เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันต้องโดยสารวินหน้าปากซอยเป็นประจำ วินมีเยอะมาก ดิฉันจำได้แค่ 2-3 คันที่ขึ้นกันมาตั้งแต่แรกๆ แต่ในทางกลับกัน เขากลับจำดิฉันได้ดีว่าต้องไปส่งที่ไหน มีอยู่คืนนึงดิฉันขึ้นวินคันนึง พอขึ้นรถได้ เขาก็เริ่มชวนคุย ถามว่าทำไมเลิกดึกจัง ดิฉันก็ตอบว่าปกติค่ะ ถามอีกว่ารู้ตัวมั้ยว่ามีคนชอบน้องเยอะนะ ทำตัวน่ารักเกินไปรึป่าว ดิฉันก็ตอบว่าไม่รุ้ไม่ได้สนใจ ถามอีกว่าเหมือนเห็นดิฉันเดินอยู่กับลูกที่ตลาดใช่มั้ย ดิฉันก็ตอบว่าแปลกตรงไหนวันหยุดก็ไปตลาด เค้าเลยพูดว่าั่นไง ใช่ด้วย จำไม่ผิดคนสวยใครก็จำได้ ถ้าไม่สวยนะ ฝันไปเถอะ แล้วเค้าก้อถามาตลอดทาง จนมาเจอคำถามสุดท้ายก่อนถึงบ้าน เค้าถามว่าแล้วพ่อของเค้าช่วยส่งเสียบ้างมั้ย คือแบบว่า นี่เรื่องในครอบครัวเรา เรื่องเราเลิกกับสามีแล้ว มีเพียงคนแถวบ้านเท่านั้นที่รู้ คือคุณเป็นคนขับรถสาธารณะทำไมคุณถึงถามผู้โดยสารแบบนี้ แต่คำถามสุดท้ายนี้ ดิฉันตอบไปว่าแฟนก็อยู่ด้วยกันเนี่ยแหละ เค้าก็หรอแบบเสียงเจื่อนๆไป

     พอถึงบ้าน ดิฉันเล่าให้ทางบ้านฟัง เพื่อจะถามว่าเคยบอกใครมั้ยว่าดิฉันอยู่ลำพัง แต่ปรากฏว่าทางบ้านก็รู้สึกไม่พอใจกับพฤติกรรม​ของเค้า เลยไปบอกทางหัวหน้าวินให้ไปตักเตือน ว่ามีหน้าที่ขับก็ขับไป อย่ามั่ว อย่าเยอะ แล้วดูเหมือนว่าทางนั้นมีอาการไม่ค่อยพอใจค่ะ คือขับรถเร็วมากแซงตลอดทาง บอกตรงๆนะคะว่ารู้สึกกลัวการกลับบ้าน กลัวต้องขึ้นคันนี้ จิตตกค่ะ

     ดิฉันอยากทราบว่า ดิฉันผิดไหมที่รู้สึกโกรธกับการที่เค้ามาเจ๊าะเเจ๊ะ ถามซอกแซก​ทั้งๆที่ไม่รุ้จักกัน ฟ้องทางบ้านจนเขาถูกตำหนิ เค้าถึงแสดงความไม่พอใจออกมาแบบนี้