ไอเดียนี้หากเดี๊ยนจะเก็บไว้ทำเอง ก็ยังไม่มีตังค์สักที ก็กลัวตัวเองจะตายซะก่อนค่ะ เลยมาตั้งเป็นกระทู้ ฝากพันทิพเก็บไว้

ตอนไปเที่ยวเมืองจันท์ ชุมชนริมน้ำจันทบูร เห็นมีผลิตภัณฑ์ทำจากมะปี๊ด เดี๊ยนจำได้แต่น้ำส้มมะปี๊ดคั้น ถ้าจำไม่ผิดนะคะ แล้วโรงแรมที่พักก็เอามาเป็นส่วนผสมของสบู่และแชมพู มะปี๊ดนี่ก็คล้าย ๆ ส้มจี๊ด ส้มจีน เป็นไม้มงคลของคนไทยเชื้อสายญวน ถ้าจำไม่ผิด ช่วงตรุษจีนหรือตรุษญวน (เต๊ต) ชาวเวียดนามจะต่างไว้หลังรถเครื่อง

ไปแอ่วหละปูน เห็นมีพวกผลิตภัณฑ์จากลำไย เช่น ก๋วยเตี๋ยวลำไย ขนมเปี๊ยะไส้ลำไย น้ำลำไย ลำไยอบแห้ง (นึกถึงลองกานอยด์ด้วย) ฯลฯ

พอมาดูพะเยา ต้นไม้ดอกไม้ประจำจังหวัดคือสารภี ซึ่งชื่อของมันก็ไปซ้ำกับอำเภอสารภี ของเชียงใหม่ ก็คิดว่าพะเยาน่าจะเอามาต่อยอด มาเป็นจุดขาย ผสมในสบู่ แชมพู ดินสอพอง (แป้งร่ำสารภี) ของโรงแรม หรือทำขายเป็นของฝาก ของที่ระลึก

ผลของมันก็เห็นว่ากินได้ด้วย แต่คงไม่เป็นที่นิยม ไม่งั้นคงเห็นกันเกลื่อนกล่น เดี๊ยนยังไม่เคยลองเลย แต่บางสารภีก็มีพิษ เช่น สารภีแนนหรือต้นกระทิง น่าจะมีพิษที่ยาง ไม่ใช่ที่ผล แต่เดี๊ยนก็ไม่กล้ากินอยู่ดี 55 สารภีมีกี่แบบ เดี๊ยนจำไม่ได้แล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้ค้นเพิ่มเติม คือมี สารภีป่า สารภีดอย สารภีทะเล ฯลฯ

ดอกคำใต้ เดี๊ยนเคยเห็นที่เดียว คือที่อำเภอ ที่อื่นไม่แน่ใจ แต่เดี๊ยนจำไม่ได้ว่ามันหอมจริงไหม ตามเนื้อเพลง "ดอกคำใต้กรุ่น หอมละมุนโชยกลิ่นละไม" ถ้ามันหอมจริง ก็น่าเอามาทำสบู่ แชมพู นะคะ

จะว่าไป พะเยาก็ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว เอามาทำแล้วจะเคิ้น ขายไม่ออกหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เฮ้อ! คิดไปเรื่อยเปื่อยค่ะ