เพื่อนๆมีวิธีการปฏิเสธคนที่เข้ามาจีบยังไงกันบ้างหรอคะ แบบไม่ให้เสียน้ำใจกัน
ต้องชัดเจนแค่ไหน เค้าถึงจะเข้าใจว่าเราไม่ได้คิดอะไรด้วยจริงๆ
สำหรับคนมีแฟนแล้ว แค่บอกว่ามีแฟนแล้ว มันก็น่าจะง่ายที่สุดแล้ว
แต่กับคนบางคน ขนาดเราบอกว่ามีแฟนแล้วเค้าก็ยังพยายามคุยกับเราต่อ โดยที่ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเราไม่โสด
บอกทำนองว่าจะรอเรา แล้วก็ชอบมานอยด์ใส่ว่าเราไม่สนใจเค้า ก็เราไม่ได้คิดอะไรด้วยนี่หน่า ทำไมเราต้องสนใจอ่า
เค้าถามมาเราก็แค่ตอบ เค้าชวนไปไหน เราไม่ยอมไปด้วย แบบนี้ผิดมั้ยที่เราจะรำคาญ
ปกติก็เราเป็นคนมีมารยาท มีสัมมาคาระวะคนอายุมากกว่านะ แต่เผอิญเป็นคนพูดตรง(มาก) บางทีก็คิดคำซอฟๆไม่ออก
เจอรุ่นพี่ทำตัวแบบนี้ ก็อดเผลอด่าไปตรงๆไม่ได้ ว่ารำคาญ!
ทั้งๆที่เรามั่นใจนะว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ยืนยันชัดเจนแล้วนะว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย
แต่สุดท้ายเราก็ยังขอโทษเพราะเราเด็กกว่า แล้วค่อยไปเหน็บเค้าว่า
เค้าทำตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเองเอง แล้วมาหาว่าเราให้ความหวังซะงั้น
หรือว่า แค่เค้าคุยมาแล้วเราคุยด้วย แบบนั้นคือให้ความหวังแล้วหรอ?
พ่อสอนเสมอว่ามีมิตรดีกว่ามีศัตรู ใครคุยมาเราก็คุยตอบสิ จะให้เค้าถามแล้วเราไม่ตอบได้ไง เสียมารยาทนะ
แล้วพอมาโสด เลยยิ่งปฏิเสธไม่ถูกใหญ่เลย
ขนาดบอกว่ามีคนคุยด้วยแล้ว และบอกแล้วนะว่าไม่คิดจะคุยกับคนอื่นอีก
แต่สำหรับคนทั่วไปน่าจะคิดว่า ยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ เค้าก็มีสิทธิ์ที่จะมุ่งหน้าจีบต่อใช่มั้ย
แล้วเราจะปฏิเสธยังไงดีล่ะ เราไม่อยากคุยดูใจหลายคนนี่หน่า
เราให้สิทธิ์คนที่มาก่อนและเราตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับคนนี้ ต่อให้คนที่มาทีหลังอาจจะน่าสนใจกว่า
หรือดีกว่าในบางเรื่อง เราก็จะไม่สน จนกว่าจะรู้แน่ชัดแล้วว่าคนที่เราเลือกคงไปกันไม่รอดจริงๆ
จะให้เป็นเพื่อนกันเค้าก็ไม่ยอมอีก แล้วมานอยด์ใส่เรา บอกว่าไม่อยากเสียโอกาสไป
บางคนก็บอกเลยว่ารอมาตั้งแต่ตอนเราไม่โสดแล้วนะ ...เริ่มจะรำคาญอีกละสิ ไม่อยากจะด่าใส่ให้เสียเพื่อน >.<
ใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ย ลำบากใจนะเนี่ย -.-“
ไม่เคยชอบใครก่อนด้วยแฮะ ปกติถ้าปิ๊งใครซักคนแล้วจีบไม่ได้นี่จะเป็นเพื่อนกันไม่ได้เลยหรอ
หรือเราควรจะบอกไปเลยว่ามีแฟนแล้ว
(แต่แบบนั้นมันก็โกหกนี่หน่า) แล้วถึงจะมีแฟนแล้วจริงๆ ก็เคยเจอแบบว่าถึงรู้ว่ามีแฟนก็ไม่ยอมถอยอยู่ดี
หรือต้องรอเค้ายอมแพ้และถอยไปเอง ซึ่งไม่รู้จะเมื่อไหร่ และพอจบคนนี้ก็ยังมีคนอื่นเข้ามาคุยอีกอยู่ดี
ก็ไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร ไม่เข้าใจทำไมต้องมาลำบากคอยปฏิเสธด้วยเนี่ย
ถ้าเค้าโอเคเป็นเพื่อนกันได้ เราก็สามารถคุยด้วยได้อย่างไม่รู้สึกอึดอัดใจแล้ว
แต่พออีกฝ่ายยืนยันว่าอยากเป็นอย่างอื่น ไม่อยากเป็นเพื่อน เราก็ไม่อยากจะคุยด้วยเท่าไหร่
เดี๋ยวจะโดยหาว่าไปให้ความหวังเค้าอีก เวลาคุยกันคงอดไม่ได้หรอกที่จะถามสารทุกข์สุขดิบ ตามประสามิตรสหาย
เป็นเพื่อนกัน ถ้าคนนึงบอกว่าไม่สบายหรือมีปัญหาโน่นนี่ มีหรือที่อีกคนจะไม่ถามว่าเป็นอะไร
เราห่วงความรู้สึกคนอื่นมากไปจนรู้สึกอึดอัด
ถามเพื่อนก็มีแต่บอกว่าไม่ต้องไปสนใจ คนอื่นจะคิดไงรู้สึกไงก็เรื่องของเค้า (แต่เราอดห่วงไม่ได้นี่หน่า)
คนโสดปฏิเสธคนที่เข้ามาจีบยังไงไม่ให้เสียน้ำใจ
ต้องชัดเจนแค่ไหน เค้าถึงจะเข้าใจว่าเราไม่ได้คิดอะไรด้วยจริงๆ
สำหรับคนมีแฟนแล้ว แค่บอกว่ามีแฟนแล้ว มันก็น่าจะง่ายที่สุดแล้ว
แต่กับคนบางคน ขนาดเราบอกว่ามีแฟนแล้วเค้าก็ยังพยายามคุยกับเราต่อ โดยที่ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเราไม่โสด
บอกทำนองว่าจะรอเรา แล้วก็ชอบมานอยด์ใส่ว่าเราไม่สนใจเค้า ก็เราไม่ได้คิดอะไรด้วยนี่หน่า ทำไมเราต้องสนใจอ่า
เค้าถามมาเราก็แค่ตอบ เค้าชวนไปไหน เราไม่ยอมไปด้วย แบบนี้ผิดมั้ยที่เราจะรำคาญ
ปกติก็เราเป็นคนมีมารยาท มีสัมมาคาระวะคนอายุมากกว่านะ แต่เผอิญเป็นคนพูดตรง(มาก) บางทีก็คิดคำซอฟๆไม่ออก
เจอรุ่นพี่ทำตัวแบบนี้ ก็อดเผลอด่าไปตรงๆไม่ได้ ว่ารำคาญ!
