ผมมีลูกมีเมียแล้ว มีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงอีกคน

ก่อนอื่นจะด่าจะว่าอะไรกันเชิญได้เลยนะครับ เพราะสิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออย่างนั้นจริงๆ

ผมรู้สึกว่าปัจจุบันชีวิตผมถึงแม้มีครอบครัวแล้ว แต่มันยังรู้สึกขาดบางสิ่งบางอย่าง (ไม่ใช่เรื่องแบบนั้น)​ เหมือนมันไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิต จนบางทีผมคิดว่าสิ่งที่ผมตัดสินใจทำลงไปคือความผิดพลาด แต่พอมาเจอผู้หญิงคนนึงที่ทุกอย่างมันคือสิ่งที่เรียกว่าใช่ มีอะไรเหมือนกัน ชอบสิ่งเหมือนๆกัน ทำให้เวลาอยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุขเลยอยากพบ อยากเจอ อยากอยู่ใกล้ๆ 

ผมแค่อยากรู้ว่า คนอื่นๆคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ส่วนตัวผม ผมรู้สึกว่าชีวิตนี้มันไม่ได้แน่นอนและยืนยาวสักเท่าไหร่ ผมอยากจะทำอย่างที่ใจปรารถนา แต่การกระทำแบบนี้มันคือสิ่งที่หลายๆคนตัดสินว่ามันคือความผิด มันคือความเลวร้าย ผมเลยต้องเก็บความขาดหายในชีวิตและพยายามอยู่แบบนั้นไว้ มันควรเป็นแบบนั้นใช่ไหมครับ 
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 94
แฟนเก่าเราเคยบอกเราว่า อย่าทิ้งเค้าไปนะ เค้ารักเรามากและต้องเจ็บมากแน่ๆถ้าเราทิ้งเค้าไป

ตลอดเวลาที่คบกัน เราก็ไม่ได้มีอะไรตรงกันไปหมดหรอกค่ะ และตัวเราก็มีผู้ชายมาจีบเยอะ หลายคนรุกหนักมาก แต่เราปฏิเสธไปทั้งหมด

อันที่จริงเราจะแอบคุยก็ได้ แอบไปกินข้าวดูหนังกับผู้ชายพวกนั้นก็ได้ ชีวิตเรามันสั้นนิดเดียวเองนี่ใช่มั้ย แต่เราไม่ทำค่ะ มันไม่ใช่แค่เพราะว่าเรารักเค้า เราคิดว่าเราตกลงคบเค้า เราต้องรับผิดชอบความรู้สึกเค้าค่ะ อะไรที่ไม่เข้ากัน เราพยายามปรับตัว พยายามใช้เวลาอยู่กับเค้า

แต่วันนึง เขาก็ไปเจอผู้หญิงใหม่ เขาไม่ได้บอกเลิกเราด้วยนะคะ แต่ใช้วิธีทำตัวเย็นชาใส่จนเราเริ่มแปลกใจ วันที่เรารู้เราร้องไห้แทบกราบเท้าแฟน ถามว่าไม่นึกถึงใจเราบ้างหรอ เขาตอบกลับมาว่า เขาไม่นึกถึงใจใครทั้งนั้นแหละ อยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วมีความสุขกว่า ขอให้เราต่างคนต่างอยู่กันไป

ถ้าเทียบกันแล้ว เราคือ ภรรยาของคุณค่ะ เราบอกล่วงหน้าได้เลยว่าเธอและลูกจะต้องเจ็บมาก แต่สุดท้ายแล้วความเจ็บของเธอกับลูกจะหายไป ในทางกลับกลันในอนาคตวันที่คุณเริ่มสำนึกได้ คุณจะเจ็บปวดทรมานกับการกระทำของตัวเองค่ะ มันจะติดตัวคุณไปจนตายว่าเราทำกับเขาแบบนั้นได้ยังไง

ไม่ว่าคุณจะเรียกกระทำของตัวเองว่ายังไง สุดท้ายแล้วมันจะลงเอยที่การนอกใจภรรยาและมีชู้ค่ะ

