ขอเริ่มเล่าตั้งแต่เด้กๆเลยนะคะ เรามีพี่สาวห่างกัน1ปีคนนึงและพี่คนนี้เป้นคนที่ฉลาดมากและใครๆก้กลัว(เด้กๆ) เป้นเพราะพี่สปอยเราเยอะมากจนเราเสียนิสัยกลายเป้นคนที่ไม่กลัวใคร อยากได้อะไรต้องได้ ถ้าไม่ได้ก้จะไปร้องไห้กับพี่แล้วพี่ก้จะหามาให้ เป้นแบบนี้จนขึ้นประถม ช่วงประถมเราเป้นหนักมาก เคย bully เพื่อนหลายคนเลย ทั้งห้องก้เลยไม่มีใครชอบเรานกเว้นเพื่อน3-4คนจาก30+คน 
แต่ช่วงป.5เราย้ายรรมาเรียนตปท นิสัยกลับตาลปัตรไปหมดเลย ไม่มีความมั่นใจ ใครบอกให้ทำอะไรก้ทำหมด ปฏิเสธไม่เป็น ทุกครั้งที่มีคนขอให้ช่วยไม่ว่าจะเรื่องอะไรเราก้ช่วนถึงมันจะทำให้เราลำบากก้เถอะ 
ยกตัวอย่าง นะคะ
ไปรรมียางลบแค่อันเดียวแล้วมีคนมาขอยืม เราก้ให้แต่ไม่เคยทวงคืนเลย ไม่กล้าเลยค่ะ 
แล้วก้เป้นแบบนี้มาตั้งแต่ป.5ถึงม.3 
แต่ช่วงป.3เรากลับไปเรียนที่ไทยได้1เทอมความมั่นหน้าก้กลับมา (แต่ก้ยังไม่ค่อยกล้าอยุ่ดี) เป้นผุ้ตามมากกว่าผุ้นำ 
เล่าสะยาวเลยเนอะ55 
อยากจะรุ้ว่าทำไมเพื่อนถึงไม่ชอบอ่านแชทเราคะ บางครั้งกะอ่านแต่ไม่ตอบ ทักมาคุยด้วยเฉพาะตอนมีปัญหา เราก้ช่วยนะ(ช่วย=ทำให้)ทั้งการบ้าน ข้อสอบ ปรึกษาเรื่องครอบครัว, แฟน, เพื่อน ทุกๆอย่างแต่พอเราจะพุดถึงปัญหาเรา เราพุดออกมาไม่ได้ บางครั้งพอเริ่มพุดถึงปันหาของเราเพื่อนส่วนใหญ่ก้จะเมินข้อความเราสะงั้น คือเราเต้มที่กับเพื่อนทุกคนนะ เต้มร้อยให้200 แต่ดุเหมือนเพื่อนจะไม่สนใจเลยค่ะ
ไม่ได้ เยอะนะ แค่อยากรุ้ว่าทำไม
เราใจดีเกินไปรึปล่าวรึยอมคนง่ายไป แต่มันคงแก้ยากอ่ะ สมองยังไม่คิดเลยว่าทำได้รึป่าวปากก้บอกว่าโอเคแล้วอ่ะ 
คำถาม นะคะ
เราใจดีไปรึป่าว.
มีวิทีที่จะทำให้ใจแข็งขึ้นมั้ย
ทำไมถึงปรีกษาปัญหาของตัวเองกับคนอื่นไมืได้(เหมือนมีอะไรมาห้ามไว้ค่ะ)
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ 
ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