#ยืมพันทิปน้องชายมาเขียนกระทู้นะคะ
ขอเกริ่นก่อนะคะ ที่บ้านเรามีสามี ตัวเรา ลูกชายคนโต 7 ขวบ
คนรองผู้ชาย 4 ขวบ และคนเล็กสุด เป็นลูกสาว 3 ขวบ เรายอมรับ
นะคะว่าครอบครัวเราสามีเค้าเป็นผู้นำเป็นคุณพ่อ ลูกก็เชื่อฟังเค้า
เราก็เป็นผู้ตามที่ดี คือเค้าวางตัวดี เป็นสามีเป็นพ่อที่ดีมาตลอด
ส่วนนี้เราก็ภูมิใจในตัวเค้านะคะรักเค้ามากเหมือนกัน

สามีเราชอบกีฬาฟุตบอล ก็เล่นฟุตบอล อบต. หรือตอนมีงาน
เค้าก็ลงทีมกับเพื่อนๆ หรือคนในหมู่บ้าน คือคบกันมาตั้งแต่
สมัยเรียนค่ะ ก็รู้ว่าเค้าชอบมากและรู้ว่าสมัยก่อนจะดูบอลแต่ละ 
แต่ละนัดมันไม่ง่ายเท่าสมัยนี้ ปัจจุบันนี้เค้าก็ซื้อจานมาดู กล่อง
ทีวีมาดู เราก็ไม่ขัดนะ รายเดือนมันก็ไม่ได้กระทบรายรับรายจ่าย
ในครอบครัว แลกกับควาทสุขของสามีเราก็ยินดี ในตอนแรก
ทีวีจะอยู่ในห้องนอน พอมีลูกน้อยก็ต้องไว้นอกห้องนอน เพราะ
ดูบอลได้ไม่สะดวก เข้าเรื่องเลยนะคะ คือ

บางครั้งบอลบางคู่มันจะมาดึกๆ บางทีตีสองบ้าง อะไรอย่างนี้
แล้วลูกชายคุณโตก็ชอบฟุตบอลเหมือนกัน เราก็สนับสนุนใน
สิ่งที่ลูกชอบนะ รองเท้าสตาร์ทลูกชายเรายังซื้อให้เลย แต่ที่
เราไม่โอเครคือ เค้ายังเด็ก 7 ขวบพอรู้สึกตัวหรือได้ยินเสียง
โทรทัศน์ หรือเห็นคุณพ่อตื่นมาดูบอล เค้าก็ไปดูด้วย แล้วกว่า
บอลมันจะจบ ก็ดึกมาก พอตอนเช้าต้องตื่นไปโรงเรียน ก็งอแง

เราทำหน้าที่ดูแลลูก เลี้ยงลูก บางทีมันก็เหนื่อย บางทีก็สงสาร
ลูก กลัวต้องเหนื่อยไปโรงเรียน สัปดาห์หนึ่งประมาณครั้งสองครั้ง
เราก็พูดตรงๆกับเค้าไปนะว่า อย่าชวนลูกดูบอลดึกได้มั้ย คำตอบ
ที่ได้กลับมาคือ ลูกมันชอบ ถ้าถามว่าสามีติดบอลมากมั้ยไม่ถึง
ขนาดนั้น ตอนนั้นบอลมาช่วงเย็นๆ แล้วมันตรงกับ การ์ตูรโปรด
ของลูกชายคนรองพอดีเค้าก็กดให้ลูกดูการ์ตูน แล้วดูบอลผ่าน
โทรศัพท์(น่าสงสาร555)

คือพอมันบ่อยๆ เราก็เริ่มไม่โอเคร เค้าดูคนเดียวเราก็ไม่ว่า แต่
พาลูกชายไปดูด้วยแล้วลูกเป็นเด็ก มีครั้งหนึ่งง่วงหนักไม่ไปเรียน
ปลุกยังไงก็บังคับไม่ได้ เราก็เลยบ่นกับเขาไป แบบบ่นจริงจังเลยนะ
เค้าก็เอามือมาป้ายลิ้นเราตอนกำลังพูด บอกว่า อย่าไปซีเรียส มันไม่
ใช่เรื่องใหญ่ แต่เราซีอ่ะ บางทีลูกก็มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ คือการเรียน
ดูบอลจนตื่นไปเรียนไม่ไหวเราก็ไม่โอเคร 

