้ช่วยคุยกับพ่อให้ยื่นมือมาช่วยฉัน
ฉันเลยได้กลับไปใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแบบธรรมดาๆ
ด้วยความที่ติดสังคมกลางคืน ก็เลยหางานกลางคืนทำเป็นพนักงานเสิร์ฟ คือต่างจากพนักงานบริษัทมาก โดนดูถูกสารพัดต่างนาๆบ้าง กรี่บ้าง แรดบ้าง ทั้งที่แค่ชงเหล้าเองนะ
แต่ฉันมาถึงจุดนี้ละ เอาวะสู้ทำไปพอมีเงินเก็บสักพัก มีเพื่อนมาเสนองานที่ได้เงินเยอะกว่า PR นั่นล่ะฉันก็เต็มที่กับการทำงานมากเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวเมาเละเทะเหมือนหมากลับบ้านทุกวัน มีผช.เข้ามาจับมากมายแล้วก็จากไปเยอะเหมือนกันเพราะด้วยอาชีพนี้ไม่มีใครรับได้ แต่มีคนนึงทำงานสายกลางคืนเหมือนกัน ฉันเจอเขาจากการรับงานนอกเอนเตอร์เทรนที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งเขาทำงานอยู่ที่นั่น ฉันก็เฉยๆแหละเพื่อนชอบแซวชอบหยอดเตาะให้ฉันซึ่ง
ไม่ใช่สะเปคเลยเว้ย ฉันก็ไม่สนใจผ่านไปๆมองผ่านทุกครั้งที่เจอต่างกับเขาเองชอบยิ้มชอบเดินเข้ามาหาทุกครั้งที่เจอ
มีวันหนึงฉันเมาหนักมาเว้ยเดินอวกเก่งมากจ้า พอออกจากห้องน้ำมาเดินผ่านเขาแบบไม่สนใจ เขาดึงฉันนั่งลงด้วยความที่เมามากไปกอดไปหอมจ้า เขาก็พาฉันมาส่งที่เพื่อนอย่างปลอดภัย สุภาพบุรุษมากไม่เคยลวนลามเลย หลังจากนั้นตื่นเช้ามาเพื่องส่งแชทมาทางไลน์ คือวีดีโอฉันเดินกอดเขา
อีบ้าเอ้ยกรี๊ดเป็นบ้าเลยอายตัวเองทำไมทำแบบนั้นกูไปกอดมันทำไมวะ เห้อออออ เพื่อนๆต่างขำหัวเราะลั่นห้อง ไหนบอกไม่ชอบทำไมกอดอะ ฉันอับอายมาก แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
พอเย็นมีแชทเฟสดังขึ้น คนนี้มันใครวะคุ้นๆ พอเปิดเข้าไปดูเท่านั้นแหล่ะ คนที่ฉันกอดในผับคนที่เพื่อนๆแกล้งแซวให้
ฉันอายมาก เลยขอโทษเขาที่ไปกอดวันนั้นแล้วก็ไม่คุยด้วยอีกเลย พอผ่านไปสัก3วัน เขาไม่ยอมหยุดเว้ยทั้งทักทั้งโทรมาจีบรัวๆๆ ฉันคุยกับเพื่อนเอาไงกับมันดีวะกูไม่ได้ชอบเว้ยย
เพื่อนก็แซวหนักเลย แหมๆๆๆ
นะคะดูออก เห้อปรึกษาไรได้บ้าง ฉันก็ไม่สนใจไม่ตอบไม่คุยเฉยๆ เพื่อนก็เป็นไรไม่รู้อยากแต่จะไปผับนั้น ฉันอะไปก็ไป ฉันก็สเตปเดิมเมาไม่สนโลกเพราะไม่เน้นหาผัวเน้นสนุก ด้วยความเมา ๆใครว่ะ MC น่ารักอ่าาาาา กูรักเขา เพื่อนขำด้วยความเมาของเราเลยแกล้งดึงMc คนนั้นมาใกล้ๆ เราแบบเชี่ยเอ้ยพอเลยเดินหนี55555555555 สายตาสั้นนี่ลำบากเนาะเดินสะดุดนี่นั้นจะล้มหัวแตก เขายิ้มแล้วเดินตามเรามาอย่างไวเมาละเดินดีๆพร้อมประครองเรา แต่เราเองสะบัดดิครับไม่ได้ชอบ ล้มสิแตก1 แผลพี่แผลเข่าแตกจ้า5555555 เขาก็เหมือนเดิมก็มาส่งให้เพื่อนปกติ แต่พอถึงห้องฉันก็ภาพตัดไปละ
