ขอเรียนปรึกษาการปรับความคิดในเรื่องของความคาดหวังค่ะ
คบกันก่อนแต่งงานมาประมาณ 2 ปี โดยรู้สึกว่าไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอเขามากเพียงพอ มีสิ่งหนึ่งที่ส่วนตัวรับไม่ได้มาตลอด คือคนสูบบุหรี่ แต่สุดท้ายก็มาเจอว่าคบกับแฟนที่สูบบุหรี่โดยที่เขาไม่ได้สูบให้เห็นและไม่บอกว่าสูบบุหรี่จัด เขารับปากว่าจะเลิกในที่สุดก็แต่งงานกัน
ระยะเวลาที่แต่งงานมา 19 ปีมีลูกด้วยกัน 2 คน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆมาตลอด โดยเฉพาะเรื่องที่เขายังเลิกบุหรี่ไม่ได้ และต้องทำธุรกิจร่วมกัน โดยที่เขาไม่ได้มีการวางแผนการทำงานเป็นขั้นตอน และหลายๆครั้งก็ใช้ความรู้สึกส่วนตัวตัดสินใจมากกว่าการใช้ข้อมูล ซึ่งมันขัดกับตัวเราเองมากซึ่งเป็นคนมีตรรกะ คือตอนเช้าต้องเข้าไปทำงาน 8:30 น ถึง 10:00 น เข้าออฟฟิศทุกวันหรือบางวันก็ยังดี ในขณะที่เขาตื่นขึ้นมาก็ใช้มือถืออยู่บนเตียงแล้วบอกว่าทำงานอยู่ กว่าจะเข้าทำงาน11:00 น หรือบ่ายก็มี
ตอนแรกก็จะแก้ปัญหาด้วยการต่างคนต่างทำธุรกิจของตัวเองแต่ก็สงสารเขาเพราะเขาไม่รู้เรื่องบัญชีเลย และเขาพูดว่าถ้าให้เขาทำคนเดียวก็ขายกิจการทิ้งไปเลยดีกว่า
เรารู้สึกว่าธุรกิจมันยังไปต่อได้ก็เลยพยายามทำและอยู่ช่วยเขาตลอดมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดกับการทำงานของเขาในบางครั้ง
ซึ่งเขาก็ มีข้อดีคือ เวลาเกิดปัญหาเขาก็พยายามแก้ได้ดีและถ้าหากมีลูกค้าติดต่อมาเขาก็พยายามขายเต็มที่
แต่ถ้าให้ไปโพสต์ขายหรือทำการตลาดแบบนี้เขาไม่เป็นและไม่ยอมลองทำเลยมันทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดเหมือนเขาไม่กระตือรือล้น แต่ชอบมองหาสินค้าผลิตภัณฑ์ใหม่ๆอยู่เสมอ
ปัญหาหลักๆคือ เรารู้สึกคาดหวังจากคำพูดที่เขาให้ความหวังว่าเขาจะพัฒนาตัวเองเขาจะเลิกบุหรี่เขาจะปรับตัวเอง
แต่เท่าที่ผ่านมา 19 ปีมันไม่ดีขึ้นและเขาอยู่กับมือถือมาก ทำให้ความสัมพันธ์กระทบตั้งแต่การทำงานจนถึงการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
เขาตื่นขึ้นมาจับมือถือแล้วบอกว่าคุยเรื่องงานและเวลาเข้านอนก็จะเข้านอนไม่ตรงเวลากันเขาก็จะใช้มือถือก่อนนอน แทบจะไม่ค่อยได้คุยเรื่องสัพเพเหระเลยนอกจากเรื่องงาน
ทำให้เกิดความรู้สึกเหงาแบบสะสมมาเรื่อยๆและเริ่มรู้สึกว่าเราไม่ควรใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกัน เพราะจากสิ่งที่เขารับปากเขาทำให้ไม่ได้
เขาทำได้เป็นครั้งคราวแล้วก็หายเงียบไป
ตอนนี้อยากขอคำปรึกษาว่าเราจะปรับความคิดเกี่ยวกับการคาดหวังให้เขาพัฒนาตัวเองดีขึ้น และรู้สึกเหงามากๆ
ตอนนี้แก้ปัญหาส่วนตัวด้วยการคุยกับเขาให้น้อยลงและไปเที่ยวกับเพื่อน
แต่พอต้องมาคุยงานกันก็จะมีปัญหาและทะเลาะกันเหมือนเดิมทุกครั้งโดยที่คุยเรื่องส่วนตัวกันน้อยมากๆ
ตอนนี้เริ่มคิดที่อยากจะอยู่คนเดียวและคงสถานะไว้เป็นแค่พ่อกับแม่ของลูกค่ะ
พอจะมีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างไรได้บ้างคะขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คาดหวังจากสามีมากไปหรือเปล่าคะ