คนเรานะคุณ ทางไปนรกมันง่าย แต่ทางไปสวรรค์มันลำบาก ศีลธรรมเขาก็มีไว้ป้องกันมนุษย์จากการใช้ความเห็นแก่ตัวของตัวเองไปเบียดเบียนคนอื่นนี่ละค่ะ อะไรก็ตามที่สะดวกเราเราสามารถหาข้ออ้างได้หมด แต่คนที่มีศีลธรรมเขาจะคิดอยู่เสมอว่า การกระทำของเขาส่งผลต่อคนอื่นอย่างไร

การแต่งงานของคุณไม่ใช่ความผิดพลาด ความเห็นแก่ตัวของคุณต่างหากละคะที่ยัดเยียดให้มันเป็นความผิดพลาด คุณจะได้มีความชอบธรรมในการกระทำของคุณ

แต่ส่วนตัวแล้วถ้าคุณอยากไปจริงๆ เราก็ไม่แนะนำให้คุณทนค่ะ หย่ากับภรรยาคุณให้ไว นั่งคุยเหตุผลกับเธอตรงๆ เหตุผลเดียวที่คุณควรบอกเธอก็คือคุณนอกใจ คุณเลวเอง อย่ายัดเยียดความผิดให้กับเธอ ค่าชดเชยที่เธอควรได้รับคือการได้มีชีวิตใหม่โดยไม่ถูกกล่าวหาว่าบกพร่องค่ะ การกล่าวหาเธอจะทำให้เธอมีแผลในจิตใจไปอีกนาน คุณเหยียบเธอไปรอบนึงแล้วตอนไปหลงชอบคนใหม่ อย่ากระทืบเธอซ้ำให้จมดินอีก เธอกับลูกจะได้ไปมีชีวิตอิสระ ถ้ามีผู้ชายที่รักในความเป็นเธอจริงๆผ่านเข้ามาเธอก็จะได้ไม่เหงาตอนแก่ อย่างน้อยก็ชดเชยให้เธอด้วยการเยียวยาจิตใจเธอหลังหย่า

แต่ถ้าคุณเปลี่ยนความคิดตัวเองได้และไปคุยกับเธอ ปรับจูนหากันใหม่ เราดีใจด้วยค่ะ นับว่าคุณเป็นคนกล้าชนคนนึง ลองปรับ mind set ที่มีต่อชีวิตคู่ของตัวเองดูก่อน ในยูทูปและพันทิปก็มีแนะนำเรื่องนี้เอาไว้เยอะเหมือนกัน อย่างน้อยๆเมื่อเวลาผ่านไปเราก็มั่นใจว่าคุณจะชื่นใจกับความเข้มแข็งและกล้ารับผิดชอบของตัวเองแน่นอนที่ผ่านสิ่งยั่วยุมาได้ และเป็นผู้ให้แก่คนอื่น คือให้ชีวิตที่มั่นคงแก่ลูกคุณ ให้ความอบอุ่นใจแก่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ก็เสี่ยงอนาคตตัวเองมาแต่งเป็นภรรยาคุณ อยู่ดูแลคุณ วันนึงที่ลูกคุณโตคุณจะสอนลูกได้อย่างเต็มปากและภูมิใจ ว่าคนเราต้องมีความนึกถึงใจเขาใจเรานะลูก

เราเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ สู้ๆค่ะ ชนะอะไรก็ไม่เท่าชนะใจตัวเอง

https://www.youtube.com/watch?v=ysYYxkUVLJc << คลิปนี้ก็ดีค่ะ เขาบอกว่าความรักจะเกิดขึ้นจากสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เราทำให้กันในทุกวัน เช่น เวลาตัวเองกินน้ำ ก็ตักน้ำเผื่อไปให้แฟนกินด้วย

มีประโยคนึงของดีเจเผือกที่เราชอบมาก "คนเรามักจะคิดตลอดว่าคนนั้นคนนี้ดีพอสำหรับเราหรือเปล่า แต่เรามักจะลืมถามตัวเองว่า แล้วเราล่ะเป็นคนที่ดีพอสำหรับใครหรือยัง"
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
คนใหม่คบแรกๆ 2 ปีแรกอะไรก็หวานชื่น อะไรก็ยอมได้ ต่างคนต่างหันด้านดีเข้าหากัน ไม่แปลกใจที่อะไรๆมันดีไปหมด คนเราถ้าลองเปิดใจให้คนใหม่เข้ามา เด็กบ้านแตกก็เพิ่มขึ้นกันทั้งนั้นล่ะ

