สวัสดีค่ะ เราชื่อ ขิง กระทู้นี้เราอยากจะมาเล่าเรื่องของเรา เพราะเราก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปเล่าตรงไหนดี ฮ่าๆ หวังว่าจะมีเพื่อนๆพี่ๆ เข้ามาอ่านบ้างเนาะ อาจจะไม่มีสาระอะไร แต่มันเป็นความในใจของเรานี่แล่ะ  เดิมทีแล้ว เราก็เป็นแค่ ผญ คนนึงที่เหมือนคนอื่นทั่วๆไป มีความสุข ความเศร้า หรือหลายๆอย่างๆ แต่เราไม่เคยคาดคิดว่า เรื่องแบบนี้ จะมาเกิดขึ้นกับเรา...
ในชีวิตของเรา มีแฟนที่คบกันจริงๆจังๆ นั่นคือ 3 คน คนแรกนี้ ชื่อสมมุติ คุณจ่า เรากับคุณจ่าคบกันช่วงสมัยมัธยม พบเจอกันตอนที่เรียน รด. ยอมรับว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์มากกกก!! ทุกอย่างมันดูดีไปหมด เรา 2 คนช่วยกันเรียน ติวหนังสือ ไม่เคยมีเรื่องล่วงเกิน มากสุดคือจับมือเดินข้ามถนน (พุ้นแล่ว55) ครอบครัวของเรารู้จักกัน ไปมาหาสู่ เป็นทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ทั้งพี่ น้อง และเรา2คน มีแพลนว่า เรียนจบ ป.ตรี เราจะหมั้น และแต่งงานกัน...จนมาวันนึง วันที่เรารู้สึกว่า หัวใจเรามันสลายครั้งแรก นั่นคือ เขาหลอกเราว่า เขาจะไปบวชนะ บวชพระ อยู่ที่วัดป่าแห่งนึง ซึ่งเราก็โอเคค่ะ อนุโมทนาสาธุนะ ศึกษาธรรมะให้ดีล่ะ ตั้งใจให้มากๆ ไม่ต้องห่วงนะ รอเสมอ // แต่แท้ที่จริง เขานั้นไปแอบมีคนอื่น และที่ช็อคมากคือ ผญ คนนั้น ก็ท้องด้วย...และความรักครั้งแรกของเรา ก็ได้จบลงไป (แต่ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันนะ คือเรายังสามารถคุยกันได้ ให้คำปรึกษาในฐานะของเพื่อน) 
ครั้งต่อมา เป็นความรักที่ดีนะคะ ชื่อสมมุติ คุณอ้าย เรากับคุณอ้ายคบกันช่วงเราอยู่มหาวิทยาลัยช่วง ปี 3 เป็นช่วงที่เราฝึกงาน มหาวิทยาลัยเราใกล้กัน เจอกันด้วยความบังเอิญ นั่นคือ ในแอปหาคู่แอปนึง เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะอยากเจอหรอก 555 แต่มันอาจจะเป็นกรรมลิขิต เพื่อนเราดันไปกดหน้าจอเรา หมายถึงกดแอดคุณอ้ายนี่แล่ะไป และที่ช็อคมากกว่านั้น คือจริงๆแล้ว ครอบครัวเรารู้จักกัน ตอนเด็กๆเราก็เคยเล่นด้วยกัน แต่พอเราได้ย้ายบ้านไป เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย 555 และก็เลยได้คุยกัน จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้จะอยากจริงจังหรอก แต่ว่าเราก็อยู่ในช่วงที่เราไม่ได้มีใคร และเขาก็ดูเป็นคนที่คุยสนุก และก็เทคแคร์เราดี เป้นเหมือนพี่ น้อง เพื่อน ก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนตกลงคบกัน ในระหว่างนั้นก็ดี และก็อย่างที่เคย เป็นความรักที่บริสุทธิ์ เราก็ยอมรับว่า เขาเป็นคนดีในระดับนึง ให้เกียรติเรา แต่ติดอย่างนึง เขานั้นเป็นคนติดเพื่อน ติดเกมส์ ติดเล่น ไม่ค่อยใส่ใจกับรายระเอียด หรือใส่ใจกับความรู้สึก (เอาตรงๆคือ ตอนนั้นเราเรียนจบแล้ว เราก็เริ่มทำงาน และเริ่มจริงจังในชีวิตมากขึ้น เริ่มที่จะมองหาความมั่นคง และในบางครั้งที่เราต้องการความคิดเห็นหรืออะไรก็ตาม เขาก็จะไม่สนใจ เพราะคิดว่าเราเก่ง เราตัดสินใจได้ ทั้งๆที่เราก็เคยพูด เขาก็จะหูทวลลมไป) แต่เขาจะเป็นคนไปเรื่อยๆ ไม่คิดเรื่องอนาคต และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันนึงเราทนไม่ได้ ก็เลยจับเข่าคุยกันว่า จะยังไงดี จนเขาได้พูดคำๆนึง ซึ่งมันทำให้เราตัดสินใจที่จะยุติความสัมพันธ์นั้นลงนั่นคือ...