รู้สึกว่าคุณค่าของเด็กไทยหลายๆคนรวมถึงเราขึ้นอยู่กับเกรด..เรียนเป็นหน้าเป็นหลัง ถึงจะได้เกรดดีพ่อแม่ก็จะเอาแต่ให้เรียนพิเศษ ครูก็ปลูกฝังว่าคุณต้องได้คะแนนเยอะเพื่อเกรดของคุณ จะสมัครเข้าห้องเรียนโปรแกรมพิเศษถามว่าอะไรมาก่อน "เกรด" จ้าาาา ชีวิตขึ้นอยู่กับตัวเลข แล้วความสุขของเด็กหละ เราชอบเรียนนะ โดยเฉพาพวกวิทยาศาสตร์ แต่คือบางทีเรารู้สึกว่าสังคมมันกดดันเกินไป เกรดน้อย=โง่ เกรดเยอะ=เก่ง อย่างเราเนี่ยความสุขไม่ใช่คือการที่ได้เกรดเยอะเลย มันกลายเป็นว่าความสุขของเราคือการมีตัวตนในอีกสังคมนึงที่เราได้ลองเข้าไปอยู่ถึงแม้มันจะเป็นเพียงโลกใบเล็กๆ แต่มันมีความสุขมากเลยนะ เราติดตามสตีมเมอร์คนนึงอยู่ เราเข้าไปดูเรากดซัพพอร์ตเค้า คนที่กดซัพพอร์ตเหมือนกันถึงเราไม่ได้รู้จักกันแบบจริงๆจังๆ แต่พวกเขาก็คุยกับเรา เล่นมุขใส่กัน ต่อเพลงกัน บางทีวันๆนึงเราคิดแค่ว่าวันนี้พี่เขาจะสตีมตอนไหนนะ เพราะมันคือความสุขอีกอย่างนึงของเรา ปล.เราไม่ได้ยืนยันตัวตนเลยตั้งได้แค่กระทู้คำถามแต่วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสุขเล็กๆน้อยๆของเราค่ะ555
โลกอีกใบของเรา