หนูเป็นเด็ก มัทยมต้นธรรมดาๆ ฐานะครอบครัวปานกลาง
หนูรู้สึกตัวว่าคล้านเป็นโรคซึมเศร้าตอนอยู่ ป.4 หนูสูญเสียคุณยายไปประกอบกันดพื่อนๆในโรงเรียนบูลลี่เพราะหนูเป็นโรคฉี่ใส่ที่นอน และหนูได้อยู่กับแม่
ตอนนั้นหนูดีใจมากๆที่ได้อยู่กับแม่ แต่หลังจากคุณยายเสียไปได้2เดือนหนูรู้สึกหดหู่ ไร้ค่าเพราะแม่ของหนูตักเตือนหนูในแบบของเขา และทำให้หนูคิดว่าหนูไม่ดีพอที่จะเกิดมาหลายครั้ง
เรื่องเริ่มไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ หลายๆครั้งที่หนูต้องนั่งร้องไห้คนเดียว
ไปโรงเรียนต้องเสแสร้งว่าเป็นคนมีความสุขและหลังจากกลับบ้านก็เป็นคนละคนกันเลย แต่น้อยครั้งที่แม่ยิ้มให้หนูทำให้หนูมีความสุขมากแม้เวลาสั้นๆก็ตาม จนกระทั่ง 5/10/62 มันคือวันที่อาการรุนแรงมากถึงขั้นที่หนูจะเดินไปบีบ น้ำยาล้างห้องน้ำใส่แก้วและจะกินมัน แต่หนูก็ทำไม่ลง เพราะ ที่คิดฆ่าตัวตายได้ขนาดนี้คือ แม่เริ่มพูดว่าหนูเป็นคนไม่มีสมอง ทำไห้หนูคิเมากและฆ่าตัวตาย หลายคนที่อ่านอาจคิดว่า เจอเรื่ิองแค่นี้เองหรอ ไม่ค่ะหนูเจอมาหลายรูปแบบมาก.
หนูมีเพื่อนแต่เพื่อนก้ไม่เคยให้คำปรึกษากันหนูดีๆเลยค่ะเพราะเขามีแฟนทำให้หนูเก็บตัวและคิดหลายๆครั้งว่า อยากตายๆไปซะ
หนูคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
หนูรู้สึกตัวว่าคล้านเป็นโรคซึมเศร้าตอนอยู่ ป.4 หนูสูญเสียคุณยายไปประกอบกันดพื่อนๆในโรงเรียนบูลลี่เพราะหนูเป็นโรคฉี่ใส่ที่นอน และหนูได้อยู่กับแม่
ตอนนั้นหนูดีใจมากๆที่ได้อยู่กับแม่ แต่หลังจากคุณยายเสียไปได้2เดือนหนูรู้สึกหดหู่ ไร้ค่าเพราะแม่ของหนูตักเตือนหนูในแบบของเขา และทำให้หนูคิดว่าหนูไม่ดีพอที่จะเกิดมาหลายครั้ง
เรื่องเริ่มไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ หลายๆครั้งที่หนูต้องนั่งร้องไห้คนเดียว
ไปโรงเรียนต้องเสแสร้งว่าเป็นคนมีความสุขและหลังจากกลับบ้านก็เป็นคนละคนกันเลย แต่น้อยครั้งที่แม่ยิ้มให้หนูทำให้หนูมีความสุขมากแม้เวลาสั้นๆก็ตาม จนกระทั่ง 5/10/62 มันคือวันที่อาการรุนแรงมากถึงขั้นที่หนูจะเดินไปบีบ น้ำยาล้างห้องน้ำใส่แก้วและจะกินมัน แต่หนูก็ทำไม่ลง เพราะ ที่คิดฆ่าตัวตายได้ขนาดนี้คือ แม่เริ่มพูดว่าหนูเป็นคนไม่มีสมอง ทำไห้หนูคิเมากและฆ่าตัวตาย หลายคนที่อ่านอาจคิดว่า เจอเรื่ิองแค่นี้เองหรอ ไม่ค่ะหนูเจอมาหลายรูปแบบมาก.
หนูมีเพื่อนแต่เพื่อนก้ไม่เคยให้คำปรึกษากันหนูดีๆเลยค่ะเพราะเขามีแฟนทำให้หนูเก็บตัวและคิดหลายๆครั้งว่า อยากตายๆไปซะ