คำถามนี้ถ้าจะพิจารณาให้ละเอียด กินความกว้างมากนะครับ

แต่สำหรับคนไม่มีศาสนาชัดเจนแบบผม พ่อแม่ต้องมาก่อน  เพราะหากคนเราขาดซึ่งความกตัญญู ก็ยากนักที่จะเป็นผู้เจริญในคุณธรรมข้ออื่น  อีกทั้งการไม่ดูแลบำรุงบิดามารดา ยังเป็นการขาดความรับผิดชอบ

ผู้ที่ไม่ทำหน้าที่อันควร แต่ดิ้นรนไป "ทำบุญ" เพราะ "หวังผลบุญ" จะได้ถือว่าเป็นการทำบุญ... การทำจิตใจให้สูงส่งขึ้น จริงหรือ?

การดิ้นรนสร้างวัตถุเกินความจำเป็น เป็นการจรรโลงศาสนา จริงหรือ?

วัตถุทานที่จำเป็น คือ อาหาร ยารักษาโรค บริขาร 8 เป็นต้น สมควรจะถวายตามจำเป็น แต่สำหรับสิ่งของอื่น โดยเฉพาะเงินทอง การถวายเป็นการบำรุงนักบวช หรือทำลายนักบวช?

ทั้งนี้ ผมไม่นิยมทำบุญด้วยอามิสทานแก่นักบวชอย่างพร่ำเพรื่อ ก็เพราะว่าผมยัง "ให้น้ำหนัก" แก่พระรัตนตรัยอยู่บ้างนี่ล่ะครับ