เวินหนิงไม่ได้รักเว่ยอิงแบบคนรัก แต่รักในมุมที่ว่าเป็นหนึ่งในกำลังใจที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่ เป็นทั้งผู้มีพระคุณ เป็นทั้งพี่ชาย เป็นทั้งร่มโพธิ์ร่มไทรของชีวิต เป็นเหมือนไอดอล และก็เป็นที่ยึดเหนี่ยวชีวิตเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ (แต่หลังรู้ว่ายังมีอาเยวี่ยน เวินหนิงก็ใช้ชีวิตแบบมีหลานเป็นที่ยึดเหนี่ยว)

ในชีวิตของเวินหนิง รักมากที่สุดคือพี่สาว รองลงมาคือเว่ยอิงที่ทั้งรักและเคารพ

1. ถ้าไม่นับเวินฉิง เว่ยอิงคือคนแรกและคนเดียวที่มองเห็นความสามารถของเวินหนิง ให้เกียรติ ปกป้อง และมองเขาด้วยสายตาที่เป็นมิตรด้วยใจจริง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ครอบครัวเวินหนิงตายหมด เหลือแค่พี่สาว ญาติคนอื่นๆเป็นญาติที่อยู่คนละครอบครัว พอถูกเทวนารีดูดวิญญาณไปสามในสี่ส่วนก็เหมือนคนไม่ปกติ โดนคนในตระกูลเวินบูลลี่ รังแก เหยียดหยาม ไม่เคยกล้าที่จะแสดงออก ไม่เคยมั่นใจในตัวเอง ในขณะที่คนนอกตระกูลก็รังเกียจและจ้องจะทำร้ายเพราะเป็นคนตระกูลเวิน แต่เว่ยอิงคือเจอครั้งแรกก็ชม ให้กำลังใจ ดุบ้างแต่ก็ทำตัวเหมือนพี่ชาย เชื่อมั่นตลอดว่าเวินหนิงสามารถทำได้ และก็มองเห็นว่าเวินหนิงมีค่า

2. เวินหนิงเหมือนตายไปแล้วแต่เกิดใหม่ด้วยฝีมือของเว่ยอิง .. ที่พยายามอย่างยากลำบากเพื่อจะรักษาชีวิตเขาไว้ แม้จะอยู่ในสภาพขุนพลผี แต่อย่างน้อยน้องก็มีชีวิตอยู่ ได้กลับมามีความสุขและดูแลคนในตระกูล แม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาไม่นาน แต่มันคือความสุขที่ชีวิตน้องแทบไม่เคยเจอเลย

3. เว่ยอิงปกป้องคนในตระกูลของเวินหนิง ยอมแม้กระทั่งผิดใจกับเซียนทุกตระกูล ดูแลทุกคนอย่างดีเหมือนเป็นครอบครัวตัวเอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คนที่เว่ยอิงพาไปอยู่ที่ล้วนจั้งกั่ง เป็นคนในตระกูลของเวินหนิงที่เหลืออยู่ เป็นเครือญาติในบ้านเกิดของเวินหนิง ไม่ใช่ว่าแค่สกุลเวินเหมือนกัน อย่างท่านยาย อาสี่ อาเยวี่ยน คือเป็นญาติที่จัดว่าสายเลือดใกล้ชิดในระดับหนึ่ง อาเยวี่ยนนี่คือลูกชายของญาติผู้พี่ ซึ่งเวินหนิงมีศักดิ์เป็นอา

