เบื่องาน เบื่อเพื่อนร่วมงาน เบื่อภารกิจซ้ำซากจำเจ สิ่งที่มันต้องทำซ้ำๆทุกวัน เบื่อไปหมด วันนั้นตอนเช้าเลยไม่ยอมเข้าออฟฟิต นั่งรถไปจนถึงหัวลำโพง ขึ้นรถไฟไปมั่วๆอย่างไม่มีจุดหมาย เบื่อต้องการพักผ่อน ไปทำอย่างอื่นบ้าง นั่งไปถึงอยุธยา ลงสถานีนี้ ตจว มันเงียบเหงาแบบสุดๆเลยในวันธรรมดา ไม่เห็นเหมือนวันหยุดเสาร์อาทิตย์ที่ครึกครื้นเลย เดินเล่นชมเมือง เรือข้ามฟากข้ามแม่น้ำป่าสักเสีย 5 บาท เห็นผู้คนมากมาย ทำงานเล็กๆน้อยๆ อากาศก็ร้อนอบอ้าวไม่เหมือนที่ออฟฟิตห้องแอร์เย็นสบายเริ่มคิดถึงออฟฟิต นั่งรถไฟกลับดีกว่า

ตอนขากลับนั่งรถไฟชั้น 3 ร้อนจริงๆ เห็นคนขายของบนรถไฟ หิ้วขวดน้ำต่างๆหนักมากขาย เดินไปเดินมา คงลำบากน่าดู เงินก็คงได้ไม่เท่าไหร่ ขายขวดนึงจะได้กำไรกี่บาท ต้องขายกี่ขวด กี่ชั่วโมงกว่าจะได้กำไรห้าร้อยพันนึง  เดินไปมาหลายรอบก็ไม่เห็นมีคนซื้อ อายุก็น่าจะเยอะแล้ว ยังต้องมาแบกของหนักๆเดินไปเดินมา ไอ้ปัญหาของเราเรื่องเพื่อนร่วมงาน เรื่องงาน มันดูเล็กไปเลย เสียงนินทาครหาก็ไม่หนักไม่ร้อนเหมือนมาแบกของบนรถไฟชั้นสาม หลายคนอายุเยอะแล้วยังต้องมาลำบากแบบนี้เรายังหนุ่มแน่น ทำงานมีโต๊ะนั่งในห้องแอร์เย็นสบาย เจอปัญหาแค่นี้ก็จะถอยแล้วหรอ นั่งมาถึงดอนเมือง บางเขน มองออกนอกหน้าต่าง แดดร้อนๆ คนงานทำงานก่อสร้าง น่าจะสร้างรถไฟฟ้ามั้ง ทำกันตอนแดดร้อนๆ เหงื่อออกเต็มตัว พวกเขายังไม่เห็นบ่นอะไรเลย ทำงานไป นั่งรถไฟเห็นอะไรมากมาย คนลำบากเหนื่อยกว่าเรามีมากมาย มันทำให้คิดได้ว่าเรานี่สบายกว่าหลายๆคนแล้ว โชคดีแค่ไหนที่ไม่ต้องไปทำงานตากแดดร้อนๆ ใช้แรงงานแสนเหนื่อย คิดแล้วก็ลงสถานีบางซื่อต่อรถไฟฟ้า กลับเข้าออฟฟิตไปทำงานต่อเหมือนเดิม 

another day, another dollar.
ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป

<img src="https://i.imgur.com/zRiWo7O.jpg">