ทั้งๆที่เรามั่นใจนะว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ยืนยันชัดเจนแล้วนะว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย
แต่สุดท้ายเราก็ยังขอโทษเพราะเราเด็กกว่า แล้วค่อยไปเหน็บเค้าว่า
เค้าทำตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเองเอง แล้วมาหาว่าเราให้ความหวังซะงั้น
หรือว่า แค่เค้าคุยมาแล้วเราคุยด้วย แบบนั้นคือให้ความหวังแล้วหรอ?
พ่อสอนเสมอว่ามีมิตรดีกว่ามีศัตรู ใครคุยมาเราก็คุยตอบสิ จะให้เค้าถามแล้วเราไม่ตอบได้ไง เสียมารยาทนะ
แล้วพอมาโสด เลยยิ่งปฏิเสธไม่ถูกใหญ่เลย
ขนาดบอกว่ามีคนคุยด้วยแล้ว และบอกแล้วนะว่าไม่คิดจะคุยกับคนอื่นอีก
แต่สำหรับคนทั่วไปน่าจะคิดว่า ยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ เค้าก็มีสิทธิ์ที่จะมุ่งหน้าจีบต่อใช่มั้ย
แล้วเราจะปฏิเสธยังไงดีล่ะ เราไม่อยากคุยดูใจหลายคนนี่หน่า
เราให้สิทธิ์คนที่มาก่อนและเราตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับคนนี้ ต่อให้คนที่มาทีหลังอาจจะน่าสนใจกว่า
หรือดีกว่าในบางเรื่อง เราก็จะไม่สน จนกว่าจะรู้แน่ชัดแล้วว่าคนที่เราเลือกคงไปกันไม่รอดจริงๆ
จะให้เป็นเพื่อนกันเค้าก็ไม่ยอมอีก แล้วมานอยด์ใส่เรา บอกว่าไม่อยากเสียโอกาสไป
บางคนก็บอกเลยว่ารอมาตั้งแต่ตอนเราไม่โสดแล้วนะ ...เริ่มจะรำคาญอีกละสิ ไม่อยากจะด่าใส่ให้เสียเพื่อน >.<
ใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ย ลำบากใจนะเนี่ย -.-“
ไม่เคยชอบใครก่อนด้วยแฮะ ปกติถ้าปิ๊งใครซักคนแล้วจีบไม่ได้นี่จะเป็นเพื่อนกันไม่ได้เลยหรอ
หรือเราควรจะบอกไปเลยว่ามีแฟนแล้ว
(แต่แบบนั้นมันก็โกหกนี่หน่า) แล้วถึงจะมีแฟนแล้วจริงๆ ก็เคยเจอแบบว่าถึงรู้ว่ามีแฟนก็ไม่ยอมถอยอยู่ดี
หรือต้องรอเค้ายอมแพ้และถอยไปเอง ซึ่งไม่รู้จะเมื่อไหร่ และพอจบคนนี้ก็ยังมีคนอื่นเข้ามาคุยอีกอยู่ดี
ก็ไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร ไม่เข้าใจทำไมต้องมาลำบากคอยปฏิเสธด้วยเนี่ย
ถ้าเค้าโอเคเป็นเพื่อนกันได้ เราก็สามารถคุยด้วยได้อย่างไม่รู้สึกอึดอัดใจแล้ว
แต่พออีกฝ่ายยืนยันว่าอยากเป็นอย่างอื่น ไม่อยากเป็นเพื่อน เราก็ไม่อยากจะคุยด้วยเท่าไหร่
เดี๋ยวจะโดยหาว่าไปให้ความหวังเค้าอีก เวลาคุยกันคงอดไม่ได้หรอกที่จะถามสารทุกข์สุขดิบ ตามประสามิตรสหาย
เป็นเพื่อนกัน ถ้าคนนึงบอกว่าไม่สบายหรือมีปัญหาโน่นนี่ มีหรือที่อีกคนจะไม่ถามว่าเป็นอะไร
เราห่วงความรู้สึกคนอื่นมากไปจนรู้สึกอึดอัด
ถามเพื่อนก็มีแต่บอกว่าไม่ต้องไปสนใจ คนอื่นจะคิดไงรู้สึกไงก็เรื่องของเค้า (แต่เราอดห่วงไม่ได้นี่หน่า)