ไปสอบ กรมการขนส่งในอำเภอนึงของจังหวัดที่เราอยู่อะ
เรามีความประหม่ามาก  เริ่มจาก  สอบข้อเขียน ครั้งแรกเรา ตก  ทำคะแนนได้42  ต้องได้45   ครั้งที่2  พยายามดูกฏเครื่องหมาย ข้อสอบแนวคำถาม จนเราสอบผ่านได้ 46 คะแนน  

แต่พอมีการสอบปฏิบัติ ทั้งสามด่าน  1.ขับรถ ตามสัญญาณ  เครื่องหมายจราจร ขึ้นสะพาน เลี้ยว ให้ไฟสัญญาณ    2.กรวย ซิกแซค  
เราสอบผ่าน วันแรก  มาด่าน3  ด่านทรงตัวบนทางแคบ เราสอบตก  ยังไม่ทันได้ขึ้นบนแท่นกระดานเลย เราประหม่ามากๆ เลยตก
เขานัดมาซ่อม อีกสามวัน

พอซ่อมครั้งที่สอง ล่าสุด  มีเราคนเดียวซ่อมคนแรก และ ในสนาม จะมีคนนั่งในศาลา รอการสอบ ทั้งรถมอเตอร์ไซด์ และ รถยนตร์ เราซ่อม คนเดียวไง 
แล้ว กรรมการคุมสอบ ประกาศไมค์ บอกเรียกเราเข้าสนาม สอบซ่อม โชว์เดียว เรายอมรับ เรามีปัญหาการทรงตัวและไม่ค่อยได้ฝึกฝนมาก   เราเพิ่งมา ขี่จักรยาน ได้เป็นในปีเดียว เพราะมาใช้ชีวิตต่างจังหวัด จากเดิมอยู่ กรุงเทพ แทบไม่เคยได้แตะหรือขับมอเตอร์ไซด์เป็นเลย  

พอดีสังคมต่างจังหวัดต้องใช้ ในการเดินทางไปไหน  แม่เลยซื้อมอเตอร์ไซด์ให้ เราเลย หัดขี่ ตอนนั้น  
ก็เลย ต้องมาสอบทำใบขับขี่ให้ถูก เราทักษะน้อยมากๆ ส่วนมากขี่ไปซื้อของที่ตลาด ไปส่งของที่ไปรษณีย์บ้าง ขายของออนไลน์  

เราใช้รถ ออโตเมติกอะ  
เข้าเรื่องต่อ การสอบซ่อมครั้งที่2 หลักจากกรรมการ คุม เขาเรียกเรา เราก็ประหม่า และเกร็ง  แบบเรียกว่าตื่นอะ แทบไม่กล้ามองผู้คน ข้างสนามเลย  รอบแรก เราขับตก จากทางแท่นนั้น  รอบ2 กรรมการ บอกเราแก้ตัวอีกรอบ ครั้งนี้เรา ขึ้นแท่นได้ แต่มันเร็วไป นับได้4 วินาที  
รอบสาม  กรรมการให้โอกาสเรา  อีก  เราก็ ตั้งลำ และเราก็ทรงตัวไม่ได้ ขับตกแท่นปูนอีก ดูกรรมการเขาผิดหวัง บอก ออกจากสนามเลย  เขาอุสาห์ให้โอกาส แต่เราคุมสติ และความประหม่าไม่ได้ ลึกๆเราอาย  นะที่เราทำไม่ได้ ปกติ คนมาซ่อมจากที่ตก  ครั้งแรก ครั้งที่สองส่วนมากเขาจะผ่านกัน  
เราพอตก ก็ ให้พ่อเอาไป ซ่อมครั้งต่อไปเราแทบไม่กล้าหันไปดูในสนามรีบขับรถออกมา เรากลัวคนหัวเราะเยาะ  ทั้งที่เราก็ไม่รู้ จะมีคนทำแบบนั้นไหม ว่ามันน่าอายแบบนั้นอะ  

นี่ เขานัดซ่อมต่อไป ในกำหนด90 วัน  ในวันพฤหัสนี้  พ่อเรา จำลองเส้น ทาสีตามความยาว แท่นทางแคบทรงตัว  วัดขนาด และเอาสีแดงทาพื้นที่สนามในบ้าน ให้เราฝึกขับ   พ่อบอก พยายามฝึกจะได้ไม่ขายหน้าเขา
มีเราคนเดียวใช่ไหมที่ซ่อมเกิน2 ครั้ง   กับด่านนี้