เคยถูกฟ้องไล่เบี้ยมูลหนี้ 130 ล้านบาทเป็นลูกหนี้ร่วม ไม่ได้เป็นลูกหนี้สถาบันการเงินโดยตรงเกิดจากประมาทเลินเล่อ
โดยนายจ้างเก่านำเช็คค้ำประกันค่าสินค้าไปขายลดเช็คกับธนาคาร ทำสัญญาขายลดเช็คโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า
และเช็คค้ำประกันไม่มีมูลหนี้ต่อกัน เนื่องจากไม่มีการส่งมอบสินค้า แต่ธนาคารมีเอกสารเช็คหรือตั๋วเงินและเอกสาร
ใบส่งของ นายจ้างเก่าทำขึ้นมาเอง
เมื่อต้องพิพากษาให้ล้มละลายก็ต้องเป็นบุคคลล้มละลาย ไม่สามารถรับเงินหรือทรัพย์สินใดๆ  จขกท.มีภาระหนี้ 1.9
ล้านบาท ธนาคารเขาคงยังไม่ฟ้องล้มละลาย ลูกหนี้ถูกฟ้องล้มละลายก็ต่อเมื่อมีหนี้สินล้นพ้นตัวมีทรัพย์สินไม่พอกับ
หนี้สิน และหนี้สินของลูกหนี้บุคคลต้องมีมูลหนี้ไม่ต่ำกว่า 1 ล้านบาท สำหรับนิติบุคล2 ล้านบาท และมีหนังสือทวงถาม
3 ครั้งติดต่อกัน
ส่วนใหญ่ลูกหนี้ถูกฟ้องโดยศาลแพ่งก่อน ลูกหนี้หรือจำเลยถูกบังคับคดีตามคำพิพากษาของศาลแพ่งมีอายุความ 10 ปี
พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี ลูกหนี้บางรายมีหนี้เงินต้นไม่ถึง 1 ล้านบาท พอรวมดอกเบี้ยอายุความ 10 ปี ส่วนใหญ่
ก็มีหนี้เกิน 1 ล้านบาท เข้าเกณฑ์ถูกฟ้องล้มละลาย
เมื่อเจ้าหนี้ไม่สามารถรับชำระหนี้จากลูกหนี้ได้ครบถ้วนตามคำพิพากษา ถ้าลูกหนี้มีหนี้เกิน 1 ล้านบาท เจ้าหนี้จึงฟ้อง
ลูกหนี้ให้เป็นบุคคลล้มละลาย หลังจากเมื่อถูกศาลล้มละลายกลางพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลายแล้ว ไม่สามารถ
ทำธุรกกรรมการเงินใดๆได้ แต่จพท.ให้ลูกหนี้มีเงินพอยังชีพได้เดือนละ 1 หมื่นบาท รายงานบัญชีทรัพย์สิน-หนี้สิน
ให้จพท.ทราบทุก 6 เดือน พอครบกำหนด 3 ปี โดยไม่มีการทุจริต ไม่โกงเจ้าหนี้หรือโยกย้ายถ่ายเททรัพย์สิน ก็พ้น
จากบุคลล้มละลายสามารถทำธุรกรรมการเงินได้ปกติ หลังจากพ้น 3 ปี ไปขอสินเชื่อจากสถาบันการเงินก็ยังไม่มีใคร
ปล่อยกู้ให้ นอกจากกลุ่มนอนแบงค์ และยังติดเครดิตบูโรไปอีกประมาณ 2 ปี ถึงจะปลดออกจากบูโรได้ครับ