พี่ยังไม่อยากคิดอะไรเลย พี่คิดว่าเราคงจะคบกันไปเรื่อยๆ แล้วหนูไหวมั้ย ถ้าไม่ไหว เราก็คงต้องเลิกกัน...นั้นล่ะคับท่านผู้ชม ถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจนะ แต่มันไม่ได้แบบเสียใจฟูมฟาย หรือแบบฟังเพลงเศร้าฉันต้องร้องไห้ มันเสียใจแบบ เราจะต้องคบกันในอีกแบบที่ไม่ใช่เหมือนทุกวัน อะไรประมานนี้อีกอย่างในช่วงที่เราคบกับคุณอ้าย อารมณ์มันจะประมานพี่น้องมากกว่าแฟน เราก็เลยตัดสินใจที่จะยุติความสัมพันธ์นั้นลง แต่เราสองคนก็ยังถามไถ่ พูดคุยกัน ในฐานะพี่น้อง...(ละครไปอี๊กกกกกก) 
จนในวันนึง วันที่เราได้มาเจอคนๆนึง ชื่อสมมุติ คุณดื้อ เราก็อธิบายไม่ถูก แต่เรารู้สึกว่า เรารักเขาจริงๆ เราไม่เคยรู้สึกแบบนี้ทั้งกับคุณจ่า คุณอ้าย หรือกับใครก็ตาม เรารู้จักกันเนื่องจากเพื่อนของเขานั้นรู้จักกับเพื่อนของเรา เราเจอกันหลายครั้ง และในวันนึงเขาก็แอดไลน์มา เราคุยกันระยะนึงค่ะ ประมาน 5-6 เดือน เราก็ไม่มั่นใจ เขาเป็นคนแปลกๆ นิสัยก็แปลกๆ แอบเอาแต่ใจเล็กน้อย (อาจจะเพราะเป็นลูกคนสุดท้องในครอบครัว) จนวันนึงเราก็ตกลงว่าจะศึกษากันอย่างจริงจัง เราก็โอเค ซึ่งในขณะนี้เราก็อายุ20 ปลายๆ มันเป็นเรื่องราวดีๆนะในช่วงนั้น เราก็รู้สึกว่า เรารักเขาจริงๆ คนๆนี้แล่ะที่จะอยู่กับเราได้ พอคุยกันจริงจัง แล้วเรา 2 คนตกลงคบกันอย่างจริงจัง เราก็ยอมรับว่า เราก็จริงจังมากเลยกับเขา เราพูดกับครอบครัวของเรา ไปเที่ยวด้วยกัน ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน และตัดสินใจทำในสิ่งที่หลายๆคนก็คงจะทำนั่นคือ การค้างด้วยกัน ก็มีความสุขดีนะในช่วงๆนั้น และแล้วเหตุการณ์มันก็เปลี่ยนไป คุณดื้อกลายเป็นคนเฉย บางทีก็เครียดจนเรากลัว เราทำงานคนละที่ค่ะ ไม่ได้พักอยู่ด้วยกันนะ มีเวลาก็จะมาอยู่ด้วยกันไรงี้ แต่ปกติ ก็ต่างคนต่างอยู่คนละที่ เขาเปลี่ยนจากหน้ามือ เป็นหลังตีน (หยาบคายไปมั้ย555) จากคนที่เคยเอาใจใส่ ก็ไม่เอาใจใส่ จากคนที่ชอบพูดคุย กลายเป็นคนเฉยชา จากคุยกันทุกๆ 3 เวลาหลังอาหารก่อนนอน กลายเป็นนานๆจะแชทมา (เช่น คุณเขาจะแชทมาแค่ ไปทำงานยัง ขับรถดีๆล่ะ / เลิกงานละนะ ) ประมานนี้ค่ะในแต่ละวัน วันนึงเราก็เลยถามเขาไป ่าเป้นอะไร เขาก็ไม่ตอบ ได้แต่เฉยๆ เออเราก็ปล่อยไป จนมันถึงวันที่เราไม่อยากจะทน เราเป้นคนไม่ชอบเหตุการณ์ที่เราจะต้องเอาตัวเองมาคิดมาก เรารู้สึกว่าเราทุกข์ใจจัง เราเลยคุยกับเขาว่า เป้นยังไง ตอนนี้รู้สึกอะไร ยังรักกันรึเปล่า ทำไมมีอะไรไม่พูดกันล่ะ คำตอบไม่มีอะไรออกจากปากของเขา เราเลยพูดว่า อยากเลิกกับเราหรอ แต่คำตอบที่ได้คือ ขิง เรารู้สึกว่าเราไม่พร้อมที่จะมีแฟน เรารู้สึกว่าเราอ่ะไม่พร้อมเลย ถ้าแม่เราไม่ชอบขิง เราก็ต้องเลิกกับขิง...