เราอายุ 34 ปี เคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว หย่าเรียบร้อย ไม่มีลูก เราเป็น ผญ.หน้าตากลางๆ พอไปวัดไปวาได้ไม่อายใคร แต่จะอวบๆใกล้จะอ้วนล้ะ55555 ทำงานเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ได้คิดจะเกาะใครกิน แต่ก็ไม่พร้อมจะเปย์

พักหลังๆเวลาจะอ่านหนังสือ แล้วทางบ้านชอบเปิดทีวีเสียงดัง เราเลยพยายามขอความร่วมมือค่ะ แต่ก็ไม่ได้รับผลที่ดีเท่าไหร่ จนพักหลังๆแค่ได้ยินเสียงทีวีแล้วจะอ่านหนังสือ ก็รู้สึกไม่มีสมาธิเลยค่ะ รุู้สึกเครีย

เรามีอาการร้องไห้ก่อนนอน(และตอนตื่นในบางครั้ง)เป็นประจำ อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง ตั้งแต่อนุบาล3จนตอนนี้ม.6อ่ะค่ะ อาการคือจะตจินตนาการเรื่องเศร้าๆและร้องไห้ และสมมุติตัวละครขึ้นมาเองอ่ะค่ะ ช่วงพีคๆคือตอ

การมาทำงานไกลบ้าน บางครั้งทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวที่ต้องอยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ ทำให้เกิดความรู้สึกเหงา โคตรจะเหงา คิดถึงบ้านขึ้นมา ใครว่าความเหงาฆ่าคนไม่ได้....ขอเถียงคนหนึ่งละกัน คือมันเหงามาก ไม่รู้จ

ดีครับ คนที่มาจีบหรือมาชอบอะไรผม ผมก็ไม่เคยสนใจหรือชอบกลับเลย แต่คนที่ผมสนใจ อยากคุยด้วย เขาก็ไม่ชอบผม ผมโดนเททุกที ใครเป็นแบบผมบ้างครับ อยากมีคนคุยจริงใจไม่หวังอะไรใดๆ ไม่ต้องเป็นถึงแฟนแต่คุยได้ทุกเร

แบบเฮ้ยเราโสดนะ​ แต่คนคุยอ่ะ​ 5 6คน55555+

ตามหัวข้อเลยค่ะ มีใครเป็นเหมือนกันบ้างมั้ยคะ แบ่งปันกันหน่อย

เราเป็นไบโพลาร์แต่ไม่รู้ตัวเราคิดว่านิสัยของเรานั้นปกติเหมือนคนทั่วไปแต่จริงๆนิสัยที่แสดงออกมาคืออาการของไบโพลาร์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตลอดเวลาแต่จะรุนแรงคือเริ่มใช้ความรุนแรงเรายอมรับนะว่าเราผิด เราบอกเล

พึ่งอกหัก แต่มันยังวนเวียนคิดถึงเค้าไม่เลิก ร้องไห้หนักมาก หาหนังดูก็ไม่โฟกัสที่เนื้อหา ไม่อยากทำอะไรเลย ควรทำยังไงดีคะ จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเเค่ไหน

อยากรู้ว่าสมัยนี้เค้าฮิตคนอ้วนๆดำๆกันหรอคะ เห็นแต่คนสวยๆโสดกันเต็มเลย.