เวลาอยู่บ้าน แม่ผม เกลียด การเถียงมาก แล้วก็ เกลียดการทำเสียงมาก ทำแบบ เห้อแม่,เห้อ,หื้ม

เวลาผมคุยกับแม่อะ แม่ชอบเสนอความคิดเห็นในเรื่องนู้นเรื่องนี้
แต่คุยไปคุยมา แม่จะประมาณว่า ออกความคิดเห็นไม่ตรงกับความคิดผม หรือ บางทีก็ออกความคิดแบบด่าผม หรือ แบบด่าเลย มันทำให้ผมคิดว่า มันไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น แบบที่แม่คิด
ผมเลยบอกแม่ว่า

มันไม่ใช่อย่างงั้นแม่ ผมทำแบบนี้ก็ได้แม่

พอแม่ได้ยินความคิดในสิ่งที่ไม่ตรงกับแม่
แม่จะทำหน้าแบบ นิ่งๆ หรือ ก็ ถอนหายใจ
หรือ "แล้วแต่" "จะทำก็ทำไปเลย" "ตามใจผมอะ"

โอ้โห แต่ละคำมันทำผมหัวร้อนมากๆเลย แม่ไม่เคยเข้าใจผมเลย
ว่าผมรู้สึกยังไงที่ได้คุย แล้วจบแบบนี้ "บ่อยๆ"

ในเมื่อผม เถียงไม่ได้ ผมเลยทำเสียงแทน
นั่นคือ ถอนหายใจ เห้อแม่,เห้อ,หื้ม,โห

แม่ได้ยินปึ้บ!!!!!! แม่โกรธมาก ที่ได้ยินเสียงนี่
แม่ด่าผมยับทุกครั้งที่ทำ โดยเริ่มที่ ผมทำเสียง เห้อ
แม่จะเห้อตามเสียงดังใส่ ผมก็แบบ"ห้ะ แม่ทำตามทำไม ไม่เห็นมีอะไรเลยนะแม่"

"ก็แม่จะทำเสียงแบบผม เพราะผมนิสัยไม่ดี ที่ทำเสียงนี่
แม่จะทำตามตลอดไป จนกว่ากายจะหยุด"

คือ แม่ทำผมหัวร้อนอะ อะไรของแม่อะ ก็เถียงไม่ได้ ก็เลยเก็บความคิดไว้ในใจ อดใจไม่เถียงทำเสียง เห้อ เบาๆ

แล้วแม่จะเอาอะไรอีก มันทำผมโมโหอะ

พอเป็นแบบนี้บ่อยๆขึ้น

"เห้อ" ตอนนี้แม่ผมจะด่ายับมาก "ผม! ผม! ไม่เคยหยุดทำเสียงนี่เลย ทำตลอดไม่เคยหยุด ไม่รู้สึกถึงแม่บ้างเลยรึไง นี้ไงถึงไม่มีคนชอบผม! ทำแบบนี้ผู้ใหญ่ที่ไหนจะรัก ถ้าผมไปไหนแล้วทำเสียงแบบนี้ แม่อายแย่เลย ไม่มีคนไหนเขาชอบเสียงแบบของผมหรอกนะ"

แล้วบางครั้งแม่จะทุ้มของ หรือบางที ก็ร้องไห้เลย

ผมก็รู้สึกแย่นะ ผมก็เลยพยายามทำให้แม่พอใจ พยายามทำให้น้อยลง เป็นลูกตามที่แม่ต้องการ แต่หลังๆ พอหลุดปึ้บ แม่ก็ด่ายาวแบบนี้ปั้บ

คือ เอาตรงๆ แม่เป็น***อะไรนักหนา
ผมเหนื่อยแล้วนะ ผมต้องอดทนแค่ไหนอะ

แม่ชอบบอกว่า รู้ไหมแม่อดทนกับผมมาแค่ไหนกับเสียงนี่

หา? เสียงแค่นี้ มันแย่ มาก มาก ขนาดนั้นเลย

แล้วแม่เคยคิดบ้างไหม กับการอดทนของคำด่าแม่ ที่แม่ด่าทั้ง
วัน ทั้ง คืน ด่าทุกวันๆ แม่รู้บ้างไหม

จนครั้งหนึ่ง ขณะที่แม่ด่าผมยาวๆอยู่ ปกติผมจะนั่งเงียบ
แต่ครั้งนี้ ผมทนไม่ไหว ผมเลย ตะโกนไปครั้งแรก

แม่! แม่! หยุดสักที แม่หยุดด่า สักที

(แม่ยังด่าต่อเรื่องเดิม)
แม่ ผมบอกว่าพอได้แล้วไง!