แล้วมีครั้งหนึ่ง รู้สึกจะเป็นนัดสำคัญ แล้วเกิดมีประตูยิงเข้า เค้าก็เฮลั่น
บ้าน แบบดังมากกกก ปกติจะไม่เสียงดังเพราะตกลงกับเราไว้ และ
มันดังจนลูกคนเล็กสะดุ้งตื่นตกใจร้องให้ เราโมโหมากตอนนั้น ลุกไปสั่ง
ให้ปิดทีวีเลย เค้าก็ยอมปิดแล้วมานอน ตอนบอลมาเย็นๆ ดูพร้อมกัน
ในครอบครัวเรายอมรับนะก็มีความสุขดี ตอนเชียร์บอลกับเค้า แต่ตอน
ดึกๆนี่ไม่ไหวอ่ะจริงๆ เคยขอพูดคุยกับเค้าจริงๆจังๆ ก็ได้ข้อตกลง
ไม่เท่าไหร่คือจะดูเงียบ ดูไม่บ่อย ดูเฉพาะนัดสำคัญๆ เราก็ไม่ซี
แต่เราห่วงลูกชาย เค้ายังเด็กเกินไปมั้ย อยากให้เค้านอนให้เพียงพอ

คือในมุมสามีเรานะที่เค้าเคยพูดคือ มันส่งผลดีมากกว่าไม่ให้ลูกดู
เพราะลูกชอบ เราก็ไม่อยากเถียงไรมากเดี๋ยวกลายเป็นเมียขี้บ่น 
เรื่องอื่นๆเค้าก็น่ารัก ไม่สูบบุหรี่ไม่กินเหล้าไม่เล่นไพ่หรือการพนัน
ไม่เคยทำร้ายเรา มีดุๆหรือโมโหเราบ้างที่ทำให้เสียใจ คบกันมา
ไม่เคยนอกใจเรา เค้าเคยเข้าไปทำงานในกรุงเทพ ตอนเรียนจบใหม่
ตอนที่แต่งกันเสร็จ เค้าก็ยังต้องไปทำงานใน กทม. อยู่ พอมีลูก เค้า
ก็ขอให้เราไม่ทำงานอีกเลย คือให้เลี้ยงลูกเต็มที่อย่างเดียว ตอนเค้า
ทำงานที่ กทม สามีก็ไม่มีเพื่อนคบเลย คือทำงานเก็บเงินลูกเดียว
หลังจากแต่งได้สามปี ก็เอาเงินทุนมาทำร้านที่บ้านเป็นของตัวเอง
รายได้ไม่ดีเท่าเมื่อก่อน แต่ก็พออยู่ได้บวกกับสามีเป็นคนออมเงิน
ฉลาด คือเค้าก็น่ารัก อยู่ด้วยก็สบายใจอุ่นใจ ภูมิใจในตัวเค้านะ
แต่เรื่องบอลเราไม่อยากให้ชวนลูกดูบอลดึกไปอ่ะ 5 ทุ่มอะไรแบบนี้
มันก็ดึกมากแล้ว  ตีสองอะไรแบบนี้เรานี่ เอิ่มมม.....

เพื่อนๆคิดว่าไงคะ จะพูดไงให้เค้าเข้าใจเราบ้าง เราก็เหนื่อยนะ
บางครั้งนะเคยห้ามไม่ให้ลูกออกจากห้องนอนไปดูบอลกับพ่อ
ลูกก็งอลเรา โมโหเรา คือมันก็เสียใจเหมือนกัน เราควรจัดการ
ยังไงกับเรื่องนี้คะ

