เริ่มเรื่องก่อนนะคะ ตามที่หัวข้อบอกเลยคะ ยาวหน่อยนะคะ อยากระบายมันออกมา
คือเราคบกับแฟนคนนึงได้สองปีแล้วคะ เราคบกันมาสักพักก็แต่งงานกับแฟน แรกๆที่คบกันเค้าใส่ใจเราดีมากๆเลยน่ะ จนเราแต่งงานกันระยะแรกเค้าดูแลเราดีใส่ใจเราเหมือนตอนคบกันเลยคะ แต่หลังๆไม่เลย เฉยชามาก ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่แคร์ความรู้สึก ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยทักหา ไม่เคยโทรหา (ถ้าไม่บอกให้เค้าโทรเค้าก็ไม่โทร) เป็นแบบนี้มาปีกว่าแล้ว แต่เค้าก็ไม่ได้มีใครแต่แค่เค้าไม่เคยสนใจความรู้สึกเราเลยแม้แต่นิดเดียว จนวันนึงเรามึความจำเป็นต้องมาทำงานที่ต่างจังหวัด นั่นแหละคะ เค้าไม่เคยโทรหาเราเลยโทรมาแค่วันสองวันล่ะก็ไม่โทร เราพยายามปรับตัวเข้าหาเค้าทุกอย่างทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะทำได้ แต่มันก็ไม่เป็นผลเลย มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเป็นฝ่ายตามตลอด เราเป็นฝ่ายที่โทรไปทุกครั้ง แต่ทุกครั้งที่โทรไปเราถามไถ่สารทุกข์ สุขดิบเค้าตลอด แต่เค้าไม่เคยถามเรามาเลยแม้แต่คำเดียวว่า เหนื่อยไหม กินข้าวรึยัง พอเราถามเค้ากลับว่า "ทำไมไม่โทรหาหนูบ้างเลย หนูมาทำงานไกลบ้านหนูก็เหงาหนูไม่มีเพื่อนคุย" เค้าก็ตอบกลับมาแบบนิ่งๆว่า "ไม่มีอะไรจะคุยอยากคุยเดี๋ยวก็โทรหาเอง" เราก็ช็อคไปพักนึงแหละ เราก็พยายามรวบรวมสติ แล้วถามไปตรงๆว่า "ถามจริงๆนะตอนนี้คิดยังไงรู้สึกยังไงกับหนูกันแน่" คำตอบที่ได้คือช็อคมากเว้ย "เฉยๆ" มันเป็นคำตอบสั้นๆแต่โครตจะมีความหมายสำหรับผู้หญิงคนนึงอ่ะ คนนึงพยายามปรับตัวเข้าหาเพื่อที่จะให้กลับมาเป็นครอบครัวให้มาที่สุด แต่อีกคนกลับไม่รับมันไว้เลย เค้าเฉยชากับเรามากๆ ทำเหมือนเราไม่ใช่เมีย เราคิดมาตลอดเลยนะว่า เราอาจจะยังทำหน้าที่เมียไม่ดีพอเอง เพราะเราเองก็ยังเด็ก (ตอนนี้อายุ20 แต่งงานตอนอายุ18และไม่ได้ท้องก่อนแต่ง) เราควรจะทำยังไงต่อไปดี เราก็ถามเค้านะว่าอยากเลิกมั้ย เค้าก็ตอบมาแค่ว่า "ถ้าแกอยากเลิกก็เลิกพี่ยังไงก็ได้อยู่แล้วพี่ก็อยู่ของพี่แบบนี้แหละ" เรานอนร้องไห้ทุกคืนนะ เวลานั่งทำงานอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล เราคิด คิดหลายอย่างมาก เราไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้เราก็พยายามทำใจไว้แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้100%สักที มีใครพอจะแนะนำได้บ้างคะ ว่าควรอยู่ต่อ หรือออกมาเอง ขอโทษนะคะยาวไปนิดนึงที่จริงยาวกว่านี้คะ ขอความเห็นหน่อยนะคะ นี่ครั้งแรกคะที่ตั้งกระทู้😂🙏
