เพื่อนที่ทำงาน  ส่วนตัวเป็นคนที่หวงของมาก. จะเรียกว่างกก็ได้ เวลาใครยืมของของเธอ  เพราะลืมเอามาจากบ้าน เธอจะบอกและสอนว่า. ทีหลังห้ามลืมนะ. ต้องเอาใส่กระเป๋าเอาไว้เลย จะได้ไม่ลืม. เราเคยยืมสายชาร์จโทรศัพท์.   เพราะลืมเอามา. แล้วไปขอยืมเธอ. เธอบอกว่า ของอย่างนี้มันต้องใช้อยู่แล้ว. ลืมได้ยังไง เนื่องจากมันเป็นสายชาร์จไอโฟน เธอเลยงกหนักเป็น 5 เท่า. ตั้งแต่นั้นมาเราเข็ดเลย  ทีนี้ความขี้งกของเธอลามมาถึง พวกเครื่องใช้ในสำนักงาน. ซึ่งพนักงานทุกคนมีสิทธิ์เบิกใช้อยู่แล้ว. แต่บางครั้งมันก็มีเหตุที่มีเพื่อนบางคนไปขอยืมไม้บรรทัด และดินสอ ยางลบของเธอ. ยังไม่ทันข้ามชั่วโมง ถือมาทวงถามว่าใช้เสร็จรึยัง. พอเพื่อนตอบเธอว่า. จะใช้แล้วหรือ เธอกลับตอบมาว่า. เปล่ายังไม่ได้ใช้ไรหรอก. แค่ถามเฉยๆ.   ไม่เว้นแม้กระทั่งอุปกรณ์ในสำนักงาน เช่น เครื่องเข้าเล่ม. เครื่องเจาะรายงาน.  เธอจะไม่พอใจและต่อว่าทุกคนที่เข้ามาใช้ในห้องเธอโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า. ก็มันเป็นสมบัติของบริษัท. คนที่มาใช้ก็เป็นคนหน้าเดิมๆ เค้าไม่ได้ปรับแต่งอะไรให้เครื่องมันคลาดเคลื่อน.  ทุกๆ อย่างเธองกเหมือนเป็นสมบัติของเธอ.    เธอเป็นคนสุดยอดแห่งความงก.  จะทำยังไงกับคนแบบนี้ดี