พ่อกับแม่หย่ากันตอนเราอายุ9ขวบ เรามาอยู่กับพ่อ แต่ก็ไปหาแม่บ้าง ปัญหาเริ่มตอนเราอยู่ประมาณ ม.2แม่บอกอยากให้เราไปหา แม่ขอให้เรายืมเงินพ่อให้หน่อยเพราะแม่มีปัญหาเรื่องเงิน20,000บาท เราบอกแม่ว่าเราไม่กล้า เพราะแม่ก็ชอบยืมเงินเราเหมือนกันเล็กๆน้อยๆ พ่อก็รู้และมักบ่น มักถามอยู่ตลอดเราบอกว่าแม่ไม่ได้ยืมเรา เราเลยไม่กล้ายืมเงินพ่อให้แม่ แต่แม่ก็บ่นว่าเราจนบอกว่าแม่ต้องได้เงินจริงๆ แม่อยากตายอะไรทำนองนี้เราเลยไปยืมเงินพ่อให้ พ่อให้10,000บาท พ่อบอกมีเท่านี้เพราะพ่อก็ไม่ได้มีรายได้มากมายอะไร จนเรื่อยๆแม่มักถามเรื่องยืมเงินตลอด เราเครียดจริงๆ เพราะพ่อและคนอื่นๆทางฝั่งพ่อก็ไม่มีใครให้ยืมแล้วเพราะแม่ก็ไม่ได้ใช้ให้ อาเราก็เคยให้แม่ยืม แต่อาบอกว่าสงสารแม่ ไม่มีใครทวงแม่เลย แต่เราเครียดจนอยากตายๆไปให้จบๆแทนทุกคน แม่ชอบมายืมเงินเรา และให้เรายืมเงินพ่อให้ตลอด เราเครียด พ่อก็ชอบพูด-เราประมาณว่าแม่มายืมเงินบ้างรึป่าว ให้เงินแม่ไปอีกแล้วสิ ทำนองนี้เราเครียดถึงเขาจะพูดเล่นๆ แต่เราเครียดเรื่องนี้จริงๆ แม่ทั้งโทรทั้งทักจนบอกตรงๆเราแทบไม่อยากตอบแม่แล้ว ไม่อยากคุยกับแม่ อีกเลย อยากรีบเรียนๆให้จบทำงานให้เงินแม่ไป แม่จะได้เลิกทำแบบนี้ เราเครียด แม่ชอบบ่นเรื่องเงินทุกครั้งที่เราไปหา ทำร้ายตัวเองเพราะแม่เป็นซึมเศร้า เงินนี้เราไม่รู้แม่ไปเป็นหนี้อะไรมานักหนา 

ช่วยแนะนำทาออกให้เราด้วยนะคะ เราเคยบอกแม่กับพ่อบ่อยๆว่าอยากตายเราเบื่อไม่อยากฟังใครบ่นใครอีกแล้ว เราพร้อมฆ่าตัวตายได้เลยค่ะ ถ้ายังเป็นแบบนี้เรื่อยๆ เราเครียดจริงๆ ช่วยด้วยนะคะ