อยากจะเอามาเล่าประสบการณ์จริงตอนที่เปลี่ยนชื่อจริงสองสามปีที่แล้วค่ะ
คือเราไม่ค่อยชอบชื่อตัวเองอยู่แล้ว อยากเปลี่ยนเป็นชื่อที่เราพูดแล้วรู้สึกเป็นตัวเรา ก่อนหน้านี้ชื่อซ้ำกับคนอื่นหลายคนอยู่ 555
ก็ประสมสระพยัญชนะเอาดื้อๆ ที่ตัวเองชอบ และดีงามตามหลักตัวเลขและดวงและถูกกับนามสกุล
ซึ่งที่ได้มาก็...ใหม่มาก 555 คือใครอ่านแล้วต้องค่อยๆอ่านทีละพยางค์ ใครฟังต้องหันมามอง 5555 

โอเคมันไม่ได้ผิดกฏการตั้งชื่อ (ห้ามหยาบคาย/ห้ามพ้องกับพระนามพระมหากษัตริย์)
แต่ติดตรงที่เดินเข้าไปแจ้งชื่อที่ต้องการเปลี่ยนที่เอาเภอแล้วโดน "หนู เปลี่ยนไม่ได้ ชื่อนี้ไม่มีความหมาย"
เราก็ หื้ม...ถามกับตัวเองว่าต้องมีความหมายด้วยหรอ
พี่ทะเบียนยืนยันยังไงก็ไม่ได้ ต้องมีความหมาย
แล้วก็ถามพี่ทะเบียนด้วยความโมโหปนสงสัย
"ทำไมต้องมีความหมายด้วยละคะ? หนูเห็นเพื่อนที่ชื่อแปลว่านางฟ้าก็ไม่ได้เป็นนางฟ้า ที่ชื่อแปลว่าสวยงามก็หน้าเป็นสิว"
คือเราพูดอย่างนี้จริงๆค่ะ โมโหนิดหน่อยด้วย รู้สึกว่า ชื่อก็แค่ชื่อ คนที่สร้างความหมายตัวเราคือตัวเราต่างหาก
เท่านั้นแหละ นางก็เหมือนโกรธเราค่ะ แต่นางก็ตอบคำถามเราไม่ได้ นางเลยบอกว่า "ถ้างั้นต้องถามนายอำเภอแล้วค่ะ แต่พี่ว่าไม่ได้"
เราบอก "ค่ะ ไปถามก่อนก็ดีค่ะ" ในใจคิดว่าถ้านายอำเภอมาเราจะพูดประโยคเดิม 555
นายอำเภออยู่ในห้องกระจก เห็นพี่ทะเบียนเข้าไปคุยสักพักนายอำเภอก็หัวเราะ 555 นางคงเอาประโยคเราไปบอก
แต่สุดท้ายนายอำเภอก็ให้เปลี่ยนโดยไม่ขัดอะไรสักนิดค่ะ 

มีเรื่องจะเล่าแค่นี้ค่ะ รู้สึกภูมิใจในตัวเองตั้งแต่วันแรกที่เปลี่ยนชื่อ แต่ในการเขียนคำร้องจะมีช่องให้กรอกความหมายอยู่ดียังไงต้องกรอก
พี่ทะเบียนเลยบอกว่าใส่อะไรมาก็ได้ (ทำนองตั้งความหมายเอง) เราเลยใส่ว่า ไร้กฏเกณฑ์ ความเป็นอิสระ 555 

ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านค่ะ