แล้วผู้หญิงรู้มั๊ยว่าคุณแต่งงานแล้ว ถ้ารู้แล้วยังคบกับคุณต่อก็ศีลธรรมต่ำพอสมควร คงพอๆกับคุณล่ะ

ถ้าคิดว่าเมียคุณไม่ใช่ก็ขอหย่าไป ด้วยที่เขาไม่ได้ผิดอะไร คุณก็ชดเชยไปให้สมน้ำสมเนื้อ ทรัพย์สมบัติทั้งหลายคุณก็ไปเริ่มต้นช่วยกันหากับคนใหม่ อย่างน้อยก็ถือว่าได้แก้ไขอะไรบ้าง เปิดบัญชีไว้ให้ลูก อย่างน้อยลูกก็ไม่ลำบาก แม่เลี้ยงเดี่ยวที่ทั้งต้องทำงานทั้งดูลูก คงลำบากพอสมควร ถ้ามีคนส่งเสียก็คงยังพอรับได้ ไหนๆคุณจะปลีกตัวไปมีความสุข ก็อย่าทิ้งให้คนข้างหลังลำบากมากมาย

แล้วถ้าคนใหม่ไม่ใช่ขึ้นมาอย่ากลับมาขอคืนดีเมียคุณล่ะ รวมทั้งถ้าเมียคุณเจอคนใหม่ที่ใช่บ้าง ก็อย่าเอาลูกมาอ้างโน่นนี่นั่น ไม่มีใครได้อะไรทั้งหมด คุณต้องเลือกว่าจะเอาความสุขใจหรือความรับผิดชอบ แล้วก็อย่าจับปลาสองมือ อย่าหวงก้าง
ความคิดเห็นที่ 12
ผมเลยต้องเก็บความขาดหายในชีวิตและพยายามอยู่แบบนั้นไว้ มันควรเป็นแบบนั้นใช่ไหมครับ 

เค้าเรียกว่าความรับผิดชอบคะในสิ่งที่เลือกคะ
ความรักที่มีในตอนแรก ไม่น่าเรียกว่ารักคะน่าจะเรียกว่าหลง เพราะมันหมดไป เหลือแต่ความผูกพัน และพอดีคุณถูกใจคนใหม่ คุณเลยแค่หาเหตุผลเป็นร้อยเป็นพันเพื่อทำให้คุณรู้สึกผิดน้อยลง เหตุผลมันง่ายๆแต่ข้อเดียวเองคะ คุณเจอของใหม่ที่ถูกใจกว่า

เรื่องปกติคะ ถ้าคุณลองเริ่มกับคนใหม่ จนมีลูก มีภาระความคิดเธอจะเปลี่ยนไป แล้วถ้าคุณเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่าอีก คุณก็จะเอามาตั้งกระทู้ถามอีกรึเปล่าคะว่าเจอคนถูกใจที่ใช่กว่าครั้งที่สอง สาม สี่

ใช้สติคิดคะ มองหน้าลูกกับภริยา ถามใจตัวเองว่ายังอยากรักษาครอบครัวไว้มั๊ย ถ้าอยากก็จับเข่าคุย คนใหม่ที่ถูกใจสถานะคือเพื่อน เก็บไว้คุยเรื่องที่ชอบเหมือนกัน

