ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าทางสามีเค้าก้อมีลูกติด3คนจากภรรยาเก่า3คน แต่ลูก2คนเค้าอยุ่ทางฝั่งแม่เค้าค่ะ แต่จะมีอีกคนที่ฝั่งบ้านสามีเป็นคนเลี้ยงดูเค้าเป็นเด็กผู้ชายค่ะ ตอนนี้อายุ9ขวบ ส่วนเรามาอาศัยอยุ่กับทางครอบครัวสามีเมื่อ6ปีที่แล้วค่ะ เราอยุ่กับลูกเลี้ยงคนนี้ตั้งแต่เค้าอายุ3ปี ที่พีคคือลูกคนนี้เป็นลูกของภรรยาเก่าที่ติดท้องมา จริงๆแล้วเค้าไม่ใช่ลูกของสามีค่ะ แต่เค้ากลับส่งเสียเลี้ยงดูคนนี้ (ลูกตัวเองแท้ๆดันกลับไม่เคยส่งเสีย) จนมาวันนึงเรากับสามีก้อช่วยกันสร้างบ้านของตัวเองแต่อยุ่บนที่ดินมรดกของเรา เรื่องมาเกิดว่าวันนึงลูกสาวของเรา อายุ11ขวบ ทางย่าของเค้าติดธุระซึ่งเราก้อเลยชวนลูกสาวให้มาอยุ่ที่บ้านด้วยช่วงเวลา4-5วัน แต่ลูกสาวก้อไม่ได้มานะคะ ทางย่าเค้าก้อเอาไปด้วยคงไม่สะดวกใจที่จะให้มาเจอพ่อเลี้ยงด้วย คือพอเล่าให้ทางสามีฟังว่าชวนลูกมาอยุ่ด้วย ทางสามีก้อโวยวายว่าไม่ควรพาลูกมาอยุ่ด้วยเพราะเค้าเป็นผุ้หญิงและเค้ายังเด็กอยุ่ รอให้โตกว่านี้ก่อนจะดีกว่า ซึ่งเราคิดว่าเค้าอาจจะรังเกียจและไม่ยอมรับลูกสาวของเรา ไม่อยากให้ลูกสาวของเราเข้ามาผูกพันเกี่ยวข้องกับเราอีก เพราะตอนที่ลูกสาวเค้าเป็นเด็กเล็กๆประมาน4-5ขวบ ลูกสาวเราฟ้องเราต่อหน้าสามี ลูกสาวบอกว่าโดนสามีเราด่า ทั้งๆที่ตอนนั้นเราเห็นสามีเราป้อนข้าวลูกสาวเราอยุ่ค่ะ ไม่รุ้ว่าลูกสาวเราจะโกหกเพื่อสร้างกำแพงกั้นพ่อเลี้ยงหรือเปล่าก้อไม่แน่ใจค่ะ ส่วนอีกใจนึงก้อคิดว่าเด็กขนาดนี้ไม่น่าโกหก สามีกับลูกสาวเราเค้าเคยเจอกันตอนนั้นแค่ประมาน2-3วันเองได้ค่ะ หรือสามีจะไม่ชอบลูกสาวเราแล้วอคติกันเรื่องนี้หรือเปล่านะคะ ตอนนี้ที่ดิ่งสุดๆคือคิดว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เราร่วมสร้างมากับสามีแต่ลูกสาวเรากลับไม่เคยได้มาบ้านหลังนี้เลย เหมือนเค้าไม่มีสิทธอะไรเลยในบ้านหลังนี้ทั้งๆที่ที่ดินก้อเป็นมรดกฝั่งทวดของเค้า และที่คิดมากอีกอย่างคือสามีเค้ามักจะพาลูกชายของเค้ามาเที่ยวบ่อยๆเป็นประจำ เราก้อจะต้องคอยดูแลลูกชายของสามี หาข้าวหาปลาหาขนมนมเนยให้กิน  รวมไปถึงซักผ้าและล้างขวดนมด้วย(เมื่อก่อน) ซึ่งเราไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลลูกสาวของเราแบบนี้เลย คิดไปแล้วก้อเหมือนความผิดตัวเองที่ไปเลือกพ่อหม้ายลูกติดมาอ้ะค่ะ ควรทำไงต่อไปดี ตอนนี้ทะเลาะกันถึงขั้นรุนแรงแล้ว พอบอกเลิกสามีไปเค้าก้อไม่เลิกค่ะ เราบอกตรงๆว่าเราทนไม่ได้ถ้ารับลูกสาวเราไม่ได้ แต่เหมือนเราสร้างทุกอย่างมาด้วยกัน มีทั้งบ้านทั้งรถครบแล้ว งานก้อลุงทุนทำด้วยกันคือมันขาดกันไม่ได้อ้ะค่ะ ถ้าเลิกคืองานมันต้องพังไปหมดต้องนับหนึ่งใหม่เลย แต่กับลูกเลี้ยงกับเราก้อไม่เคยผิดใจกันนะคะ เพราะค่อนข้างคุ้นกันมาแต่เด็ก แต่เราจะมีนอยด์บ้างที่ตอนเด็กๆลูกชายเค้าจะบอกใครๆเสมอว่าเราไม่ใช่แม่แต่เราเป็นป้า คือตอนนั้นก้อค่อนข้างสงสารเค้าค่ะว่าคนเป็นแม่คลอดมาแล้วก้อทิ้งไปไม่เคยสนใจอีกเลยค่ะ แต่ตอนนี้พอสามีพาลูกชายเค้ามาบ้านบ่อยๆเรากลับรุ้สึกไม่ดีไม่อยากดูแลเค้าเหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะเราคิดว่าลูกสาวเราแท้ๆเรายังไม่เคยได้ดูแลแบบนี้เลยค่ะ เราควรทำยังงัยต่อไปดีคะ รู้สึกแย่มากๆค่ะตอนนี้