เรื่องมันมีอยู่ว่า มีรุ่นพี่คนนึงทักมาในเฟซค่ะ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า พี่เค้าทักมาแล้วชวนคุยเยอะ คุยกันได้สักพัก พี่เค้าบอกว่าอยู่คุยกะพี่ไปนานๆเลยได้ไหม เราด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า เราเลยบอกว่า ไม่แน่ใจ(ที่จริงอยากบอกไปตรงๆแหละว่าไม่ได้เพราะเราไม่ได้คิดไรกับพี่เค้า แต่กลัวเสียน้ำใจ) พี่เค้าเลยส่งแชทมาว่าทำไม เราด้วยความที่ไม่อยากให้เสียน้ำใจเลยแกล้งตอบไปว่าไม่รู้ พี่เขาก็ส่งแชทมาอารมณ์ประมาณว่าน้อยใจที่เราบอกไปว่าไม่แน่ใจว่าจะได้คุยกะพี่เค้านานไหม หลังจากนี้ก็ส่งมายาวเลยจ้า อารมณ์น้อยใจมาเต็ม และเล่าว่าพี่เค้าอ่า ชอบเรามา 2 ปีแล้ว เล่าบลาๆๆว่ามันเหนื่อยใจแค่ไหน มันทรมานแค่ไหนในระยะเวลา2ปีที่ไม่เคยได้บอกเรา จนได้มาปลดปล่อยสิ่งที่อยากพูดในวันนี้ เราเห็นใจพี่เค้านะ เราเข้าใจความรู้สึกดีเลยแหละ เพราะเราก็เคยผ่านช่วงของความรู้สึกนั้นมาแล้ว แต่เราไม่ได้รักพี่เค้าจริงๆ เราสงสารอ่าแต่ถ้าคบไปเพราะสงสารก็คงไม่มีความสุขจริงๆ เพราะเราไม่ได้รักพี่เค้าเลย จากนั้นพี่เค้าก็บอกว่า พี่คิดแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้คำตอบที่ได้ต้องเป็นแบบนี้ จากนี้ไปเราคงมองหน้ากันไม่ติดแน่เลย เราเลยบอกว่าถ้าจะคุย คุยได้น้า ทักมาได้ทุกอย่างยังเหมือนเดิม(เเต่เราไม่ได้อยากบอกไปแบบนั้น อยากพูดตรงๆแต่กลัวเสียน้ำใจ) พอเราบอกไปแบบนั้น หลังจากนั้นคือ โทรมาไม่หยุด โทรมาจนรำคาญ โทรมา ทักมาไม่หยุดเลย 
เรารำคาญมากจนอยากพูดตรงๆ แต่พี่เค้าเป็นพี่ชายของเพื่อนเราด้วย และด้วยความที่พี่เค้าชอบเรามานานเลยไม่กล้าซะที

ทุกคนช่วยเราหน่อยน้า ว่าเราควรปฏิเสธคนที่มาจีบ ยังไงไม่ให้เสียน้ำใจ