****อัพเดทนะคะ****
ขอบคุณทุกความเห็นเลยนะคะ มาอัพเดทนะคะ จริงๆสามีไม่ถึงกับปลุกหรือ ชวน ลูกขึ้นมาดู แต่ เค้าตื่นมาดูปกติ ลูกก็ตื่นตาม ไปดูด้วย แล้วเค้าไม่ได้ห้าม ไม่ได้ไล่ลูกกลับไปนอน บวกกับ สามีปริ้น โปรแกรมแข่งบอลมาติดด้วยลูกก็พอจะรู้ว่า คู่ที่อยากดูจะมาวันไหนเวลาไหน ก็จะเตรียมตัวตื่น ประมาณนี้ค่ะ ตอนนี้พอเราเอาเรื่องโกรทฮอร์โมน การเติบโตของลูก สามีก็เข้ใจและเห็นด้วยกับเรามากขึ้นเลยค่ะ เพราะเค้าใส่ใจลูกมากเหมือนกัน ปกติลูกก็ไปเล่นบอลกับพ่อแทบจะทุกเย็นอยู่นะคะ แถวบ้านเรา คนในหมู่บ้านจะไปเล่นกันตอนเย็นเป็นสนามบอลของโรงเรียน เคยตามไปดูนะคะ ปรากฎว่า คือมีตั้งเด็กที่เป็นรุ่นเด็กโตหน่อย กับวัยรุ่น จนถึงรุ่นสามีเรา แก่กว่าสามีเราก็มีเล่นรวมกันเลย แต่ลูกเราจะเล่นอยู่อีกโซนหนึ่งเป็นกลุ่มเด็ก มีทั้งรุ่นเดียวกับลูกเรา และรุ่นพี่ของลูกเรา ภาพที่เราเห็นคือ ลูดไม่ค่อยได้เตะบอลเลยค่ะ วิ่งไปมาๆ บางทีก็เฝ้าประตู(โกลเล็กๆ) คือรุ่นเดียวกับลูกเราก็จะประมาณนี้ค่ะ ไม่ค่อยได้บอล เด็กที่บอลกันจริงๆ ก็รุ่นประมาณ ป.4-6 ในมุมเราคือ ไม่ถึงกับว่า จะเป็นนักเตะอาชีพ อ่ะค่ะมองว่าออกกำลังกาย และลูกมีความสุขกับมันมากกว่า ตอนนี้สามีกับเรา ก็ตกลงกันได้แล้วค่ะ สามีเค้าก็ฟังเรานะ ถ้าเราจริงจัง แต่บางทีเราบ่นๆเค้าก็ติดเล่นใส่เรา เรายอมรับนะ ว่าเล่นจนบางมีที่เราบ่นๆก็หลุดขำ แต่ถ้าโมโห เค้าจะหยุดค่ะ แต่เราไม่ได้เป็นคนโมโหบ่อย และในบ้านนี้ลูก3คน ติดพ่อมากกว่าแม่ทั้ง3คนค่ะ ซึ่งเราไม่เคยอิฉฉา หรือน้อยใจเลยนะ เราก็แฮปปี้ เค้าก็ตลก เล่นกับลูกได้ สอนลูกหรือทำโทษลูกได้เหมาะสมอยู่ค่ะ เวลาเค้าพูดแล้วลูกเชื่อฟังดีนะคะ สรุปก็คือตอนนี้ตกลวกันว่าจะดูแต่นัดสำคัญๆค่ะถ้าดึกเกิน แล้วจะช่วยกันฝึกให้ลูกนอนไม่เกิน 3 ทุ่มค่ะคือต้องหลับแล้ว จะอาศัยดูข่าวกีฬาเอา แต่ถ้าอยากดูจริงๆ จะสมัครเน็ตดูผ่านมือถือ ใส่หูฟังเอาค่ะ คือสามีก็อธิบายว่า คือพอเปิดโทรทัศน์มาดู ลูกมาดูด้วยก็ไม่อยากไล่ไปนอนค่ะ เพราะว่ารู้ว่าลูกชอบมาก คือเค้าก็จะไม่ดูด้วยเหมือนกันเป็นตัวอย่างให้ลูก และที่เราชอบคือ สามีสามารถพูดตรงๆอธิบายให้ลูกได้ค่ะ คือพูดเรื่องความสูงความเตี้ย การเติบโตของร่างกายให้ลูกฟังเลย ลูกเราก็ฟังนะคะ ลูกก็เข้าใจ เราก็แฮปปี้ค่ะ ปกติสามีเวลารับปากก็ทำได้ตามนั้น เราก็รอดูตามจากนี้ ทิศทางแนวโน้มดีขึ้นมั้ย เราก็รู้นะคะ ลูกชายคนโตชอบบอล ต่างกับลูกชายคนรอง ที่ชอบเล่นหุ่นยนต์ ชอบรื้อของ ซึ่งเราก็สนับสนุนลูกได้ทุกอย่าง ขนาดตอนลูกอยากได้สตาร์ท อ้อนพ่อซื้อให้ สามีก็ให้ใข้รองเท้านักเรียนเตะนั้นแหละ อยากได้ก็เก็บตังเอาไว้ซึ่ง กว่าจะเก็บได้มันจะนานมาก เราก็ซื้อให้ค่ะ แต่เรื่องสุขภาพกับการเรียน เราคิดว่าก็สำคัญ ไม่แพ้กัน ตอนนี้ก็ดีใจค่ะ อย่างน้อยตอนนี้สามีก็เริ่มเห็นด้วนกับเราแล้ว เราเชื่อสามีกับเราก็รักลูกไม่แพ้กัน ลูกๆก็น่ารักมีซนบ้างแต่ครอบครัวก็มีความสุขค่ะ ที่บ้านดูแค่การ์ตูน รายการทำอาหาร และหุตบอลค่ะ ละครไม่ได้ดูเลยค่ะ เราก็ไม่ได้ชอบดูมาก ทำงานบ้าน กับข้าว เลี้ยงลูกเหนื่อยนะคะ พอค่ำๆก็หมดแรงหลับสนิทแล้วค่ะ