ผมเป็นนักศึกษาฝึกงาน ในร้านอาหารในนนทบุรี ครับ ผมได้มาเจอกับรุ่นพี่ที่มาฝึกงานก่อน ตอนเเรกผมก็ไม่ได้ชอบเค้า เเต่พอเวลาผ่านไปความรู้สึกดีๆ ก็เริ่มเกิด เรากลับจากที่ทำงานพร้อมกัน เวลาผมเดือดร้อนเค้าก็ช่วยอยู่เสมอ มันอาจจะเป็นสิ่งที่ผมมะโนขึ้น เเต่เค้าก็ค่อยช่วยผมอยู่จริงๆ เค้าเป็นนักศึกษาฝึกงานเหมือนกัน ผมอาจจะได้เจอกับเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ผมพยายามทุกอย่างที่จะอยู่กับเค้าให้นานที่สุด เเต่ความรู้สึกมากมายในหัวมันทำให้ผมสับสนไปหมด เค้าชอบผญ. เเต่ความรู้สึกดีๆที่เค้ามีให้ ทำให้ผมตัดใจได้ ผมรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสมวังในความรัก เ
เเต่ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ผมชอบเค้ามากเเต่ ในใจลึกๆก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ผมไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ ผมอยากมีคนให้คำปรึกษาครับ
อีกไม่กี่วันเค้าก็กลับไปเรียนเเล้ว ไม่รู้ว่าโชคดีรึเปล่าที่เค้าอยู่ ในจังหวัดเดียวกันเเต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเจอกันง่ายๆ