แต่ไม่รู้อีท่าไหนโทรหาเขาทำอย่างกะเขาเป็นแฟน
จะมามั๊ยจะกลับมั๊ยห้อง เขาก็มาเว้ย นอนเรียงเลยจ้า 3คน ฉัน เพื่อน เขา ตื่นเช้ามาเอ๋อ-เลย ถามเพื่อนไอ้เชี่ยนี่มาอยู่นี่ได้ไงกูบอกแล้วใช่มั๊ยว่าไม่ชอบ เพื่อนยื่นโทรศัพท์ให้บอกว่าเปิดดู อื้อหือจ้ากูเองจ้า ความร่านไม่เข้าใครออกใครจริง
อายหนักซ้ำไปอีก เพื่อนต้องไปเรียน ฉันต้องอยู่กับเขา2คนในห้องด้วยความที่แฮงค์ทั้งคู่ต้องนอน....... ฮั่นแน่ คิดไรกัน
ยังเด้อยังไม่มีไรกันเมาจะตายห่าละ5555555555 ด้วยความอับอาย นอนห่างกันแบบนอนขอบเตียงอะ พอเพื่อนเลิกเรียนกลับห้องโคตรดีใจเลยรีบปลุกแล้วรีบส่งเขากลับหออย่างไว
แต่ด้วยความขี้อ้อน ความสุภาพบุรุษของเขาเป็นไงมาไงไม่รู้เป็นแฟนกันเฉย อยู่ด้วยกันมีความสุขมากปานแหกดากดมเลยล่ะ เขาเอาใจเก่งไม่ติดเที่ยวเลิกงานรีบบิดรถหน้าตั้งมารับฉันทุกวันจ้า รอกินข้าวพร้อมกัน นอนกอดกันทุกวันจ้า โรแมนติกสัสๆ หลงดิคะคนที่เคยบอกว่าไม่ชอบแต่กลับรักไปแบบไม่รู้ตัว ความงี่เง่าของเราก็มากขึ้นเริ่มหวง เริ่มแสดงความเป็นเจ้าของ เริ่มลงรูป ด้วยความที่เขาเป็นMC หาเงินทางสายกลางคืนก็ได้บอกเราว่าลบรูปที่ลงได้มั๊ย มีปัญหานู้นนี่นั่น เราใจแป๊วไปแล้วอะแบบแตกสลายเลย ด้วยความที่มันแตกไปแล้วความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมเราเฉยชาขึ้น เขาก็เฉยชาใส่ไม่คิดอะไร จนวันนึงต้องเลิกลากันไป ด้วยความที่เราหวังกับเขาไว้มากว่านี่ล่ะคู่ชีวิต เราจะทำทุกอย่าให้อยู่ด้วยกันนานๆ
แต่พังลงไม่เหลืออะไรเลยแอบร้องไห้บ่อยมาก แต่ต่อหน้าคนอื่นเลือกที่จะยิ้ม แต่มีเพื่อนชอบแอบดูตอนเราร้องไห้เตือนสติตลอดเวลาว่าให้เข้าใจในสิ่งที่เจอ MC คนนั้นยังเด็กยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ปล่อยวางนะ รักตัวเองบ้าง สภาพเราตอนนั้นศพหมา โทรมแบบทุเรศมาก ส่องกระจกดูตัวเองทุกวัน
ไม่สวยว่ะ ไม่ยิ้มเลย ร้องไห้หาพ่องหรอ ตั้งสติเก็บเสื้อผ้า
เพื่อที่จะกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้าน รอเวลากลับบ้าน
