#ยาวหน่อยนะคะ 
สวัสดีค่ะ เราอายุ18 จะมาเล่าเเละถามชาวพันทิปค่ะ คือวันนี้เราไปหาหมอจุดประสงค์ของเราในการไปหาหมอในครั้งนี้คือไปตรวจสุขภาพประจำปีทั่วไป เข้าเรื่องเลยนะตอนหมอถามประวัติเรา เราก็เล่าอาการให้หมอฟังเราไม่ค่อยอยากอาหารเวียนหัวตอนตื่นนอนเเล้วหมอก็หยุดคิดเเปปนึงก่อนถามเราว่าช่วงนี้รู้สึกท้อหรือหมดหวังรึเปล่า เท่านั้นเเหละน้ำตาใหลออกมาอัตโนมัติทันที หมอก็บอกว่าเอาหละหมอรู้เเล้วว่าเป็นอะไร สรุปเราเป็นโรคเคลียด เราก็เล่าเรื่องต่างๆให้หมอฟัง ว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อนเราอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดเราอยู่ในบ้านที่มีเเต่กรอบมันเก็บกดจริงๆ ตอนเด็กๆอยู่กับป้า ซึ่งป้าห้ามทุกอย่าง ห้ามเล่นมือถือ ห้ามเรียนพิเศษ ห้ามมีเเฟน ห้ามเที่ยว ห้ามพาเพื่อนมาบ้าน ซึ่งเวลาอยู่บ้านเหมือนโดนตัดออกจากภายนอกออกบ้านคือตอนเรียนเท่านั้น ต้องเรียนได้เกรดดี เราโตมาเเบบนั้น ถ้าเราทำผิดหรือไม่ถูกใจเราจะโดนตีจนเนื้อเเตกเลยค่ะ จนวันนึงเขาด่าเขาว่าเราทั้งกระชากทั้งตีทั้งจิกหัวเราไม่ไหวเเล้วเราโดนทำมาตลอดเราก็สู้ พอเราสู้เขาบอกกับเเม่เราว่าเราไม่เอาไหน เป็นเด็กเหลือขอ มันเป็นปมในใจเรามาตั้งเเต่นั้น เเม่เราทำไรไม่ได้เพราะเเม่เป็นน้องเขาเเละเเม่อาจจะทะเลาะกับป้าได้ เเม่เลยรับเรามาอยู่ด้วยเพื่อตัดปัญหาอยู่กับเเม่คือชีวิตดีมากเเม่ไม่ค่อยห้ามอะไรนอกจากห้ามกลับบ้านเย็นเท่านั้น มือถือเล่นได้ มีเเฟนได้เเต่ก็อยู่ในขอบเขตตลอด
เเต่เเล้วเราก็เหมือนตกนรกอีกรอบเพราะเเม่จะย้ายบ้านกลับไปอยู่ที่เดิมซึ่งใกล้กับบ้าน เราไม่อยากอยู่ในสภาพเเวดล้อมเเบบนั้นอีกเเล้ว เราอยากอยู่ของเราเงี่ยบๆ มันทำให้เราคิดมากเราไม่อยากกลับไปเราเคลียดเราคุยกับเเม่เเต่เเม่ช่วยอะไรไม่ได้  เหตุผลที่เเม่ต้องย้ายเพราะที่อยู่ตอนนี้เช่าเขาอยู่เเต่ที่บ้านเกิดเป็นที่ของเเม่เองไม่ต้องเสียเงินเช่าเศษฐกิจไม่ดีขายของไม่ค่อยดี เราเลยดรอปเรียนช่วยเเม่หาเงินเเล้วถึงเรียนปีหน้า เราสงสารเเม่ที่ต้องส่งเราเรียนเเถมส่งพี่ชายอีก เราก็เคลียดอยู่เหมือนกันว่าไม่ได้เรียนเเบบเพื่อน กลัวถ้าไปสอบมหาลัยปีหน้าเเล้วไม่ติดจะทำยังไง กลัวเเม่ผิดหวังหากไม่ได้ที่เรียน เเล้วป้าจะมาว่าเเม่เราว่าเลี้ยงเราไม่ดีเเล้วเขาจะมาเอาเราไปเลี้ยงอีก หมอก็เเนะนำเเม่ไปได้คือเเม่โอเครเเม่รับได้ที่เราเป็นเเบบนี้เเม่ดูเเลเราได้ เเต่เรากังวลที่จะกลับไปสภาพเเวดล้อมเดิมคือภาพในหัวมันลอยมาเองเราร้องไห้เหมือนสมองมันจดจำภาพไม่เคยลืม