คือเราเป็นคนร่าเริงนะคะ อยู่โรงเรียนก็จะเป็นอีกแบบ อีกแบบที่ว่านี่คือไม่ใช่ก้าวร้าวนะคะ แต่อยู่รร.เราจะร่าเริง หัวเราะบ่อยมากๆแต่พอกลับมาอยู่บ้าน เราจะเป็นอีกคนนึง เรากับคนที่บ้านไม่ค่อยพูดหรือคุยกันค่ะ ถ้าจะคุยก็นับคำได้เลย น้อยมากเลยที่จะคุย เราเลยคิดทบทวนว่าเราเป็นอะไร เราจะร่าเริงเวลาอยู่กับเพื่อน แต่ถ้าอยู่กับครอบครัวเราจะเงียบค่ะ ด้วยความที่พ่อ-แม่ไม่อยู่บ้าน ไปทำงานที่อื่น เลยปล่อยเราไว้กับยาย เรามีน้องค่ะ แต่มันเป็นปัญหากับเรามากๆ เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อและแม่ตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้ไม่รู้สึกผูกพันธ์หรือรักเลย อันนี้ไม่เคยปรึกษาใครเลยค่ะ เก็บไว้คนเดียวตลอด พอแม่ทิ้งไว้ให้อยู่กับยาย มันเริ่มเป็นปัญหาค่ะ ยายก็รักหลานไม่เท่ากัน แม่เรามีลูก3คน ผญ.หมด เราเป็นคนที่2ค่ะ เท่าที่เราสังเกตุมา ยายจะรักน้องกับพี่มากกว่าเรา เราก็เก็บมาคิดเหมือนกันค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดนัก ยายถึงชอบเอาเราไปนินทากับพวกยายๆข้างบ้านตลอด เราโดนมองว่าไม่ดีตลอด เราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง กับพ่อ-แม่เราก็ไม่ได้รู้สึกรักหรือผูกพันธ์เลยสักนิด แต่เวลาคนมาจี้เรื่องครอบครัวเราก็เสียความรู้สึกค่ะ จะบอกกับคนอื่นว่าไม่รักพ่อ-แม่-ยายตัวเองก็กลัวจะโดนมองว่าเลว เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาตรงไหน เพราะทุกวันนี้ก็ต่างคนต่างอยู่กับยายไปแล้ว ถามก็ตอบไม่ถามก็ไม่ตอบ เบื่อมากๆกับการที่ยายรักหลานไม่เท่ากัน เราควรทำยังไงคะ?
ขอสอบถามหน่อยค่ะ