เขาก็ติดต่อมา ขอโทษเราทุกๆอย่าง ตอนนั้นในใจเราอยากกอดเขามาก แบบกอดสุดท้ายแล้วกลับไปใช้ชีวิตตัวเองอะ
แต่ทำได้เพียงลาทางแชทแบบจากกันด้วยดี
เขามีแฟนใหม่แต่ก็ยังติดต่อฉันเลื่อยๆด้วยความห่วง
ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา แต่ก็นะในเมื่อเลือกแล้วต้องตัดใจ หักห้ามตัวเอง บล๊อคเขาทุกๆอย่างไม่ติดต่อทุกช่องทาง ผ่านมาโคตรยากเลยแต่ทำได้ว่ะ ฉันอยู่คนเดียวได้แล้ว
กลับมาใช้ชีวิตสาวโสดต่อแต่คราวนี้ได้อยู่กับครอบครัวแม่ ลูก
มีความสุข เหนื่อยบ้าง เหงาบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นภาระใคร
ได้กลับมาทดแทนบุญคุณแม่ ดูแลแม่ ชีวิตฉันดีขึ้นไม่ต้องไปเจออะไรเสี่ยงๆทั้งร่างกายและหัวใจ
#การเริ่มต้นใหม่ไม่สายของเพียงแค่คิดได้และพร้อมจะเรียนรู้รับสิ่งใหม่ๆ
JUSMINE
ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น
เขียนความคิดเห็น...
ความรักไม่ผิด การกระทำต่างหากที่ผิด
ฉันหวังและเพ้อฝันกับความรักมาก ซึ่งฉันเกิดมาในครอบครับที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบสักเท่าไหร่ พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันถูกส่งไปอยู่กับพี่เลี้ยงต่างๆนาๆผ่านการบังคับข่มเหงต่างๆนาๆมันก็ทรมานใจล่ะ แม่ก็มีแฟนใหม่ พ่อก็มีแฟนใหม่ แต่พ่อแม่ก็แย่งกันเลือกที่จะเลี้ยงฉัน ด้วยความที่รักฉันมาก
ฉันรักพ่อแม่มากมันเป็นจุดที่ต้องเลือกทรมานใจสุดๆ แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกที่จะอยู่กับแม่ ด้วยความโชคดีของฉันแม่ค่อนข้างมีฐานะที่ร่ำรวย พอที่จะจ้างญาติพี่น้องมาเป็นพี่เลี้ยงฉันได้ มีลูกป้ามาเป็นพี่เลี้ยงฉัน พี่ชาย1คน พี่สาว 1คน
ตอนนั้นชีวิตฉันเหมือนลูกคุณหนูในละครทีวีอะ มีทุกๆอย่างยกเว้นครอบครัวที่สมบรูณ์ อยากได้อะไรก็ได้ ด้วยความที่คิดถึงพ่อมาก ความงี่เง่าก็มา ฉันได้แต่เก็บตัวจากเด็กพูดเก่งร่าเริงก็ก้าวร้าว ไม่ยิ้ม หน้าเหวี่ยง หงุดหงิดตลอดเวลา ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็กรี๊ดๆๆๆๆ นี่นางร้ายชัดๆ แต่พอถึงจุดทีแย่สุดๆคือ แม่เลิกกับพ่อเลี้ยง ธุรกิจล้มละลาย แม่สติแตกกลายเป็นคนเหม่อลอย ฉันสงสารแม่มากด้วยความที่ยังเด็ก แม่ส่งฉันกับพวกพี่ๆกลับบ้านป้าต่างจังหวัด ฉันต้องกลับมาอยู่กลับยาย ช่วงนั้นมันทรมารมากนะฉันอยากจะกอดแม่มากสงสารแม่มากอยากอยู่ข้างๆแม่ตลอดเวลาอยากให้แม่หายเศร้า