(ยังไม่หยุดอีก แถมด่า ผมเป็น แบบนี้ไง ชอบเถียง ผู้ใหญ่สอนอยู่บอกให้หยุด!)

ผมก็บอก พอได้แล้วแม่ พอ! แม่หยุดเลย

แล้วอยู่ๆ แม่ผมก็ยืนนื่ง... จ้องตาเขม็ง จ้อง... จ้อง จ้องอยู่ได้
แม่ยืนเฉยๆ ไม่ขยับแล้วจ้องผม ประมาณ15นาที โคตรนานอะ

แล้วแม่ก็เดินออกไปจากห้องนอน


จริงๆแล้วผมก็รู้ว่า บ้านเราไม่มีเงินเลย หาค่าข้าวก็ไม่ค่อยมีจะกิน
ค่าเทอม ค่าผ่อน หนี้ ค่าบ้านของคอนโด ค่านู้นนี่อีกมากมาย

ผมรู้แม่เหนื่อย
แต่แม่ทำกับผมมากไปแล้ว

ผม จึง ต้อง ใจเย็นกับแม่ผม

ผมเลยอยากถามว่าจะใจเย็นยังไงกับอะไรแบบนี้ครับ

แล้วพ่อผม อย่าไปสนเลยครับ เกินเยียวยาแล้ว เป็นคนไม่แก่
ที่อยากแก่ คนๆนี้บอกว่า เขาอยากเป็นคนแก่ อยากเป็นขยะ????
พ่อจะนั่งหน้าคอม ตลอดไป เขาพูดอย่างนั้นกับผม

ผมเรียกเขาว่า ไอแก่ ถ้าเป็นญาติฝั่งแม่ พ่อผมจะทำร้ายคนนั้นเมื่อมีโอกาส พ่อผม ไม่ทำงาน นั้งดูแต่คอม มีพื้นที่ในคอมเกือบหมื่น กิ๊ก??? แล้วทำไมพื้นที่เต็มวะ????????
โดนญาติฝั่งพ่อ ใส่ร้ายแม่ ว่า แม่ด่าย่า ในงานศพย่า

พ่อผมเชื่อ แล้วตบหัวแม่ ทั้งๆที่แม่ไม่ได้ทำ???????????

แล้วญาติยังใส่ร้ายอีกว่า แม่ผมตี ลูก ของพวกเขา จนเลือดออก

ซึ่งแม่ไม่ได้ทำ แต่ที่พ่อทำจริงๆ คือทำร้ายญาติฝั่งเรา (ตีลูกญาติ ที่มาขออาศัยอยู่ จนญาติทนไม่ได้ ออกไป)

ไม่ทำงาน ชั่ว แล้วยังไม่ดูแลตัวเอง

ไอแก่ นี้ ใกล้ตายแล้ว... เขาเป็นชัก หายใจไม่ได้ ตายไปที แต่ปั๊มหัวใจกลับมาได้ *คำทิ้งท้าย* กูจะตายแล้ว มัวทำไรอยู่

*คำทิ้งท้าย2 อย่าขายบ้านพ่อทิ้งนะ ถ้าพ่อตายไป*

สาเหตุ นั่งแต่หน้าคอม ไม่เคยพบปะคน ไม่ทำอะไรเลย
โอกาส อันไซเมอร์สูง

วิธีแก้ ออกกำลัง จบ ง่ายฉิ*หาย เส*** ไม่ทำ

เคยหน้าย่นไปครึ่งหน้า อีกหน้าตึงปกติ ตอนนี้หายแล้ว

ขยะในบ้าน 10000000 เปอร์เซ็นเลยครับ

เป็นบ่อยนะที่ผมเขียนมา

ปัญหาตามมาที่ตัวผม ผมทีใช้ชีวิตปวดหัวแบบนี้ ทำให้ผมไม่ทันโซเชียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีเฟส เพราะปัญหาพ่อแม่ และสังคมที่ไม่ค่อยดี

ผมจะใจเย็นยังไงดีเนุ่ย ผมเบื่อแล้วนะ
แล้วเข้าสังคม โซเชียลไม่เป็นด้วยครับ
ไม่รู้จะเริ่งยังไงดี

ผมไม่ได้ใส่หน้ายิ้ม บนนั้นนะ ไม่ร็มายังไง