เจอกันวันแรกเราเชียร์ขายของเขาคือลูกค้าคนนึงที่เข้ามาซื้อของ3วันติด แล้วเขาก็เดินเข้ามาขอไลน์ เราก็ให้ปกติตอนนั้นไม่ได้คิดว่าชอบเลยคือให้เฉยๆอาจจะไม่คุย แต่พอเขาทักมาก็ตอบบ้างคุยกันสักพักดูเหมือนเขาคุยอารมณ์ดี แล้วเขาก็หายเงียบไป3วัน เราก็ไม่ได้อะไรคิดว่าเขาคงไม่คุยกับเราแล้ว แล้วอยู่ๆเขาก็ทักมาทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติและนัดเจอกันครั้งแรกเขาซื้อนู้นซื้อนี่มาให้และจะเอาตังให้2พันเพื่อไปเที่ยว แต่คือตอนนั้นเราไม่เอาเพราะเราเริ่มรู้สึกดีกับพี่เขาแล้วเราก็เจอกันทุกวันหลังพี่เขาเลิกงานจันทร์-ศุกร์ เขาซื้อทุกอย่างให้อยากกินอะไรก็กินคบเป็นปีหมดเป็นแสน เราไม่ได้ขอไม่ได้อ้อนวอนแต่เขาให้เอง ครอบครัวเรารู้ว่าคบกับแบบไหนเขาสอนเราทุกอย่างเรื่องเรียนเขาบอกว่าต่อให้ไม่มีพี่หรืออะไรก็แล้วแต่ให้ให้เอาเรื่องเรียนเป็นหลักเขาจะมาเพื่อหวังดีอะไรก็แล้วแต่เราเองบางทีก็มีคุยกับคนอื่นบ้างเพราะเริ่มรู้สึกสับสนเราเห็นตอนมีคนโทรมาแล้วเขาเดินออกห่างเราตลอด รู้สึกน้อยใจน่ะรู้สึกอายด้วยเวลามีคนมอง แต่เรากับไม่พูดไม่ถามแอบน้อยใจคนเดียวตลอดพอช่วงหลังๆมีเพื่อนเราเจอเฟสเขาซึ่งเราคบเป็นปีเราไม่เคยรู้เลยว่าเขามีเฟสเขาโกหก ไม่มีเฟส เมียกะเลิกแล้วแล้วเพื่อนกะบอกว่าก็เข้าไปดูสิจะได้รู้และเข้าใจ แล้วเราก็เข้าไปส่อง คือมือเราสั่นแล้วน้ำตาไหลเลยตอนนั้น เอ่อคือสิ่งที่เราสับสนและอยากรู้มานานมันเป็นแบบนี้นี่เอง เราก็เรียกเขามาคุยเขาก็บอกว่าพี่ก็ดูแลปกติ เราจะรู้สึกปกติได้ไงอ่ะคือเราดูแย่มากวันนั้นคือร้องไห้กับเขานานมาก แล้วหลังจากนั้นเขาก็เอาใจเรามากกว่าเดิมเราเองก็หมดใจเหนื่อยเต็มที่แอบร้องไห้ทุกวันแล้วเรากะบอกเขาว่าเราไม่ควรรักกัน เราพูดแบบเศร้ามากแต่เขาตลก! มันคงเป็นเรื่องตลกมากเลยสินะและเสาร์อาทิตย์ที่เขาบอกไปทำงานเขาก็ไปหาเมียถ่ายรุปลงเฟสไปเที่ยวด้วยกันบางทีคิดว่าจะไปบอกฝั่งเมียเขานะ ความโกรธมันทำร้ายคนได้ทุกอย่าง แต่ทำแล้วเขาคงไม่เลิกกันหรอกเราเองที่ต้องโดนพูดว่าเป็นเมียน้อยอีก แล้วตอนนี้เขาหายเงียบไปเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น😥
#จากนี้คงต้องอดทนจากเมื่อก่อนที่เคยมีก็ไม่มี แต่ก่อนที่จะมีเขาเราก็อยู่ได้
#มีแฟนมาเสียใจแค่ไหนก็ไม่เท่าคนๆนี้