แต่ต้องจำยอม เพราะเพื่อจะได้ไม่เป็นภาระแม่ แม่จากเป็นนักธุกิจมีเงินหลักล้าน ต้องมารับงานยามนั่งอดหลับอดนอนยืนขาแข็ง เพื่อที่จะได้มีเงินส่งให้ฉันทุกๆเดือน แม่เก่งมากฉันรักแม่มากแม่ยอมลำบากทุกอย่างเพื่อฉัน ในวันที่ฉันโตขึ้น ฉันตั้งใจเรียนมากฉันคิดว่าสักวันฉันต้องเอาใบปริญญามาให้แม่ ต้องให้แม่สุขสบาย ฉันจะไม่มีวันเสียอนาคตเด็ดขาด
แต่แล้วก็ผิดหวัง เมื่อฉันเรียนจบม3 ฉันได้มีแฟนซึ่งช่วงนั้นฉันหลงเขามากยอมแลกแม่กระทั้งร่างกายให้เขาในตอนนั้นถือว่าเด็กมากๆในความคึกคะนอง และ เพ้อ ฉันฝันว่าสักวันฉันกับแฟนของฉันจะมีลูกที่น่ารักด้วยกัน เราจะอยู่เป็นครอบครัวที่น่ารักพ่อแม่ลูกและจะดูแลกันไปจนหมดลมหายใจ คือ ก็เป็นไปแบบที่ฝันไว้นะ แต่ด้วยความยังเด็กนั่นล่ะพลาด
พอฉันเข้าปวชปี1 ฉันท้องได้2เดือน ชอคมาก พอบอกแฟนก็ชอคเหมือนกัน ด้วยความที่เขายังเด็กทำอะไรไม่ถูกอ้ำอึ้งไม่พูดอะไร ฉันคิดว่ายังไงเขาก็คงไม่รับผิดชอบฉันรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปให้ไกลที่สุดเดินเหม่อลอยคิดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เลยตัดสินใจโทรหาแม่ แม่ฉันร้องไห้หนักมากด้วยความห่วงฉัน เลยให้ฉันนั่งรถไปหาพ่อที่จังหวัดจันทบุรีบ้านพ่อ แม่ต้องจำยอมกลับมาอยู่กับพ่ออีกครั้งเพื่อทำหน้าที่แม่ ฉันโมโหตัวเองมากว่าทำไมปล่อยให้ตัวเองทำลายชีวิตแม่แบบนี้ ได้แต่ร้องไห้แล้วกอดแม่หนูขอโทษๆ ได้กราบพ่อว่าหนูกลับมาแล้วนะ ฉากนั้นฉันจุกในอกพูดอะไรไม่ออกมีแต่น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่หยุด
พ่อฉันทำงานหนักมากขึ้นเพื่อที่จะหาเงินมาเลี้ยงลูกและหลานของเขาคือฉันเอง ฉันเหนื่อยใจและท้อมากที่เป็นความลำบากของพ่อแม่ พอคลอดเจ้าเด็กน้อยออกมา
ฉันเริ่มทำงานหนักเลยยอมแลกทุกๆอย่าง แต่เชื่อไหมคนเป็นพ่อแม่อยากเห็นลูกมีอนาคต ได้ส่งฉันไปเรียนต่อที่กทม
ด้วยความหวังดีของพ่อแม่ฉันฟังและทำตามเลือกที่จะเรียนต่อ
ฉันมีความสุขกับการเรียนมากได้กลับมาใช้ชีวิตเป็นของตัวเองแต่แฟนฉันพ่อของลูกอยู่ๆก็ติดต่อมาขอโทษและยอมรับผิดทุกๆอย่าง ด้วยความที่ฉันรักเลยยอมเจอทุกวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เขาดีขึ้น ส่งเสียฉันเรียนแทนพ่อแม่จนเรียนจบ
