ตามหัวข้อค่ะ หนูเครียดมากไม่รู้ตะแก้ยังไง แต่แม่ก็รู้นะคะว่าหนูเป็นกะเทยแต่ก่อนเขายังพาไปซื้อเสื้อในอยู่เลย พอโตมาเขาก็แอนตี้มาก หนูทาลิปแค่ลิปมันเปลี่ยนสียังโดนด่าไล่ให้ไปล้างออก หนูดูอะไรก็จะด่าว่าดูของไร้สาระดูแต่พวกกะเทย พอหนูถามกลับว่าเป็นกะเทยมันไม่ดีตรงไหน แม่รู้มั้ยว่าคนที่แม่บอกเขาเก่งนะ แม่ก็ตอบว่า
"ก็มันเป็นกะเทย" (ดูเทยเที่ยวไทยค่ะ) บางทีแกก็เดินมาบอกรำคาญเสียงกะเทย
หนูแค้รักในสิ่งที่หนูรัก หนูอยากแต่งหน้า อยากแต่งตัวสวยๆ หนูก็ทำไม่ได้เพราะต้องอยู่บ้านเดียวกันแกบอกรังเกลียดไม่ชอบอย่ามาทำต่อหน้าแค่หนูเดินปกติแกยังจะหาเรื่องติหนู ทั้งๆที่คนทั่วไปมองหนูเหมือนผู้ชายทั่วไป แม่เคยบอกว่าเกิดมาผิดวิปริตผิดเพศแล้วยังทำตัวน่าเกลียด
หนูเรียนดี(3.94)หนูหางานทำเอง หนูเป็นเด็กกิจกรรม หนูรักแม่มากหนูไม่อยากให้เขาเหนื่อย แต่เวลาหนูทำผิดก็จะโดนมากกว่าในบรรดาพี่น้องค่ะและจะชอบย้ำตรงจุดที่เกิดมาเป็นกะเทย หนูอธิบายให้เขาฟังไปแล้วว่ากะเทยไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหนูแค่รักในสิ่งที่เป็น แกสั่งให้ทำอะไรก็ทำแต่หนูโตแล้วพอหนูออกความเห็นแกก็จะบอกว่าเถียงทั้งๆที่หนูพูดความจริง บางครั้งหนูก็เถียงยอมรับค่ะเพราะแกจะพูดเกินจริง
ตอนนี้หนูได้ลานใหม่แล้วมีที่พักให้หนูควรจะย้ายไปอยู่คนเดียวดีไหมคะ หนูเครียดถึงขั้นทำร้ายตัวเองเวลาแม่ด่ามันเจ็บมันพูดไม่ออก แม่เหมือนทำให้หนูจะเป็นบ้า
ปล.หนูเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวตอน17 หนูอยู่มาถึงตอนนี้ อายุ19 หนูไม่ได้จะบอกว่าหนูเก่งหรืออะไรแต่หนูก็คิดว่าหนูก็สู้ชีวิตมาก แม่จะชอบคิดว่าหนูเป็นภาระของเขาตลอด หนูรู้ได้ยังไงเพราะได้ยินแกเล่าให้เพื่อนฟังแต่แกก็พูเสียงดังให้ได้ยิน หนูทุกข์ใจมากที่ต้องอยู่ที่บ้าน หนูจะดูรายการที่หนูชอบก็ต้องแอบแกดูกลัวแกจะด่า หนูอึดอัดค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ.