เรามีแฟนค่ะแฟนเป็นผู้ชายนะคบกันมา3เดือนแล้ว เขานิสัยงี่เง่า เอาแต่ใจมากๆและชอบคาดหวังในตัวเราอะค่ะว่าเราต้องชวนเขาทำนู่นทำนี่ที่เขาอยากให้เราทำให้โดยที่เขาไม่ต้องบอกเรา ไปไหนกับพ่อแม่ก็ให้ซื้อของมาฝากเขาให้ชวนเขาไปด้วย แต่คือพ่อกับแม่เราไม่ค่อยโอเคกับแฟนคนนี้ซักเท่าไหร่ค่ะเราเลยไม่ได้ชวน ทักแชทหาเขาเรื่อยๆให้เขารู้ว่าเขาสำคัญแต่สำหรับเราอะคือมันไม่จำเป็นที่จะทักพร่ำเพรื่ออะค่ะแค่เวลาไปไหนขอให้บอกกันแค่นั้นแต่แบบไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอดเวลาอะค่ะต่างคนต่างมีเวลาส่วนตัวของตัวเองบ้าง(อันนี้ความคิดเรานะ) เวลาไปเที่ยวด้วยกันก็ต้องลูบหัวเขา จับมือกันแต่เรารู้สึกว่ามันไม่สมควรแบบเรายังอยู่ในวัยมัธยมอะค่ะรู้สึกว่าไม่สมควรที่จะทำแบบนี้บางทีเราก็คิดนะคะผู้ใหญ่จะมองยังไงบลาๆ แต่เราก็ทำไรไม่ได้ต้องจำใจจับเพราะถ้าขัดใจเขาเขาก็นอยๆร้องไห้อีก ฟิลคนง้อมันเหนื่อยอะทุกคนเราเลยยอมๆไปเพื่อให้ไม่ต้องทะเลาะกันอะ ช่วงแรกๆที่คุยกันเราก็ง้อนะคะแต่เดี๋ยวนี้พอทะเลาะกันเราจะรู้สึกว่า งอนอีกแล้วหรอ(ทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องเล็กๆน้อยๆก็เอามาเป็นประเด็น) พอเราคิดแบบนี้มันทำให้เราไม่ง้อเขาค่ะและเราก็จะหงุดหงิดใส่ซึ่งเรารู้จะว่าอันนี้เราผิดเองเราไม่ควรหงุดหงิดตอนแฟนร้องไห้อะเราควรปลอบเขาให้กำลังใจเขาแต่เรากลับหงุดหงิดเรารู้สึกผิดนะเวลาเราเห็นเขาร้องไห้แต่เรากลับพูดจาไม่ดีกับเขาอะ ต่อๆ!! พอเขาคาดหวังกับเรามากเขาก็ผิดหวังมากอะค่ะแล้วเขาก็มาร้องไห้ใส่พูดเชิงประมาณว่าเราไม่เป็นอย่างที่เขาหวังเลย มันเลยทำให้เรารู้สึกอึดอัดแบบไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเหมือนเขาบังคับให้เราทำอะ เราควรทำไงดีคะเลิกหรือยังไงแต่เรารักเขานะแค่รู้สึกว่านิสัยที่เขาเป็นมันทำให้เรารู้สึกกับเขาน้อยลง เพื่อนๆเราถามเราว่าแบบทนทำไมทำไมไม่เลิก สำหรับเราที่เราไม่เลิกนะคะเพราะเราไม่อยากให้เขาเสียใจแบบคนเก่าๆที่ทิ้งเขามาแล้วอะค่ะเราสงสารเขากลัวเขาซึมด้วย เรื่องอื่นนอกจากเรื่องนี้เขาก็ดีหมดเทคแคร์เราดี ถ้าทุกคนมีแฟนแบบนี้ทุกคนจะทำยังไงคะ
ที่จริงเรื่องที่ไม่ค่อยโอเคยังมีอีกค่ะแต่ไม่รู้จะพิมยังไงให้ไม่งง555+
ปล.เราอาจจะพิมงงๆหน่อยนะเรียบเรียงประโยคไม่ค่อยเก่งและนี่ก็เป็นกระทู้แรกของเราด้วยค่ะพิมไรผิดไปก็ขอโทษด้วยนะคะ