แต่ชีวิตก็ไม่ได้ราบรื่นทางที่บ้านมีปัญหายายป่วยหนักแม่ดูแลไม่ไหวต้องเลี้ยงลูกของฉันไหนจะดูแลยายอีก เลยให้ฉันกลับไปดูแลท่าน ฉันก็เลยจบมาแบบไม่ได้ทำงานยาวเป็นเวลา2ปี
ฉันร้องไห้เสียใจกับอุปสรรคที่เจอ แต่ก็ไม่เคยท้อ เลือกที่จะขึ้นมาทำงานกทมอีกครั้งเริ่มจากเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าประตูน้ำ
ได้เงินเดือน10000แค่นั้นสำหรับเด็กวัย18ถือว่าเยอะแล้วนะฉันเก่งมากแล้วก็ยิ้มออกอะมีตังส่งให้แม่ แต่ด้วยความที่ค่าใช้จ่ายเยอะมากๆ ฉันคิดจนปวดหัวหางานจนปวดตา บังเอิญโชคเข้าข้าง ได้งานเทเลเซล เป็นงานขายบริษัทประกันชีวิต
เดือนแรกฉันได้เงินเดือน9000 บวกคอมมิตชั่น รวมๆ 2หมื่นกว่าๆ แบบแกดีใจยิ้มแก้มแทบแตก ก็มีความสุขกับการทำงานพร้อมมีแฟนดีๆอยู่ข้างๆมาตลอดเขาทำอาหารเก่งมาก งานบ้านนี่ที่1 ดูแลเป็นเลิศ ฉันเหมือนได้กลับมาเป็นคุณหนูอีกครั้งเพราะแค่ทำงานอย่างเดียวที่เหลือแฟนดูแลให้หมด เอาง่ายๆเสื้อผ้ายันกางเกงในแฟนซักตากให้หมด หลายๆคนอิจฉาฉัน ใครๆก็บอกโคตรโชคดี แต่แฟนฉันชอบปาร์ตี้ติดเพื่อน ติดเหล้า ติดเบียร์ แต่ก็ทำงานนะขยันเลยล่ะ แต่ก็นะเงินลงขวดเก่งมากจ้า ทัศนะคติของเราทั้ง2ไม่ตรงกัน เราเลยได้เลิกลากันไป
ฉันต้องกลับมาเริ่มชีวิตใหม่ด้วยตัวเองอีกครั้ง ร้องไห้ทุกวันเลย3เวลาหลังอาหาร แต่ก็เลือกที่จะอดทนอยู่กับตัวเองให้ได้
ต้องรอดดิวะ แล้วฉันก็ประสบความสำเร็จเป็นพนักงานดีเด่นได้รายได้สูงอันดับต้นๆ ด้วยอำนาจของเงินทำฉันเปลี่ยน
ฉันเริ่มเข้าหาสังคมเพื่อน เริ่มดื่มเหล้า เริ่มปาร์ตี้ ซึ้งมันเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดมากแต่กลับทำสะเองช่วงนั้น หลงแสงสีมากเพื่อน
กับเบียร์เย็นๆคือความสุข จนลืมครอบครัวที่อยู่ข้างหลัง ส่งแต่เงินให้แต่ไม่เคยหันกลับไปมอง แต่เชื่อมั๊ยความไม่กลับไปมองนี่ล่ะเหมือนบาปกรรมอะ งานของฉันเริ่มไม่ค่อยดีรายได้เริ่มน้อยลง เริ่มชอตสิคะ ตันไปหมด เริ่มหาเงินไม่ทันใช้
แน่นอนคิดถึงใครคนแรกคะ แม่ค่ะ ลำบากแล้วคิดถึงแม่ สบายแล้วคิดถึงเพื่อน แม่ก็ได้ช่วยคุยกับพ่อให้ยื่นมือมาช่วยฉัน
ฉันเลยได้กลับไปใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแบบธรรมดาๆ
