ผมเริ่มเชียร์แมนยูตั้งแต่ปี 1978 และต้องรอเวลาเกือบ 20 ปี คือจากเด็กนักเรียนจนกระทั่งเริ่มทำงานกว่าจะได้เแชมป์ครั้งแรก

ถึงแม้ทีมจะยังไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ได้แชมป์ลีกสูงสุด อย่างมากก็ได้แค่แชมป์บอลถ้วย แต่สิ่งที่ทีมแมนยูมีมาโดยตลอด ตั้งแต่ก่อนและในยุคของเดฟ เซ็กซ์ตัน, รอน แอตกินสัน จนถึงอเล็กซ์ เฟอร์กูสัน นั่นก็คือ ความเป็นเอนเตอร์เทนเนอร์ เล่นบอลสนุก คุ้มกับที่ได้ดู สมกับคำว่า "Theater Of Dream"

จนกระทั่งหมดยุคของเฟอร์กูสัน แมนยูเล่นบอลได้น่าเบื่อมาก ผมคงไม่ต้องอธิบาย

จนกระทั่งมาถึงวันที่แข่งกับนอริช ที่จริงก็น่าจะตั้งแต่วันที่แข่งกับลิเวอร์พูล แมนยูเล่นบอลกันสนุกขึ้น โดยเฉพาะนัดที่เล่นกับนอริช ผมคิดถึงแมนยูในยุค Theater Of Dream ขึ้นมาทันที

หากเป็นแบบนี้ไปได้ตลอด ถ้าบอกว่าโซลชาคือสายเลือดของเฟอร์กูสัน หรือของแมนยูแท้ๆ ก็คงไม่ผิดอะไร