คนบางคนได้มโนมยิทธิ มาแล้วตั้งแต่ในอดีตชาติ (คำภาวนาในการฝึก มโนมยิทธิ คือ นะมะพะธะ)
พอมาชาตินี้ไม่ได้สนใจการฝึกสมาธิ จึงไม่มีความรู้เรื่องสมาธิ (จึงไม่รู้ว่าอาการของตัวเองคืออะไร?)

แต่ความสามารถเดิมของจิตยังมีอยู่ จนเมื่อวันใดวันหนึ่งที่จิตสงบเข้าถึงอุปจารสมาธิ เช่น อาจจะป่วยหนัก อาจจะเหนื่อยเพลียหนักเคลิ้มกำลังจะนอน
วันที่สภาพร่างกายเป็นอย่างนี้ จิตมันจะไม่คิดอะไร มันจะคิดพักผ่อนอย่างเดียว อยากให้ไข้หาย อยากให้ความเหนื่อยหาย จิตมันรวมลงเองอัตโนมัติ
เมื่อจิตมันรวมลงเข้าแตะอุปจารสมาธิ ความสามารถเดิมด้าน มโนมยิทธิ มันก็แสดงออกมา โดยยกกายในออกจากกายเนื้อ ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆได้

แต่สำหรับคนที่ชาตินี้มาสนใจการฝึกสมาธิโดยตรง ถ้าเขาสามารถทำจิตเข้าถึงอุปจารสมาธิได้เมื่อใด ความสามารถเดิมก็จะปรากฏทันที
(คนใดที่เคยได้ฌานสมาธิมาแล้วจากในอดีตชาติ เมื่อชาตินี้จิตเข้าถึงอุปจารสมาธิได้เมื่อใด ของเก่าที่เคยได้ก็จะระลึกกลับมา เช่นถ้าในอดีตชาติเคยได้ถึงฌาน2 พอมาชาตินี้ทำสมาธิให้เข้าถึงอุปจารสมาธิได้เมื่อไหร่ จิตก็จะวิ่งไปหยุดที่ระดับฌาน2ทันที ถ้าคนไหนเคยได้อภิญญามาแล้วเมื่อในอดีตชาติ เขาก็จะระลึกถึงอภิญญาของเขาได้ทันที)

คนบางคนจิตแยกออกจากกายโดยไม่รู้ตัว เช่น นอนหลับตาอยู่แต่เห็นภาพภายในห้องนอนได้ หรือ ออกมายืนดูร่างกายตัวเองที่นั่งขัดสมาธิอยู่ได้
หรือ ออกมายืนดูตัวเองขับรถอยู่ มูไนท์   https://www.youtube.com/watch?v=Gf2N-kCNVSQ  (พีท ทองเจือ ถอดจิตขณะแข่งรถ) - YouTube

คนบางคนนึกว่าตัวเองโดนผีอำ จึงกลัว เพราะรู้สึกเหมือนตัวแข็งเป็นท่อนไม้ (จิตเริ่มแยกออกจากกายทีละนิดๆ จึงเริ่มไม่รู้สึกถึงการมีกาย)
(แต่จริงๆแล้ว กำลังถอดจิตออกจากกายด้วยกำลังฌาน4 ของมโนมยิทธิ)
บางทีโผล่พ้นออกจากตัวไม่หมด วางกำลังใจไม่ถูก เพราะเกิดความกลัว เพราะชาตินี้ไม่มีความรู้ แต่ก็อยากจะหลับ ชักคะเย่อเข้าออกแบบนั้นทั้งคืน

สำคัญก็คือต้องไม่กลัว และเมื่อออกได้แล้ว ก็ให้ยกจิตหรือถอดจิตไปดูสถานที่ต่างๆ แล้วมาตรวจสอบว่าตรงกับความเป็นจริงหรือไม่
(เช่น อาจจะไปบ้านเพื่อน ดูว่าบ้านเพื่อนเป็นอย่างไร พอกลับมาเข้าร่างแล้ว ก็โทรไปถามเพื่อนว่าบ้านเพื่อนมีลักษณะอย่างที่เราเห็นหรือไม่?)

แนะนำให้อ่านหนังสือ "ลูกศิษย์บันทึก" ของ หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง (มีเรื่องที่ลูกศิษย์ที่ได้มโนมยิทธิ มาเล่าเรื่องต่างๆเอาไว้มากมาย)