เราควรทำยังไงดีคะ พยายามปรับจูนเข้าหาแฟน พยายามทำทุกอย่างให้แฟนสนใจ แต่เค้าเฉยชากับเรามาก
คือเราคบกับแฟนคนนึงได้สองปีแล้วคะ เราคบกันมาสักพักก็แต่งงานกับแฟน แรกๆที่คบกันเค้าใส่ใจเราดีมากๆเลยน่ะ จนเราแต่งงานกันระยะแรกเค้าดูแลเราดีใส่ใจเราเหมือนตอนคบกันเลยคะ แต่หลังๆไม่เลย เฉยชามาก ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่แคร์ความรู้สึก ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยทักหา ไม่เคยโทรหา (ถ้าไม่บอกให้เค้าโทรเค้าก็ไม่โทร) เป็นแบบนี้มาปีกว่าแล้ว แต่เค้าก็ไม่ได้มีใครแต่แค่เค้าไม่เคยสนใจความรู้สึกเราเลยแม้แต่นิดเดียว จนวันนึงเรามึความจำเป็นต้องมาทำงานที่ต่างจังหวัด นั่นแหละคะ เค้าไม่เคยโทรหาเราเลยโทรมาแค่วันสองวันล่ะก็ไม่โทร เราพยายามปรับตัวเข้าหาเค้าทุกอย่างทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะทำได้ แต่มันก็ไม่เป็นผลเลย มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเป็นฝ่ายตามตลอด เราเป็นฝ่ายที่โทรไปทุกครั้ง แต่ทุกครั้งที่โทรไปเราถามไถ่สารทุกข์ สุขดิบเค้าตลอด แต่เค้าไม่เคยถามเรามาเลยแม้แต่คำเดียวว่า เหนื่อยไหม กินข้าวรึยัง พอเราถามเค้ากลับว่า "ทำไมไม่โทรหาหนูบ้างเลย หนูมาทำงานไกลบ้านหนูก็เหงาหนูไม่มีเพื่อนคุย" เค้าก็ตอบกลับมาแบบนิ่งๆว่า "ไม่มีอะไรจะคุยอยากคุยเดี๋ยวก็โทรหาเอง" เราก็ช็อคไปพักนึงแหละ เราก็พยายามรวบรวมสติ แล้วถามไปตรงๆว่า "ถามจริงๆนะตอนนี้คิดยังไงรู้สึกยังไงกับหนูกันแน่" คำตอบที่ได้คือช็อคมากเว้ย "เฉยๆ" มันเป็นคำตอบสั้นๆแต่โครตจะมีความหมายสำหรับผู้หญิงคนนึงอ่ะ คนนึงพยายามปรับตัวเข้าหาเพื่อที่จะให้กลับมาเป็นครอบครัวให้มาที่สุด แต่อีกคนกลับไม่รับมันไว้เลย เค้าเฉยชากับเรามากๆ ทำเหมือนเราไม่ใช่เมีย เราคิดมาตลอดเลยนะว่า เราอาจจะยังทำหน้าที่เมียไม่ดีพอเอง เพราะเราเองก็ยังเด็ก (ตอนนี้อายุ20 แต่งงานตอนอายุ18และไม่ได้ท้องก่อนแต่ง) เราควรจะทำยังไงต่อไปดี เราก็ถามเค้านะว่าอยากเลิกมั้ย เค้าก็ตอบมาแค่ว่า "ถ้าแกอยากเลิกก็เลิกพี่ยังไงก็ได้อยู่แล้วพี่ก็อยู่ของพี่แบบนี้แหละ" เรานอนร้องไห้ทุกคืนนะ เวลานั่งทำงานอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล เราคิด คิดหลายอย่างมาก เราไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้เราก็พยายามทำใจไว้แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้100%สักที มีใครพอจะแนะนำได้บ้างคะ ว่าควรอยู่ต่อ หรือออกมาเอง ขอโทษนะคะยาวไปนิดนึงที่จริงยาวกว่านี้คะ ขอความเห็นหน่อยนะคะ นี่ครั้งแรกคะที่ตั้งกระทู้😂🙏