ผม อายุ20ปี ผมเรียนจบแค่ม.3 และตัดสินใจลาออก
ด้วยเหตุผลที่ว่าผมมีปัญหาในเรื่องของการเข้าสังคม
ผมใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว ไม่ได้ทำงาน ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จัก
พึ่งรายได้จากครอบครัวใช้ชีวิตแบบนอนหายใจทิ้งไปวันๆ
กินข้าววันละ1มื้อ ผมอยู่กทม. (พ่อแม่ทำงานอยู่ตจว.)
ผมมีความรู้สึกว่าชีวิตนี้ผมทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลย ทั้งๆที่หลายๆเรื่องผมก็มีความตั้งใจมาก+มีแรงบัลดาลใจ อยากเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยทำได้ เหมือนสมองมันโฟกัสได้แค่แปปเดียว จากนั้นมันก็จะไม่ทำ ผมรู้สึกว่าเหมือนผมไม่สามารถควบคุมการทำงานของสมองได้เหมือนคนปกติ ทุกวันนี้จึงไม่ได้ทำอะไร ใช้ชีวิตแบบนอนหายใจทิ้งไปวันๆ เพ้อเอา ฝันเอา ว่าอยากเป็นแบบนั้น แบบนี้ ถ้าเมื่อไหร่ที่มีไฟก็จะรุกชึ้นมาทำอะไรในชีวิตได้ แต่ก็ได้แค่แปปเดียวแล้วก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม วนหลูบอยู่แบบนี้ และเรื่องทั่วๆไปบางอย่างที่ใครๆก็สามารถทำไ้ด้แต่ผมไม่สามารถทำได้ เหมือนคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ผมทานข้าววันละ1มื้อ นอนไม่เป็นเวลา อยากนอนตอนไหนก็นอน จะกินตอนไหนก็กิน แถมไม่ชอบกินข้าว(กินได้แค่2คำ) และ มีปัญหาสุขภาพ ผมเป็นคนติดโทรศัพท์ ติดจอตลอดเวลา ถ้าไม่ได้หยิบขึ้นมาดูจะกระวนกระวาย ใจสั่น แม้แต่ตอนกินอาหาร อาบน้ำ ก็เช่นกัน
ผมมีอาการแปลกๆหลายอย่าง หลายๆครั้งผมคิดอะไรไม่ค่อยออก เหมือนสมองมันเสื่อม ผมแยกลำดับความสำคัญในชีวิตไม่ได้ ผมเป็นคนที่ชอบเขียนระบายอะไรยาวๆลงหน้าเฟสหรือโซเชี่ยลแล้วก็นั่งอ่านสิ่งทีตัวเองเขียนซ้ำๆอยู่อย่างนั้นเป็นชม. ผมไม่รู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรหรือรู้แต่ก็ยังทำซ้ำๆผมชอบอยู่กับอะไรเดิมๆเป็นระยะเวลานานๆสมองผมไม่มีการเรียนรู้หรือพัฒณาหรือสิ่งใหม่เข้ามาในหัวเลย และปัญหาเรื่องอื่นๆอีก108พันอย่าง
ผมกำลังเป็นอะไร และ ผมควรต้องทำยังไง ผมไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อ่ไปแล้ว
ใครช่วยผมได้บ้าง ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากอยู่กับตัวเองอีกแล้ว
ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้ อย่างน้อยๆก็ขอแค่บุคลิกภาพ และ รูปแบบการใช้ชีวิตที่เหมือนคนปกติก็พอ
ผมจะต้องทำยังไงดี
ผมไม่รู้ว่าผมกำลังเป็นอะไร เหมือนผมป่วยทางจิต (อายุ20ปี)
ด้วยเหตุผลที่ว่าผมมีปัญหาในเรื่องของการเข้าสังคม
ผมใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว ไม่ได้ทำงาน ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จัก
พึ่งรายได้จากครอบครัวใช้ชีวิตแบบนอนหายใจทิ้งไปวันๆ
กินข้าววันละ1มื้อ ผมอยู่กทม. (พ่อแม่ทำงานอยู่ตจว.)
ผมมีความรู้สึกว่าชีวิตนี้ผมทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลย ทั้งๆที่หลายๆเรื่องผมก็มีความตั้งใจมาก+มีแรงบัลดาลใจ อยากเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยทำได้ เหมือนสมองมันโฟกัสได้แค่แปปเดียว จากนั้นมันก็จะไม่ทำ ผมรู้สึกว่าเหมือนผมไม่สามารถควบคุมการทำงานของสมองได้เหมือนคนปกติ ทุกวันนี้จึงไม่ได้ทำอะไร ใช้ชีวิตแบบนอนหายใจทิ้งไปวันๆ เพ้อเอา ฝันเอา ว่าอยากเป็นแบบนั้น แบบนี้ ถ้าเมื่อไหร่ที่มีไฟก็จะรุกชึ้นมาทำอะไรในชีวิตได้ แต่ก็ได้แค่แปปเดียวแล้วก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม วนหลูบอยู่แบบนี้ และเรื่องทั่วๆไปบางอย่างที่ใครๆก็สามารถทำไ้ด้แต่ผมไม่สามารถทำได้ เหมือนคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ผมทานข้าววันละ1มื้อ นอนไม่เป็นเวลา อยากนอนตอนไหนก็นอน จะกินตอนไหนก็กิน แถมไม่ชอบกินข้าว(กินได้แค่2คำ) และ มีปัญหาสุขภาพ ผมเป็นคนติดโทรศัพท์ ติดจอตลอดเวลา ถ้าไม่ได้หยิบขึ้นมาดูจะกระวนกระวาย ใจสั่น แม้แต่ตอนกินอาหาร อาบน้ำ ก็เช่นกัน
ผมมีอาการแปลกๆหลายอย่าง หลายๆครั้งผมคิดอะไรไม่ค่อยออก เหมือนสมองมันเสื่อม ผมแยกลำดับความสำคัญในชีวิตไม่ได้ ผมเป็นคนที่ชอบเขียนระบายอะไรยาวๆลงหน้าเฟสหรือโซเชี่ยลแล้วก็นั่งอ่านสิ่งทีตัวเองเขียนซ้ำๆอยู่อย่างนั้นเป็นชม. ผมไม่รู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรหรือรู้แต่ก็ยังทำซ้ำๆผมชอบอยู่กับอะไรเดิมๆเป็นระยะเวลานานๆสมองผมไม่มีการเรียนรู้หรือพัฒณาหรือสิ่งใหม่เข้ามาในหัวเลย และปัญหาเรื่องอื่นๆอีก108พันอย่าง
ผมกำลังเป็นอะไร และ ผมควรต้องทำยังไง ผมไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อ่ไปแล้ว
ใครช่วยผมได้บ้าง ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากอยู่กับตัวเองอีกแล้ว
ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้ อย่างน้อยๆก็ขอแค่บุคลิกภาพ และ รูปแบบการใช้ชีวิตที่เหมือนคนปกติก็พอ
ผมจะต้องทำยังไงดี