คือเมื่อก่อนผมผมก็ทำดีกับทุกคนนะตอนเด็กพอโตเข้า ปวช. แล้วเหมือนความรู้สึกเวลาทำดีแล้วมีความสุขมันไม่มีเลยปัจจุบันทำดีแล้วมันน่าเบื่อมากผมไม่ได้โดนแกล้งหรือมีปัญหาอะไรนะแต่มันรู้สึกอยากรองทำชั่วดูแบบทำชั่วทุกๆอย่างผมรองไปด่าคนในโลกออนไลน์กับเพื่อนแบบรุมด่าตอนนั้นทำไมผมถึงสนุกก็ไม่รู้แต่ในใจผมก็รู้นะว่ามันผิดแต่ทำไมผมยังทำอยู่แล้วมันเหมือนรู้สึกว่ายังไม่พออยากไปทำในโลกจริงบ้างแบบไปกระทืบคนที่หมั่นไส้ไปฆ่าคนที่ไม่ชอบทำไมผมรู้สึกอย่างงี้ไม่รู้เหมือนกันมันรู้สึกอยากทำจริงๆนะความกลัวเรื่องโดนจับเข้าคุกหรือโดนประหารมันไม่มีเลยทำไมเป็นแบบนี้น้า ผมรองไปคุยกับเพื่อนๆสายแว๊นเขาก็บอกว่า "กลัวอะไรพวกตั้งเยอะ ผมเลยบอกไปว่าในโลกโซเชี่ยวหล่ะถ้าทำไปแล้วมีคนถ่ายลงเราจะโดนรุมด่านะ มันก็บอกว่า กลัวไรมันก็ได้แค่ด่าในโซเชี่ยวแหละดูอย่าง มาลี สวยมาก มาคฟันเหล็ก ฯลฯ ดี้เห็นมะไม่มีใครกล้าไปทำอะไรเลย พวกในโซเชี่ยวก็ดีแต่ปากแหละเหมือนเป็นคนดีกันอะ กูอยากกระทืบพวกมันแต่ก็อย่างว่ามันไม่กล้ามาเจอในโลกจริงหรอกกูอยากเห็นหน้าแอดมินเพจหลายๆเพจเจอนะกูจะเปิดหน้าให้ ผมก็เลยบอกไปว่าอ่าวถ้าโดนจับอ่ะ มันก็บอกว่ากูรวยจะกลัวอะไรเอาจริงๆปะกูสามารถจ้างคนไปกระทืบหรือฆ่าคนที่กูไม่ชอบก็ยังทำได้คนรับจ้างเขาบอกแค่ 10000 ต่อคนขอแค่รู้หน้ากับที่อยู่หรือสถานที่ที่คนนั้นไปบ่อยๆแค่นั้นเองกูจ้างได้สบายๆอยู่แล้ว ผมเลยถามไปว่าคนในโซเชี่ยวหรอที่ไม่ชอบมันก็บอกว่าไม่ใช่กูไม่สนใจคนในโซเชี่ยวหรอกมันก็ได้แค่ด่านั่นแหละกระจอกคนที่กูสนก็มีแต่แก๊งค์อื่นที่มันห้าวๆนั่นแหละที่กูอยากเก็บมัน" ผมเลยสงสัยว่าทำแบบนี้มันถูกหรอมันผิดมากไหม ประเด็นหลักคือทำไมผมถึงรู้สึกแบบเพื่อนผมเข้าไปทุกที ผมต้องทำยังไงถึงจะรู้สึกดีได้เวลาที่ทำดีผมอยากกลับไปมีความรู้สึกนี้เหมือนตอนเด็ก ใครก็ได้ช่วยบอกผมหน่อยเถอะครับผมไม่อยากเป็นแบบเพื่อนผมผมแค่อยากอยู่กับพ่อแม่ผมก็พอใจแล้วผมไม่โทษเพื่อนผมหรอกแต่เวลาผมอยู่กับมันผมก็อยากรองทำแบบมันดูบ้าง ผมเลยอยากได้คำแนะนำว่าผมควรทำยังไงดี