พอดีว่าพาหลานไปซื้อไอติมเคเอฟซี  บอกหลานให้ต่อแถวให้เรียบร้อยคิดไว้เลยว่าจะกินอะไรพอถึงแล้วชี้เลย  เราพูดกับหลาน     ซึ่งขณะนั้นก็มีคนมาต่อคิวหลานเราก็เรื่อยๆ   แต่มีอยู่ครอบครัวหนึ่ง  พาลูกมายืนข้างๆเคาเตอร์  แบบมึน  แล้วยื่นเงินให้ 100 บาท แล้วบอกว่าให้ยื่นเงินไปเลยแล้วสั่งไปเลยว่าจะกินอะไร  เด็กไม่กล้าก็เลยหันไปหาแม่อีก  แล้วแม่ก็บอกแบบเดิมให้ยื่นๆไป  ขฯะเดียวกันเราก็เห็นอยู่เราสบตาคนเป็นแม่แต่เขาทำมึนเมินหน้าหนี  คนอื่นๆที่พาลูกหลานมาต่อคิวก็มองเหมือนกัน  เราเองก็เช่นกันรู้สึกไม่พอใจมากเพราะต่ออยู่นานแล้ว  จะพูดต่อว่าให้เด็กไปต่อแถวข้างหลังก็ไม่กล้ากลัวเสียใจกลัวเป็นบม ก็เลยได้แต่พูดแขวะคนเป็นแม่ว่า (เราหันไปถามเด็กๆที่ต่อคิว ใกล้จะถึงแล้ว) "หนูสั่งแล้วยังครับลูก (น้องตอบ ยังค่ะ)  อืม..  งั้นคิดไปพรางๆนะว่าจะกินอะไร  พอถึงคิวแล้วบอกคนขายเลยนะ  บอกไม่ถูกก็ชี้เลย  ต่อแถวอีกแป๊บเดียว  เดี๋ยวได้กินไอติมแล้วนะครับ " ขณะพูดผมก็พูดรวมๆ เอามือไปลูบหัวหลานพราง(ให้หลานยืนต่อคิวผมยืนคุมเชิงนอกแถว รอจ่ายตังค์(หลานตัวเล็กมา เคาเตอร์สูง แค่อยากหัดให้อดทนต่อคิว) ) ขณะพูดเราก็พูดดังนะครับเพื่อให้คนอื่นๆได้ยินด้วย (ให้แม่เด็กนั้นได้ยิน)

วันนั้นเราไม่พอใจอย่างยิ่ง  นี่คือสิ่งที่สมควรสอนเด็กเหรอ ให้แซงคิวคนอื่น  มันสะท้อนพฤติกรรม  ความคิด  การถูกอบรมของผู้ปกครองคนนั้น  กล้าได้ไงสอนลูกในทางที่ไม่ถูกต้อง  ถือว่าเป็นผู้ปกครองที่ต่ำและไร้คุณภาพที่สุด

ถ้าเป็นเพื่อนๆจะมีวิธีจัดการยังไงครับ..

เราไม่เคยสอนลูกหลานให้เอาเปรียบคนอื่นแล้วเราก็ไม่ต้องการให้คนอื่นมาเอาเปรียบเราเช่นเดียวกัน