ผมเคยคบกับแฟนคนหนึ่งมาเมื่อ 4-5 ปี ที่แล้ว จนปัจจุบัน มีแฟนใหม่มาอีก 2 คน
คบกับคนปัจจุบันมาแล้วเกือบ 3 ปี นานๆจะมีแวบคิดถึงบ้าง ทั้งๆที่ต่างคนก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว หลายครั้งที่ฝันถึง สนิทหยอกล้อกัน มันหลายต่อหลายครั้ง
นานๆครั้งจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ครับ เลิกกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะความเป็นเด็กของเราเอง
อยากตัดเค้าออกไปจากความคิดเหมือนไม่มีตัวตนเลย แต่พยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ เราไม่เคยคบกับใครแล้วกล้าทำทุกอย่างเท่าคนแรก
เราเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นคนเย็นชา แม้กระทั่งกับคนปัจจุบัน ผมคิดว่าผมควรอยู่คนเดียว ?
เพราะอะไรครับ เพราะอะไร ทำไมถึงไม่หายไปสักที ทุกอย่างทุกช่วงเวลาที่เกิดขึ้นกับทุกคนมันดี ดีจริงๆ ดีทุกคน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม..
ยิ่งหาเหตุผลยิ่งไม่เจอคำตอบ หรือว่าผมควรหันหน้าไปหาธรรมะดีครับ
อยากลืมครับ ลืมไม่ได้จริงๆ
คบกับคนปัจจุบันมาแล้วเกือบ 3 ปี นานๆจะมีแวบคิดถึงบ้าง ทั้งๆที่ต่างคนก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว หลายครั้งที่ฝันถึง สนิทหยอกล้อกัน มันหลายต่อหลายครั้ง
นานๆครั้งจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ครับ เลิกกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะความเป็นเด็กของเราเอง
อยากตัดเค้าออกไปจากความคิดเหมือนไม่มีตัวตนเลย แต่พยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ เราไม่เคยคบกับใครแล้วกล้าทำทุกอย่างเท่าคนแรก
เราเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นคนเย็นชา แม้กระทั่งกับคนปัจจุบัน ผมคิดว่าผมควรอยู่คนเดียว ?
เพราะอะไรครับ เพราะอะไร ทำไมถึงไม่หายไปสักที ทุกอย่างทุกช่วงเวลาที่เกิดขึ้นกับทุกคนมันดี ดีจริงๆ ดีทุกคน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม..
ยิ่งหาเหตุผลยิ่งไม่เจอคำตอบ หรือว่าผมควรหันหน้าไปหาธรรมะดีครับ