เรื่อง ก้มมองลอดหว่างขา
เรื่อนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ในสมัยตอนยังเด็กประมาณป.6 ผมอาศัยอยู่แถวพระราม 2 สมัยนั้นถนนยังเป็นสองเลนส์ รถสวนกัน มีอยู่วันหนึ่งผมและเพื่อนอีก3คน นัดกันกะจะไปตกปลาที่บางกระดี่ โดยนัดกันไปที่บ้านเพื่อนชื่อเจ้าโอ สถานที่ตกปลาของเราคือสวนที่เค้าปลูกต้นสนเป็นแถวๆ ถ้าใครเคยอาศัยอยู่แถวนั้น เวลานั่งรถเมล์สาย105 มองไปจะเห็นทิวต้นสนสูงๆ ผมขออธิบายทางเข้าไปสวนต้นสนว่า มันจะเป็นทางที่เค้าเทดินไว้ ถนนกว้างมาก สิบล้อสามสี่คันวิ่งสบายๆ สองข้างทางเป็นทุ่งหญ้าเตียนๆไปตลอดทาง ตกปลากันไปเป็นเวลาพอสมควรแต่ยังไม่ได้ปลา เลยชวนกันกลับ ตอนนั้นน่าจะเป็นเวลาเที่ยงๆ พวกเราก็เดินเรียงหน้ากระดานกันออกมา 4 คน สักพักรู้สึกว่ามีคนเดินตามมาห่างๆ ผมและเพื่อนหันไปดูก็เห็นมีผู้ชาย4คน เดินตามเรามาเรียงหน้ากระดานเหมือนกัน ลักษณะเป็นคนผิวดำๆตาจ้องมาที่พวกเรา ที่สำคัญทุกคนแต่งกาย ด้วยชุดมอญนุ่งโสร่ง มีผ้าโพกที่หัว พอเดินไปอีกระยะเจ้าโอก็ถามว่า"เอ็งว่าคนหรือผี"
ผมตอบว่า เช้าอย่างนี้จะมีผีได้ไง เจ้าทิเพื่อนอีกคน บอกว่าให้"ก้มมองลอดหว่างขา"แล้วมันก็ทำท่าก้มลงไป พอมันเงยขึ้นมาได้มันออกวิ่งแนบเลย พวกเราที่เหลือก็ไม่มีใครรอใครกวดกันสุดชีวิต ผมก็วิ่งแต่ยังหันไปมองแล้วผมก็ร้องเฮ้ยพร้อมกับหยุดวิ่ง ทุกคนหันมาแล้วก็หยุดวิ่งพร้อมกันหมด ข้างหลังเราไม่มีใครเลย ผมถามเจ้าทิว่ามันเห็นอะไร มันบอกว่าพอก้มลงไม่เห็นใคร มันเลยออกวิ่ง เราก็ช่วยกันมองสำรวจไปข้างๆทางก็เป็นทุ่งหญ้าเตียนๆ เราทุกคนเก็บความสงสัยกลับมาที่บ้านเจ้าโอ เล่าให้แม่ฟัง แม่ดุว่าเข้าไปกันได้ยังไง ไม่มีใครเค้าเข้าไปกันหรอก เป็นที่ของคนมอญเก่า ผมก็ยังเก็บความสงสัยมาจนทุกวันนี้ ว่าสิ่งที่ได้เจอมาคืออะไร
*ก้มมองลอดหว่างขา*
เรื่อนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ในสมัยตอนยังเด็กประมาณป.6 ผมอาศัยอยู่แถวพระราม 2 สมัยนั้นถนนยังเป็นสองเลนส์ รถสวนกัน มีอยู่วันหนึ่งผมและเพื่อนอีก3คน นัดกันกะจะไปตกปลาที่บางกระดี่ โดยนัดกันไปที่บ้านเพื่อนชื่อเจ้าโอ สถานที่ตกปลาของเราคือสวนที่เค้าปลูกต้นสนเป็นแถวๆ ถ้าใครเคยอาศัยอยู่แถวนั้น เวลานั่งรถเมล์สาย105 มองไปจะเห็นทิวต้นสนสูงๆ ผมขออธิบายทางเข้าไปสวนต้นสนว่า มันจะเป็นทางที่เค้าเทดินไว้ ถนนกว้างมาก สิบล้อสามสี่คันวิ่งสบายๆ สองข้างทางเป็นทุ่งหญ้าเตียนๆไปตลอดทาง ตกปลากันไปเป็นเวลาพอสมควรแต่ยังไม่ได้ปลา เลยชวนกันกลับ ตอนนั้นน่าจะเป็นเวลาเที่ยงๆ พวกเราก็เดินเรียงหน้ากระดานกันออกมา 4 คน สักพักรู้สึกว่ามีคนเดินตามมาห่างๆ ผมและเพื่อนหันไปดูก็เห็นมีผู้ชาย4คน เดินตามเรามาเรียงหน้ากระดานเหมือนกัน ลักษณะเป็นคนผิวดำๆตาจ้องมาที่พวกเรา ที่สำคัญทุกคนแต่งกาย ด้วยชุดมอญนุ่งโสร่ง มีผ้าโพกที่หัว พอเดินไปอีกระยะเจ้าโอก็ถามว่า"เอ็งว่าคนหรือผี"
ผมตอบว่า เช้าอย่างนี้จะมีผีได้ไง เจ้าทิเพื่อนอีกคน บอกว่าให้"ก้มมองลอดหว่างขา"แล้วมันก็ทำท่าก้มลงไป พอมันเงยขึ้นมาได้มันออกวิ่งแนบเลย พวกเราที่เหลือก็ไม่มีใครรอใครกวดกันสุดชีวิต ผมก็วิ่งแต่ยังหันไปมองแล้วผมก็ร้องเฮ้ยพร้อมกับหยุดวิ่ง ทุกคนหันมาแล้วก็หยุดวิ่งพร้อมกันหมด ข้างหลังเราไม่มีใครเลย ผมถามเจ้าทิว่ามันเห็นอะไร มันบอกว่าพอก้มลงไม่เห็นใคร มันเลยออกวิ่ง เราก็ช่วยกันมองสำรวจไปข้างๆทางก็เป็นทุ่งหญ้าเตียนๆ เราทุกคนเก็บความสงสัยกลับมาที่บ้านเจ้าโอ เล่าให้แม่ฟัง แม่ดุว่าเข้าไปกันได้ยังไง ไม่มีใครเค้าเข้าไปกันหรอก เป็นที่ของคนมอญเก่า ผมก็ยังเก็บความสงสัยมาจนทุกวันนี้ ว่าสิ่งที่ได้เจอมาคืออะไร