ด้วยความที่ติดสังคมกลางคืน ก็เลยหางานกลางคืนทำเป็นพนักงานเสิร์ฟ คือต่างจากพนักงานบริษัทมาก โดนดูถูกสารพัดต่างนาๆบ้าง กรี่บ้าง แรดบ้าง ทั้งที่แค่ชงเหล้าเองนะ
แต่ฉันมาถึงจุดนี้ละ เอาวะสู้ทำไปพอมีเงินเก็บสักพัก มีเพื่อนมาเสนองานที่ได้เงินเยอะกว่า PR นั่นล่ะฉันก็เต็มที่กับการทำงานมากเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวเมาเละเทะเหมือนหมากลับบ้านทุกวัน มีผช.เข้ามาจับมากมายแล้วก็จากไปเยอะเหมือนกันเพราะด้วยอาชีพนี้ไม่มีใครรับได้ แต่มีคนนึงทำงานสายกลางคืนเหมือนกัน ฉันเจอเขาจากการรับงานนอกเอนเตอร์เทรนที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งเขาทำงานอยู่ที่นั่น ฉันก็เฉยๆแหละเพื่อนชอบแซวชอบหยอดเตาะให้ฉันซึ่ง
มีวันหนึงฉันเมาหนักมาเว้ยเดินอวกเก่งมากจ้า พอออกจากห้องน้ำมาเดินผ่านเขาแบบไม่สนใจ เขาดึงฉันนั่งลงด้วยความที่เมามากไปกอดไปหอมจ้า เขาก็พาฉันมาส่งที่เพื่อนอย่างปลอดภัย สุภาพบุรุษมากไม่เคยลวนลามเลย หลังจากนั้นตื่นเช้ามาเพื่องส่งแชทมาทางไลน์ คือวีดีโอฉันเดินกอดเขา
อีบ้าเอ้ยกรี๊ดเป็นบ้าเลยอายตัวเองทำไมทำแบบนั้นกูไปกอดมันทำไมวะ เห้อออออ เพื่อนๆต่างขำหัวเราะลั่นห้อง ไหนบอกไม่ชอบทำไมกอดอะ ฉันอับอายมาก แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
พอเย็นมีแชทเฟสดังขึ้น คนนี้มันใครวะคุ้นๆ พอเปิดเข้าไปดูเท่านั้นแหล่ะ คนที่ฉันกอดในผับคนที่เพื่อนๆแกล้งแซวให้
ฉันอายมาก เลยขอโทษเขาที่ไปกอดวันนั้นแล้วก็ไม่คุยด้วยอีกเลย พอผ่านไปสัก3วัน เขาไม่ยอมหยุดเว้ยทั้งทักทั้งโทรมาจีบรัวๆๆ ฉันคุยกับเพื่อนเอาไงกับมันดีวะกูไม่ได้ชอบเว้ยย
เพื่อนก็แซวหนักเลย แหมๆๆๆ
แต่ไม่รู้อีท่าไหนโทรหาเขาทำอย่างกะเขาเป็นแฟน
จะมามั๊ยจะกลับมั๊ยห้อง เขาก็มาเว้ย นอนเรียงเลยจ้า 3คน ฉัน เพื่อน เขา ตื่นเช้ามาเอ๋อ-เลย ถามเพื่อนไอ้เชี่ยนี่มาอยู่นี่ได้ไงกูบอกแล้วใช่มั๊ยว่าไม่ชอบ เพื่อนยื่นโทรศัพท์ให้บอกว่าเปิดดู อื้อหือจ้ากูเองจ้า ความร่านไม่เข้าใครออกใครจริง
อายหนักซ้ำไปอีก เพื่อนต้องไปเรียน ฉันต้องอยู่กับเขา2คนในห้องด้วยความที่แฮงค์ทั้งคู่ต้องนอน....... ฮั่นแน่ คิดไรกัน
ยังเด้อยังไม่มีไรกันเมาจะตายห่าละ5555555555 ด้วยความอับอาย นอนห่างกันแบบนอนขอบเตียงอะ พอเพื่อนเลิกเรียนกลับห้องโคตรดีใจเลยรีบปลุกแล้วรีบส่งเขากลับหออย่างไว
