ผมกับแฟนคบกันมา4ปีแล้ว ตัวติดกันอย่างกับปลาต้องโก๋ ติดกันทุกเวลา แต่แล้ววันหนึ่งก็มาถึงวันที่เราต้องแยกกันไปทำงาน แรกๆไม่เป็นอะไรพอนานขึ้น เริ่มห่างกัน แล้วก็มาถึงจุดสิ้นสุดที่เธอบอกเลิกผม แล้วเราก็ต้องเลิกกันจริงๆ แรกๆความรู้สึกของบอกว่ามันคงไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ทำใจได้ พอผ่านไปเป็นอาทิตย์ ก็เริ่มมีความรู้สึกอัดอั้นมากขึ้นเกิดขึ้นในอก แต่ยังทนได้ พอผ่านไปเดือนหนึ่งความรู้สึกนั้นสุมทรวงจนทะลักออกมาตัดสินใจโทรไปหาเธอ ขอกลับไปเป็นอย่างเก่าแต่ก็สายไปแล้ว เธอมีคนใหม่ไปแล้ว ทุกวันนี้ตื่นเช้ามาอย่างแรกเลยน้ำตาจะใหล พร้อมกับความรู้สึกหว้าเหว้ ที่เหมือนบางอย่างมันหายไป ความรู้สึกที่คุ้นเคย มันได้หายไปแล้วแต่ในใจยังคงคิดถึงยังคงพร่ำเพ้อ แต่มีมันเป็นได้แค่ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจ ที่ไม่รู้เมื่อใหร่มันจะหายไป