สวัสดีครับ อยากถามเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คุณหมอ พยาบาล หรือนักดูแลผู้ป่วยทุกท่านครับ

   เนื่องจากว่า คุณยายของเรามาพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในประเทศไทยครับ เข้ามาพักรักษาตัวด้วยอาการปวดท้อง, หนาวๆ สั่น และอาการใจไม่ดี (ใจไม่ดีนี่ศัพท์ทางการแพทย์หรือศัพท์ทางการใช้ยังไงนะครับ)
   
   วันแรก เมื่อเติมยาฆ่าเชื้อไป รู้สึกหน้าตาดีขึ้นครับ อาการดีขึ้น มีสติ และพูดรู้เรื่อง 

   แพทย์ให้นอนห้องรวม คืนแรกไม่มีคนเฝ้า

   คืนที่ 2 ลูกชายของคุณยาย (น้า) มาเฝ้า และนั่งอยู่กับคุณยายตลอดเวลาไม่ยอมไปไหน ตอนกลางวันเรามาเปลี่ยน บอกให้ไปนอนก็ไม่นอน บอกว่าทิ้งไม่ได้ เห็นแก่ตัวไม่ได้ ต้องอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง ขยับนิดนึงก็ถาม ลืมตาหน่อยก็โผล่หน้ามา ฯลฯ (แต่ตอนดีๆ ไม่ค่อยดู กินเหล้าทุกวัน เรากะแม่ช่วยกันดู) ในขณะที่เวลาอยู่บ้าน ยายเราก็ใช้ชีวิตปกติ คือ กลางคืนนอน กลางวันตื่น แต่ก็จะมีสัปหงกบ้าง เรียกเรา 10 ครั้งตอนกลางวัน อาจจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้าง แต่ตอนกลางวัน ยายจะรู้ว่าทุกคนหลับ ยายไม่เรียกใคร 

    หลังจากที่อาการดูดีขึ้น ก็มีหายใจเหนื่อยหอบ นอนหงายมาก พูดมากไม่ได้ บางทีกินก็เหนื่อย >> หมอพ่นยา
   ต่อมา น้ำท่วมปอด
   ต่อมา แพ้ยา 
   
   ปัญหาทุกอย่างที่กล่าวมาค่อยๆ ทุเลาลง ที่ดูหนักหนาหน่อยก็คือ

   1. กินข้าวไม่ค่อยได้ (กินข้าวละเหมือนจะตาย ส่ายหน้า ทำหน้าตาบิดเบี้ยว)
          ในกรณีนี้ต้องบอกก่อนว่า ทางบ้านเราไม่อยากให้ใส่สายอาหาร เพราะคุณตาเรา ได้รับยานอนหลับเกินขนาด ทำให้ปลุกไม่ตื่น พยาบาลรีบใส่สายยาง ตาเราเจ็บ แล้วอีกไม่กี่นาทีก็เสียชีวิต ทุกคนจึงกลัวมาก

          เราจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดีครับ

   2. กลางคืนตื่น เรียกลูกๆ ที่นั่งเฝ้า 2-3 คน ทุกๆ 1 นาที ทำให้ไม่มีใครได้นอน ส่วนกลางวันปลุกไม่ตื่น ทำตาปรือๆ ป้อนข้าวก็จะหลับให้ได้

          เราจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดีครับ

จริงจังมากครับ เพราะว่าอยากให้ยายกลับมามีสุขภาพเหมือนเดิม หมอไม่ได้เติมน้ำเกลือและยาฆ่าเชื้อแล้ว เพราะหมอบอกว่า ยาบางตัวทำให้ง่วง แต่ยังให้ยาขับเสมหะ (เม็ดสีส้ม) กับยากระเพาะอยู่ครับ 

ผมไม่แน่ใจว่าถ้ากลับบ้านอยู่ในสภาพแวดล้อมปกติ ยายจะดีขึ้นหรือไม่ครับ 

หากใครมีวิธีแก้ไขปัญหาข้อ 1, 2 ได้ ช่วยเมตตาแนะนำด้วยครับ เผื่อกลับบ้านไปจะได้ดูแลได้ตามปกติครับ

ขอบพระคุณครับ