อายุฉันเยอะ ฉันอายุ 45 ปี ฉันมีลูก ฉันมีเมีย ฉันมีครอบครัวที่โคตรจะดี มีลูกที่แสนน่ารัก มีเมียที่แสนดี มีพี่สาวที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของฉัน มีน้องชายที่แสนจะดีแสนดี ทั้งสองครอบครัว ครอบครัวที่ฉันสร้าง และครอบครัวที่ฉันเกิด เป็นครอบครัวที่แสนจะวิเศษ .... ถ้าทั้งสองครอบครัวนี้ ไม่มีฉัน คงจะเป็นสองครอบครัวที่มีความสุข ทุกคนรักกัน ทุกคนดูแลเอาใจใส่กัน ทุกคนเป็นคนดี ยกเว้นฉัน... ฉันเลือกเดินทางผิด ผิดซ้ำ ๆ ผิดกับเรื่องเดิม ๆ ที่ฉันรู้ว่ามันคือสิ่งเลว สิ่งชั่วร้าย ฉันก็ยังเดินไปหามัน ฉันหนีไม่พ้นกับเรื่องของการพนัน มันทำร้ายครอบครัวฉัน มันสร้างความทุกข์ให้กับคนในครอบครัวที่ฉันรัก ... ฉันเริ่มมันขึ้นมาเอง แต่ฉันจบมันด้วยตัวฉันเองไม่ได้ มันลุกลามเผาไหม้ ชีวิตที่แสนจะดี ที่แสนจะวิเศษ ที่ได้อยู่ในครอบครัวนี้ของฉัน จนพังยับไม่มีชิ้นดี ... แต่ครอบครัวที่ฉันสร้าง เมียที่ฉันรัก ลูกที่แสนดีของฉัน ทุกคนยังให้โอกาสกับฉันเสมอมา ประโยคหนึ่งประโยคที่ฉันได้ยินจากลูกชายของฉัน... ปาป๊าไปยืมเบี้ยใครอ่ะ  ปาป๊ายืมเบี้ยเขามากม้าย น้องมีเงินน่ะ แม่บอกให้ปาป๊าเอาเบี้ย ไปให้เขาก่อนได้น่ะ ... จากคำพูดของลูกฉัน มันทำให้ฉันโคตรทุเรศตัวฉันเองสุด ๆ ... ทุเรศจนฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่เพื่อกลับไปเห็นหน้าลูกของฉันอีกเลยจริง ๆ  ... วันนี้ฉันอยากลุกขึ้นสู้เพื่อรอยยิ้ม เพื่อความสุขของครอบครัวของฉัน ... แต่ฉันยังมองหนทางข้างหน้า ฉันมองไม่เห็นเลยจริง ๆ ฉันอยากหลุดพ้นจากช่วงชีวิตที่แสนอัปปรีย์นี้เสียเหลือเกิน ... 
            ( เพื่อนคนไหนที่ติดพนัน  เลิกเสียเถอะน่ะครับ มันไม่มีวัน ที่เราจะรวยด้วยการพนัน มันไม่มีวันจริง ๆ ครับ ... หยุดเสียตั้งแต่ ที่เรายังไม่จมดิ่งลึกลงไปจนเป็นหนี้เป็นสินแบบฉัน ... ฉันอยากให้เรื่องของฉันได้เตือนสติคนอื่น ๆ ฉันอยากเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ล้มเหลวของฉันให้คนอื่น ๆ ได้ฟัง ยังมีหลายอย่างที่ฉันอยากเล่า ยังมีอีกหลายประสบการณ์ที่อยากให้เป็นอุทาหรณ์ )