เข้าเรื่องเลยนะคะ ข้อดีฉันก็มีอยู่แต่ข้อเสียฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งเวลาที่เจอใครๆทั้งๆที่ตอนเด็กฉันไม่เคยมีนิสัยแย่ๆแบบนี้เลยกลับตรงกันข้าม ตอนเด็กฉันเป็นคนร่าเริงมาก ยิ้มง่าย ใจเย็น ไม่ขี้เบื่อ ไม่รำคาญคน แต่พอโตมาอารมณ์ฉันกลับเปลี่ยนไป เปลี่ยนจนหลายๆคนบอกว่าทำไมนิสัยไม่เหมือนตอนเด็กเลย คนเก่าตอนเด็กคนนั้นที่ใจเย็นหายไปไหน ทำไมตรงข้ามกันหมดเลย คือเราอารมณ์ร้อน นิดหน่อยก็หงุดหงิด ชักสีหน้าออกเลยเวลาไม่พอใจ พูดตรง ยิ้มบ้างเป็นบางครั้ง เบื่อง่าย รำคาญคนเวลาเจอใครไม่ว่าญาติหรือคนที่เข้ามาคือมันจะมีอารมณ์ที่บางครั้งก็เบื่อๆไม่อยากคุย ไม่อยากเล่นกับใคร ไม่ชอบพูดซ้ำ ไม่ชอบคนเซ้าซี้ ไม่ชอบคนสั่ง แต่ก็มีบางครั้งที่ต้องการคุยบ้างคุยกับใครซักคนที่เข้าใจ ใจเย็น ( เหมือนมันแล้วแต่อารมณ์อะค่ะ ที่เราทำไปเราไม่ตั้งใจจริงๆนะคะ มันไปเอง) บางทีเราก็เคยถามตัวเองนะว่าทำไมเราเป็นแบบนี้อารมณ์ไวจัง แต่เราก็ไม่รู้หาคำตอบไม่ได้ซักที บางทีก็ไม่มีเรื่องอะไรให้เครียดให้หงุดหงิดนะ แต่ในความรู้สึกมันเหมือนเครียดอยู่ตลอดเวลา ใจสั่นตลอด หัวสมองเหมือนตึง เหมือนคิดอยู่ตลอด จนบางครั้งบางคนที่เห็นเราเค้าก็บอกว่าเครียดอะไรหรือเปล่าวันนี้สีหน้าไม่ดีเลย ซึ่งเราก็ไม่มีนะ มันเป็นไปเอง เราเคยจะไปปรึกษาจิตแพทย์ว่าทำไมอยู่เฉยๆก็รู้สึกเหมือนเครียดตลอดเวลา ทั้งๆที่บางครั้งก็ไม่ได้มีอะไร ฉันเคยลองอยู่คนเดียวก็เป็นนะแบบเครียดๆอะค่ะ งง มาก ทำไงฉันถึงจะหายจากอารมณ์นี้เพราะงี้ใช่มั้ยคะฉันถึงต้องอยู่กับตัวเองคนเดียวมาตลอด25ปี ฉันเข้าใจคนอื่นนะ ไม่มีใครรับนิสัยแย่ๆหรือไม่มีใครมาช่วยแก้นิสัยเสียของฉันได้หรอก ฉันคงต้องอยู่กับตัวเองแบบนี้ตลอดไปสินะ ถ้ามีคนมาช่วยบอกช่วยแก้นิายเสียฉันได้ฉันก็ยินดีนะ ฉันพร้อมที่จะเปลี่ยนนิสัย แต่คงไม่มีใครที่อยากเข้ามาหรอกเนาะ