... เรื่องราวจากโมโกจู ...

... มิตรภาพ ความทรงจำ ความหวัง และเรื่องราวระหว่างทาง…

EP 1 : ฉันทำได้ โมโกจูที่รัก

โมโกจูนับว่าเป็นอีกหนึ่งจุดหมายของนักเดินป่าหลายๆ คน ซึ่งถือเป็นการเดินป่าระยะไกลที่ใช้ระยะเวลาในการเดิน 5 วัน 4 คืน  ที่มีระยะทางเกือบ 70 กิโลเมตร ทั้งทางลาดสูงชัน โหนเชือก ข้ามแม่น้ำ ลอดป่าไผ่ ระยะทางถือได้ว่าโหดร้ายพอสมควรแต่เรื่องราวระหว่างทาง และระยะเวลายาวนานกว่าจะได้มาของทริปนี้ ถือเป็นอีกเรื่องที่น่าจดจำ
ทริปนี้เป็นทริปที่พวกเราไม่มีใครรู้จักกันเลย รู้จักกันจากการรับสมัครของหัวหน้าทีมที่น่ารักในเพจของคนเดินป่าเท่านั้นเอง แต่ทุกคนทำให้เรารู้ว่า การพบกันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกคนทำให้เรารู้ว่า การพบกันของเรามีความหมาย...

ทริปนี้เป็นทริปเดินป่าระยะไกลทริปแรกในชีวิต ถามว่ากลัวมั้ย ... 

... บอกเลยกลัวมาก กลัวว่าจะไปไม่ถึง กลัวเป็นภาระของเพื่อน กลัวบาดเจ็บระหว่างทาง กลัวความสูง กลัวว่าสภาพร่างกายเราจะไม่รอด กลัวสารพัด แต่ถ้ามัวแต่กลัว เราคงจะได้แค่อยู่ที่เดิม ดังนั้นที่เราทำได้คือ ลืมความกลัวของตัวเองซะ แบกเป้และออกเดินทาง ...

... แต่เอาเข้าจริงๆ คือลืมไม่ได้ ทำยังไงเราก็ยังกลัวเหมือนเดิม กลัวขนาดว่าวันสุดท้ายที่ต้องเดินทาง เราคิดจะเปลี่ยนใจไม่ไปด้วยซ้ำ แต่เราก็ไป ไปทั้งๆ ที่กลัวนั่นแหละ เราแค่อยากจะรู้ว่า ถ้าเราทำมันเสร็จความรู้สึกเราจะเป็นยังไง …

… ซึ่งเราบอกได้คำเดียวเลยว่า สุดยอดมาก ทำได้ว่ะ เราทำได้ …

… แม้เราจะเดินไม่เร็ว เดินได้เรื่อยๆ และถึงคนสุดท้ายในทีมเสมอ แต่เรารู้สึกดีมากที่เราไม่หยุดและยอมแพ้ เพราะจริงๆ เราคิดจะหยุดแล้วบอกพี่พิทักษ์ป่าว่าเราไม่เอาแล้ว เราพอแล้ว หลายครั้งมากๆ …

… ทุกครั้งที่เราคิดแบบนั้น เราจะบอกตัวเองเสมอว่า 'อีกนิดนึง'  แต่เรารู้สมรรถภาพตัวเองว่าเรายังไหวแต่ใจมันท้อ แต่ถ้าเราไปช้าๆ เราจะเดินได้เรื่อยๆ อย่างมีความสุขกับเรื่องราวระหว่างทางและกับใครสักคนที่เดินไปกับเรา …

… มันไม่สำคัญเลยว่า เราจะเดินได้ไกลแค่ไหน เราจะเดินได้เร็วเท่าไหร่ เราจะเดินแซงใคร หรือใครแซงเรา ที่สำคัญคือ…

… ระหว่างทางเรามีความสุขกับมันมั้ย ระหว่างทางเราได้อะไรจากการก้าวเดินของเรา ระหว่างทางเรากำลังเดินในวันนี้กับเมื่อวานสมรรถภาพเท่ากันหรือมากกว่า  ระหว่างทางเราเก็บเกี่ยวเอาความรู้สึกแบบไหนติดตัวเราไป…

… เอาเข้าจริงเราก็ไม่ได้คิดทั้งหมดได้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เดิน เพียงแต่เราเดินแล้วลองคิดว่ามีอะไรที่เราทำได้บ้างในระหว่างที่เรากำลังเดิน แล้วทุกอย่างที่อยู่ในหัวเรามันก็จะออกมาเอง …

… เรามีความสุขกับมันมาก ไม่ว่าจะตอนนั้น หรือในตอนนี้ที่เรากำลังเขียนเรื่องนี้อยู่ ...

… สุดท้ายแล้วกล้ามเนื้อก็ไม่ได้ร้าวระบมมากเหมือนที่คิด แต่นิ้วหัวแม่เท้าหลุดทั้งสองข้าง ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิต มันแบบ สุดยอดมากๆ ทุกอย่างมันท้าทายและตื่นเต้น เราได้เรียนรู้ว่า …

… คำว่า อีกนิดนึง มันจะทำให้เราไปถึงจุดหมายได้ แม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อย …

… คำว่า เพื่อนร่วมทางที่ดี มันมีความหมายต่อการเดินทางมากแค่ไหน …

… คำว่า ไปถึงเป้าหมาย มันแค่ทำให้เราโล่งใจ แต่ความสุขระหว่างทางจะทำให้เป้าหมายดูมีสีสันและมีความหมายมากขึ้น …

… คำว่า การออกเดินทางจะทำให้ชีวิตคุณไม่เหมือนเดิม แปลว่า อะไร ...

… เพราะสุดท้ายแล้ว หินเรือใบที่โมโกจู ยังอยู่ที่เดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือความรู้สึกของเราต่อตัวเราเอง และมิตรภาพจากการเดินทาง ...

... เราเป็นคนอ้วนที่ทำได้​ เราอยากให้คุณลองท้าทายตัวเองดู​สักครั้ง​ในสักเรื่องที่เรากลัว...

ขอบคุณรูปสวยๆ จากทุกๆ คน ...

ขอบคุณที่ทำให้การพบกันของเรามีความหมาย ...

รอ เรื่องราวจาก โมโกจู EP.2 มิตรภาพคืออีกหนึ่งความสุข โมโกจูที่รัก นะ

ติดตามการผจญภัยของผู้หญิงอ้วนกลมได้ที่

Facebook : https://www.facebook.com/pezeworld/