คือต้องเข้าใจสภาวะของเวินหนิงว่าเขาโดดเดี่ยวมาก ที่พึ่งเดียวที่มีคือเว่ยอิง ยิ่งเป็นขุนพลผียิ่งโดดเดี่ยวเพราะไม่มีใครอยากเข้าใกล้ ทุกคนรังเกียจหวาดกลัวเหมือนตัวประหลาด ที่น้องตามติดเว่ยอิงเพราะน้องไม่มีใคร  และที่ปล่อยให้เว่ยอิงเป็นอะไรไม่ได้เพราะน้องไม่มีใครเหลือให้ห่วงแล้ว และถ้าเว่ยอิงตายอีกคนน้องก็ไม่อยากอยู่แล้ว [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วง 16 ปี ที่เว่ยอิงตาย คือเวินหนิงถูกขัง น้องไม่ยอมฟังคำสั่งใครเลยปิดการรับรู้ของตัวเองและเอาแต่หลับ คำสั่งแรกในรอบ 16 ปีที่ปลุกให้น้องตื่นคือคำสั่งที่เว่ยอิงปลุกผีพ่อลูกตระกูลโม่ให้มาสู้กับผีแม่ (เป็นคำสั่งแรกของเว่ยอิงหลังคืนชีพเช่นกัน) ทำให้น้องพังที่คุมขังออกมา และตามแบบสะเปะสะปะจับทิศจากจุดที่เว่ยอิงใช้คาถาล่าสุด จนกระทั่งมีเสียงขลุ่ยที่เขาต้าฟ่าน น้องเลยตามไปจนได้เจอเว่ยอิงเป็นครั้งแรก

และก่อนนี้น้องก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เรื่องจินตาน ที่ห่วงมากเพราะเว่ยอิงไม่ได้แข็งแกร่งแบบเซียนคนอื่นแต่เป็นคนธรรมดาที่มีแค่คาถาอาคม ตอนอยู่ในร่างคุณชายโม่ก็พลังต่ำจนนับว่าไม่มีจินตานก็ยังได้ ในขณะที่ตัวน้องไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่รู้ร้อน รู้หนาว ไม่กลัวอะไรเพราะฆ่าก็ไม่ตาย มีพละกำลังมากขนาดบดก้อนหินด้วยมือเปล่า ความแตกต่างนี้เลยทำให้เวินหนิงยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต้องเป็นฝ่ายปกป้องคอยต่อสู้แทนเว่ยอิง

เวลาที่เว่ยอิงให้น้องไปซ่อนไปหลบ น้องก็เหงา และโดดเดี่ยว เพราะในขณะที่เว่ยอิงมีหลานจ้าน มีจินหลิง มีคนนั้นคนนี้ แต่น้องมีแต่เว่ยอิงโอนลี่ มันเลยเหมือนน้องต้องกลับไปอยู่เงียบๆ คนเดียว ใจหนึ่งก็เหงา อีกใจก็ห่วงกลัวว่าถ้าเว่ยอิงคลาดสายตาไปแล้วจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อารมณ์เหมือนเซียนจื่อคอยตามจินหลิงอ่ะ คือไม่ได้ต่างเลย เป็นแบบที่คนชอบเปรียบว่าเวินหนิงเป็นสัตว์เลี้ยงของเว่ยอิงนั่นแหละ คือถึงเว่ยอิงจะมองว่าเวินหนิงเป็นเพื่อน เป็นน้อง ไม่เคยคิดเป็นอื่น แต่พฤติกรรมที่เวินหนิงแสดงออกมันเป็นแบบนั้น จะโทษคนที่แซะก็ไม่ได้

จริงๆ เว่ยอิงก็รู้จุดนี้ ถึงอยากให้น้องมีสังคม มีเพื่อน หรือมีชีวิตที่อยู่ด้วยตัวเองได้ ไม่ต้องคอยพะวงอยู่กับตัวเอง และพึ่งพิงตัวเองไปตลอดชีวิต (น้องไม่เคยมีสังคมเลย ไม่เคยมีเพื่อนด้วย) ไม่ใช่เว่ยอิงรำคาญหรือไม่รักน้องนะ แต่เพราะห่วงน้อง อยากเห็นน้องเข้มแข็งและมีชีวิตเป็นของตัวเองเสียที


ตอนหลังพอน้องรู้ว่ายังมีอาเยวี่ยนก็กล้าจะปล่อยมือเว่ยอิง และจะไปเผชิญโลกกับอาเยวี่ยนบ้าง เพราะตอนนี้น้องมีหลานให้ต้องดูแลแล้ว ไม่ได้ตัวคนเดียวเลยต้องตามดูแลเว่ยอิงแบบเมื่อก่อน