แต่ด้วยความขี้อ้อน ความสุภาพบุรุษของเขาเป็นไงมาไงไม่รู้เป็นแฟนกันเฉย อยู่ด้วยกันมีความสุขมากปานแหกดากดมเลยล่ะ เขาเอาใจเก่งไม่ติดเที่ยวเลิกงานรีบบิดรถหน้าตั้งมารับฉันทุกวันจ้า รอกินข้าวพร้อมกัน นอนกอดกันทุกวันจ้า โรแมนติกสัสๆ หลงดิคะคนที่เคยบอกว่าไม่ชอบแต่กลับรักไปแบบไม่รู้ตัว ความงี่เง่าของเราก็มากขึ้นเริ่มหวง เริ่มแสดงความเป็นเจ้าของ เริ่มลงรูป ด้วยความที่เขาเป็นMC หาเงินทางสายกลางคืนก็ได้บอกเราว่าลบรูปที่ลงได้มั๊ย มีปัญหานู้นนี่นั่น เราใจแป๊วไปแล้วอะแบบแตกสลายเลย ด้วยความที่มันแตกไปแล้วความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมเราเฉยชาขึ้น เขาก็เฉยชาใส่ไม่คิดอะไร จนวันนึงต้องเลิกลากันไป ด้วยความที่เราหวังกับเขาไว้มากว่านี่ล่ะคู่ชีวิต เราจะทำทุกอย่าให้อยู่ด้วยกันนานๆ
แต่พังลงไม่เหลืออะไรเลยแอบร้องไห้บ่อยมาก แต่ต่อหน้าคนอื่นเลือกที่จะยิ้ม แต่มีเพื่อนชอบแอบดูตอนเราร้องไห้เตือนสติตลอดเวลาว่าให้เข้าใจในสิ่งที่เจอ MC คนนั้นยังเด็กยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ปล่อยวางนะ รักตัวเองบ้าง สภาพเราตอนนั้นศพหมา โทรมแบบทุเรศมาก ส่องกระจกดูตัวเองทุกวัน
ไม่สวยว่ะ ไม่ยิ้มเลย ร้องไห้หาพ่องหรอ ตั้งสติเก็บเสื้อผ้า
เพื่อที่จะกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้าน รอเวลากลับบ้าน
เขาก็ติดต่อมา ขอโทษเราทุกๆอย่าง ตอนนั้นในใจเราอยากกอดเขามาก แบบกอดสุดท้ายแล้วกลับไปใช้ชีวิตตัวเองอะ
แต่ทำได้เพียงลาทางแชทแบบจากกันด้วยดี
เขามีแฟนใหม่แต่ก็ยังติดต่อฉันเลื่อยๆด้วยความห่วง
ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา แต่ก็นะในเมื่อเลือกแล้วต้องตัดใจ หักห้ามตัวเอง บล๊อคเขาทุกๆอย่างไม่ติดต่อทุกช่องทาง ผ่านมาโคตรยากเลยแต่ทำได้ว่ะ ฉันอยู่คนเดียวได้แล้ว
กลับมาใช้ชีวิตสาวโสดต่อแต่คราวนี้ได้อยู่กับครอบครัวแม่ ลูก
มีความสุข เหนื่อยบ้าง เหงาบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นภาระใคร
ได้กลับมาทดแทนบุญคุณแม่ ดูแลแม่ ชีวิตฉันดีขึ้นไม่ต้องไปเจออะไรเสี่ยงๆทั้งร่างกายและหัวใจ
#การเริ่มต้นใหม่ไม่สายของเพียงแค่คิดได้และพร้อมจะเรียนรู้รับสิ่งใหม่ๆ
JUSMINE
ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น
เขียนความคิดเห็น...