ครั้งแรกที่เจอกันคือตอน ม.1 คือเราเรียนห้องเดียวกัน แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เป็นเพื่อนกันนี่เเหละ ทีนี้ครูสั่งงานแล้วได้มาอยู่กลุ่มเดียวกัน ก็ได้ใกล้ชิดกันมาหน่อย ละหลังจากงานนั้นเสร็จส่งครูก็ไม่มีอะไรอีกเลย ก็ปกติเลยเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ทีนี้เราเห็นเพื่อนในห้องแซวเรากะมันบ่อย จนเราสงสัยว่ามันชอบเรารึป่าว คือตอนนั้นไม่ได้สวยเลยคือดำ และมีสิวอ่ะ แต่อีกใจก้ว่าเราคงคิดไปเอง พอมา ม.2 มันก้เริ่มมีอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น เขามองเราบ่อยมากกก บางทีเงยหน้ามาก้เห้นเขากำลังจ้องเราอยู่ ละเขาก้รีบหลบหน้า บางทีเขาก้พยายามโดนตัวเราบ่อยๆ มันหลายอย่างมาก พอมา ม.3 เพื่อนก้แซวเรากะเค้า เพื่อนก้ถามว่า คิดถึงเรามั้ย เค้าบอกคิดถึงเราทุกวันเลย(คือตอนนั้นเขินมากกกก)คือมือสั่นไปหมด ไม่กล้าเจอหน้าเค้า พอเปิดเรียนมาแล้วก้เจอหน้ากันเราก้ทำตัวปกติ คือเขาพยายามทุกอย่างเลย แต่เขาไม่ใช่ ผช.สายหวาน เป็น ผช.พูดตรง และเเรงอยู่นะ เวลาเขามองเรา เราสังเกตุหลายรอบแล้ว เขาจะมองเราด้วยสายตาหวานๆ จนเราเริ่มหวั่นไหวอ้ะ แต่เราเป้น ผญ.ขี้อาย ขี้กลัว นิ่งๆดูหยิ่ง ละเราจะดูหยิ่งใส่เค้าไปเรย ทำนิ่ง แต่ในใจโครตเขิลนิ่งจนเค้าคงคิดว่าเราไม่ได้ชอบเขาแต่จริงๆเราก้ชอบอยู่นะเขาตลกด้วย  แต่เราไม่กล้าแสดงออกมา เราชอบเขาตอน ม.3 นี้เเหละ พอจบ ม.3 เรานั่งอยู่ข้างๆเค้า ทุกอย่างปกติ แต่เค้าพูดกะเพื่อนเขาว่า ว่าเค้าจะชอบมั้ยวะ เราคิดว่าคงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันหรอก แต่พอมา ม.4 ก้ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกก คือแบบบ แต่เค้าเปลี่ยนไปมากกก เขาไม่สนใจเราเลย แถมเหมือนจะแอบเยาะเย้ยเรา ว่าเราทางอ้อมด้วย แต่เราไม่ได้ไปทำอะไรเค้าเรย เราเห้นเพื่อนได้แซวเค้ากะ ผญ.อีกคนเราเริ่มสงสัย เราก้แอบเสียใจนะ พอเรียนจบเทอมนึง เราไปเจอเค้าเดินกะ ผญ.คนนั้น ก้คือสรุปได้ว่า ผช.คนนั้นมีแฟนเเล้ว มันลืมยากมากนะ และยิ่งรุ้ว่าเค้ามีแฟน และได้อยู่ห้องเดียวกันอีก ทรมานมาก เเต่ถึงยังใง เรากะเค้าก้คบกันไม่ได้อยู่ดีไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย คำถามที่อยากถามคือ
1.เราควรทำไงดี
2.คิดว่าตอนนี้ ผช.คนนั้นเค้าจะคิดไงกับเรา