ดิฉันมีน้าสาว อายุประมาณ 50 ปี เป็นคนโสด ไม่มีครอบครัว ชีวิตของน้าเติบโตมาในครอบครัวคนจีน   แต่พี่น้องไท่ค่อยสามัคคีกันเท่าไหร่นัก น้าสาวใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กจนโต อยู่แต่กับอาม่า (ยายของ จขกท.) ตลอดชีวิต ใช้ชีวิตติดกับอาม่าตลอดดูแลอาม่าตลอด  นอนกับอาม่า จนอาม่าเสียชีวิตไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว หลังจากอาม่าเสียชีวิต เหมือนน้าไม่เหลือใคร นอนคนเดียว ซึม เศร้า ร้องไห้ อยู่หลายเดือน ดิฉัน ต้องคอยไปเยี่ยมไปหา พาออกไปข้างนอก แต่มารู้สึกว่าระยะหลัง ๆ ทำไมอารมย์ของน้า เริ่มรุ่นแรง สลับซึมเศร้า ร้องไห้ บางครั้งว่า จะมาเล่าให้ฟัง ด่าว่าน้า ๆ คนอื่นๆให้ฟังบ้าง บางครั้งว่าหลาน ๆ คนอื่นให้ฟังบ้าง คือถ้าเห็นอะไรไม่ได้ดั่งใจ ก็จะว่า และพูดออกมาแรง ๆ ตรง ๆ จนบางครั้ง ก็ทะเลาะกับพี่น้องคนอื่น ๆ   บางครั้งก็บอกว่า อี๊อิจฉาครอบครัวคนนั้น  บางครั้งก็บอกว่า อี๊น้อยใจคนนี้ บางครั้งก็พูดไป ร้องไห้ไป  บางครั้งโมโห หลานบางคนจนอารมย์ขึ้นสุด ๆ  ถึงขั้นพูด  กู   หลายวันมานี้ ดิฉัน จะพาอี๊ ออกไปข้างนอกด้วยกัน พาไปเปิดหูเปิดตา   อี๊ก็จะพูดระบาย บางครั้งโมโห บางครั้ง พูดน้อยใจ ถึงชีวิตตัวเอง  ก็จะร้องไห้   บางครั้งก็พูดว่าอย่าทิ้งอี๊นะ  อย่าลืมอี๊นะ  ดิฉันเริ่มคิดว่า อี๊ดิฉันจะต้องหาหมอ แต่เริ่มสับสนว่า  อี๊ดิฉัน เป็นอะไร ระหว่างซึมเศร้ามกับ ไบโพล่า  ซึ่งดิฉันเอง ก็เริ่มรู้สึก จะไม่ไหวกับอาการของน้า แต่ต้องใจเย็น และอดทน ให้กำลังใจกันไป เพราะแม่ดิฉัน ก็ขอร้องให้ช่วยดูแล ดิฉันรู้สึกอึดอัดในบางครั้งที่ต้องอดทนฟังน้า ดุด่าว่าคนอื่น ๆ ให้ฟัง และ สลับกลับ ร้องไห้ หรือดิฉันก็ควรพบแพทย์เหมือนกัน ขอคำแนะนำด้วยคะ ขอบคุณคะ