พี่รู้จัก + แต่งงานกับสามี เกิน 20 ปี ปัจจุบันอายุ 40 กว่า เราสองคนมีแฟนแค่คนเดียว  เรื่องเบื่อถือเป็นเรื่องปกติ ความต่างของเรา ไม่มีอะไรที่เราชอบเหมือนกันเลย ไม่ว่าจะอาหาร เราชอบกินก๋วยเตี๋ยวทานเนื้อไม่ได้ สามีชอบทานเนื้อย่าง ฟัวกรา เค้าชอบอ่านหนังสือการ์ตูนเล่นเกมส์ ชอบเที่ยว ทำอาหาร หาร้านอาหารอร่อยๆ ไปเรื่อยๆ
พี่ชอบนั่งเฉยๆไปวัด ฟังธรรม ไม่ชอบกิน แต่ต้องไปกินทุกร้านที่เค้าอยากลอง เนื้อย่างทุกร้าน  แต่คือพี่กินไม่ได้ ก็ขำขำ พี่ไม่สามารถสนทนาธรรมกับเค้าได้เพราะโลกเค้ามีแต่ความอยาก ในขณะที่เค้าก็ไม่สามารถคุยเรื่องเกมส์กับพี่ได้เหมือนกัน เราทะเลาะกันตลอดระหว่างคำว่าพอดี กับล้ำเส้น และการละเลยหน้าที่ภรรยา และ สามี ความหวานมันหมดไปนานมากกก จนจำไม่ได้ เหลือแค่คำว่าเพื่อนที่คอยดูแลกัน จับมือกันผ่านความทุกข์ เพราะคำว่าความสุขของเรามันคนละมุมมอง ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับคำว่าปรับตัวคะ ทำยังไงให้เรามีความสุขกับสิ่งที่เรามี ไม่ใช่ไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่มี และลืมคุณค่าของสิ่งที่เรามี
ไม่ถูกใจกันตรงไหน บอกกัน ปรับได้ปรับ ปรับไม่ได้ก็พยายามองมุมใหม่ ใจคนเรามันมีความต้องการไม่มีที่สิ้นสุดหรอกคะ บนความต้องการเราเอาคำว่าละเมิดสิทธิมนุษยมาครอบ เพื่อปกป้องสิทธิของตัวเอง ลองคิดดูว่าถ้าเราทำตามใจตัวเองทุกอย่างโดยไม่รับผิดชอบในสิ่งที่ราเลือกจะเกิดอะไรขึ้นบนโลกคะ
ความคิดเห็นที่ 6
คิดเหมือนกันว่าคบกันไปยาวๆ คุณจะรู้ได้ไงว่าอะไรๆมันจะลงตัว (ถ้าจะพูดว่าภรรยาอยู่ๆกันไปแล้วไม่ใช่)
ถ้าคุณคิดแบบนี้จริง เรียนรู้กับการเพิ่งเริ่มรู้จัก เริ่มรัก และการเปลี่ยงแปลงเถอะครับ เพราะมันจะเป็นแค่ข้ออ้าง

สิ่งที่จะอยู่กับคู่รักไปตลอดอาจไม่ใช่ความรักก็ได้ เพราะความรู้สึกมันมีหมดไป แต่ความจริงใจและซื่อสัตย์มันยังมีอยู่
อย่าหาความชอบธรรมในการทำร้ายคนอื่น มันไม่ใช่นิสัยลูกผู้ชายครับ ถ้าเราจะทำชั่วอย่าอ้างทุกอย่าง เพราะเราก็แค่ชั่ว

การส่งสารลูกถ้ามองลึกกว่านั้น ลูกที่ไหนจะชอบให้พ่อมีเมียน้อย โตมาเขาจะคิดยังไง หรือภรรยารู้ทะเลาะกัน
เด็กต้องมาอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้เหรอ คนเราก็มองสิ่งดีๆที่ตัวเองจะได้มากกว่าคนอื่นเสมอ นั่นคือคนเห็นแก่ตัวครับ
สิ่งที่คุณมองเรื่องลูก ผมว่ามันแคบไปสำหรับความสุขของเขา (ที่ควรจะได้รับ)

ในเมื่อหมดความรู้สึกต่อกัน อยู่ด้วยกันไม่ไหว สิ่งที่จะให้ครอบครัวได้ แบบลูกผู้ชาย ก็คือเลิกกับภรรยาซะ
ผมว่ามันเป็นสิ่งที่มีเหตุผลที่สุดแล้ว จบกันด้วยเหตุผลดีกว่ามารู้ความจริงและทะเลาะกันบ้านแตก

มันไม่ง่ายหรอกครับจะบอกเลิกใครสักคน ในเมื่อเขาไม่ทำผิดอะไรต่อเรา แต่การไปมีคนอื่นซะเลยมันก็คงแย่กว่าเยอะ
ในเมื่อมาตั้งคำถามหาเหตุผล ก็เอาคำตอบทุกๆคนไปไตร่ตรองเถอะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่