คบกันก่อนแต่งงานมาประมาณ 2 ปี โดยรู้สึกว่าไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอเขามากเพียงพอ มีสิ่งหนึ่งที่ส่วนตัวรับไม่ได้มาตลอด คือคนสูบบุหรี่ แต่สุดท้ายก็มาเจอว่าคบกับแฟนที่สูบบุหรี่โดยที่เขาไม่ได้สูบให้เห็นและไม่บอกว่าสูบบุหรี่จัด เขารับปากว่าจะเลิกในที่สุดก็แต่งงานกัน
ระยะเวลาที่แต่งงานมา 19 ปีมีลูกด้วยกัน 2 คน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆมาตลอด โดยเฉพาะเรื่องที่เขายังเลิกบุหรี่ไม่ได้ และต้องทำธุรกิจร่วมกัน โดยที่เขาไม่ได้มีการวางแผนการทำงานเป็นขั้นตอน และหลายๆครั้งก็ใช้ความรู้สึกส่วนตัวตัดสินใจมากกว่าการใช้ข้อมูล ซึ่งมันขัดกับตัวเราเองมากซึ่งเป็นคนมีตรรกะ คือตอนเช้าต้องเข้าไปทำงาน 8:30 น ถึง 10:00 น เข้าออฟฟิศทุกวันหรือบางวันก็ยังดี ในขณะที่เขาตื่นขึ้นมาก็ใช้มือถืออยู่บนเตียงแล้วบอกว่าทำงานอยู่ กว่าจะเข้าทำงาน11:00 น หรือบ่ายก็มี
ตอนแรกก็จะแก้ปัญหาด้วยการต่างคนต่างทำธุรกิจของตัวเองแต่ก็สงสารเขาเพราะเขาไม่รู้เรื่องบัญชีเลย และเขาพูดว่าถ้าให้เขาทำคนเดียวก็ขายกิจการทิ้งไปเลยดีกว่า
เรารู้สึกว่าธุรกิจมันยังไปต่อได้ก็เลยพยายามทำและอยู่ช่วยเขาตลอดมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดกับการทำงานของเขาในบางครั้ง
ซึ่งเขาก็ มีข้อดีคือ เวลาเกิดปัญหาเขาก็พยายามแก้ได้ดีและถ้าหากมีลูกค้าติดต่อมาเขาก็พยายามขายเต็มที่
แต่ถ้าให้ไปโพสต์ขายหรือทำการตลาดแบบนี้เขาไม่เป็นและไม่ยอมลองทำเลยมันทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดเหมือนเขาไม่กระตือรือล้น แต่ชอบมองหาสินค้าผลิตภัณฑ์ใหม่ๆอยู่เสมอ
ปัญหาหลักๆคือ เรารู้สึกคาดหวังจากคำพูดที่เขาให้ความหวังว่าเขาจะพัฒนาตัวเองเขาจะเลิกบุหรี่เขาจะปรับตัวเอง
แต่เท่าที่ผ่านมา 19 ปีมันไม่ดีขึ้นและเขาอยู่กับมือถือมาก ทำให้ความสัมพันธ์กระทบตั้งแต่การทำงานจนถึงการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
เขาตื่นขึ้นมาจับมือถือแล้วบอกว่าคุยเรื่องงานและเวลาเข้านอนก็จะเข้านอนไม่ตรงเวลากันเขาก็จะใช้มือถือก่อนนอน แทบจะไม่ค่อยได้คุยเรื่องสัพเพเหระเลยนอกจากเรื่องงาน
ทำให้เกิดความรู้สึกเหงาแบบสะสมมาเรื่อยๆและเริ่มรู้สึกว่าเราไม่ควรใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกัน เพราะจากสิ่งที่เขารับปากเขาทำให้ไม่ได้
เขาทำได้เป็นครั้งคราวแล้วก็หายเงียบไป
ตอนนี้อยากขอคำปรึกษาว่าเราจะปรับความคิดเกี่ยวกับการคาดหวังให้เขาพัฒนาตัวเองดีขึ้น และรู้สึกเหงามากๆ
ตอนนี้แก้ปัญหาส่วนตัวด้วยการคุยกับเขาให้น้อยลงและไปเที่ยวกับเพื่อน
แต่พอต้องมาคุยงานกันก็จะมีปัญหาและทะเลาะกันเหมือนเดิมทุกครั้งโดยที่คุยเรื่องส่วนตัวกันน้อยมากๆ
ตอนนี้เริ่มคิดที่อยากจะอยู่คนเดียวและคงสถานะไว้เป็นแค่พ่อกับแม่ของลูกค่ะ
พอจะมีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างไรได้บ้างคะขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