(เหอๆ อะไรวะ?) เราก็เลยตอบไปว่า อ่อ คืออยากจะเลิกใช่มั้ย เขาก็ไม่ตอบ เราก็รุ้แล้วล่ะว่าคำตอบมันจะเป็นยังไง เราก็เลยบอกว่าโอเค เลิกก็เลิก // หลังจากวันนั้น เราเฮิร์ตหนักมาก มากถึงมากที่สุด แต่ก็ยังดีที่เรายังมีเพื่อน พี่ และหนึ่งในคนที่ให้กำลังใจเราก็คือ คุณอ้าย ที่ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป้นพี่น้องกัน แต่เขาก็ยังพูดคุย ให้คำปรึกษา และคอยเป็นห่วงเราอยู่เสมอ -- จนเวลาผ่านไป 1 เดือน เราก็ได้รับสายๆนึง นั่นก็คือ คุณดื้อโทรมา เอาง่ายๆโทรมาง้อนั่นแล่ะ นั่นนี่ ไอ้เราก็ด้วยความที่เรารักเขา ก็ให้อภัย เขาก็มาสัญยงสัญญานั่นนี่ จะไม่ทำแบบนี้อีก ก็กลับไปคบกัน ก็เหมือนเดิม แรกๆดี อยู่กันไปซักพัก เข้าลูปเดิม แบบเดิม และก็จบลงแบบเดิมนั่นคือ เลิกกัน // รอบนี้เราก็เสียใจเช่นเดิม แต่เราก็อยู่ได้ อยู่ไปเรื่อยๆ เอาเวลามาทำแต่งานๆๆๆๆๆ จนไม่มีเวลาได้ดูแลตัวเอง 555+ และเวลาก็ผ่านไปอีก 1 เดือนกว่าๆ เหมือนเดิม คุณดื้อมาง้อเรา เราก็คิดในใจว่า เอาอีกละ แต่ก็ยังอีก ยังง้าวอีก ก็รักเขาอ่ะนะ  กลับไปให้อภัยเขาอีก แต่ทีนี้ เราก็บอกกับเขาไปว่า รอบนี้คือ รอบ ที่ 3 ละนะ ถ้าเป้นแบบเดิมอีก เราก็ไม่รู้ว่าเราจะอดทนได้นานแค่ไหนนะ นางก็โอเค สัญญาจะไม่ทำอีกแล้ว นั่นนี่ เราก็โอเค กลับมาคบกัน แต่รอบนี้มามันค่อนข้างจะหนัก แรกๆดีมากค่ะ พอมาเรื่อยๆ เอาเป็นว่ามันหนักกว่าเดิมอ่ะ หนักกว่าครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 มิหนำซ้ำ เรายังจับได้ว่า เขาน่ะยังมีคุยกับคนอื่นในแอปหาคู่แอปนึง ความรู้สึกของเราอ่ะ มันชาไปแล้ว มันรู้สึก เดินเท่าไหร่มันก็ไกลอ่ะ เรารักเขามากนะ เราไม่เคยรุ้สึกแบบนี้กับใคร เราก็ไม่อะไร เขาคุยเราก็คุย เขาอยากเจอเราก็เจอ ได้ เอาแบบนี้ก็ได้ และวันนึงเราก็มาคุยกับมะม๊าของเรา มะม๊าเราบอกว่าไม่เคยเลี้ยงเรามาให้เสียใจ ลื๊อก็คิดดูละกัน ว่าลื๊อรักเขามากกว่าที่ลื๊อรักตัวเองมั้ย ลื๊อทนได้มั้ยล่ะ คิดดีๆ ่าจะเอายังไง // เราก็เลยได้กลับมาคุยกับตัวเอง คุยกับตัวเองหลายวัน ว่าจะยังไง และเราก็ได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า ไม่เอาอีกแล้ว ฉันจะไม่ทนกับคนที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวของฉัน เราเลยตัดสินใจคุยกับคุณดื้อ และบอกเลิกคุณดื้อไป ถึงแม้ว่าจะเสียใจ แต่เราก็ยังรู้สึกดีที่เราไม่ต้องมาทนกับคนแบบนี้อีก // เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น คุณอ้ายมาขอโอกาสกับเรา...คุณอ้ายพูดกับเราว่า ตอนนี้นางคิดได้แล้วว่า จะยังไง ที่ผ่านมาอาจจะไม่เคยใส่ใจ เพราะยังคิดไม่ได้ ยังไม่รุ้ว่าอะไรที่สำคัญ แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วขิง พี่อยากดูแลขิง ไม่ว่าขิงจะเป็นยังไง พี่รับได้ทุกอย่าง พี่รับไม่ได้ว่ะ ที่มาเห็นขิงต้องมาเป็นแบบนี้ พี่จะดูแลขิงเอง ให้พี่ดูแลขิงนะ จะว่าไปนั่น คุณอ้ายก็คุยกับครอบครัวเราว่าจะขอโอกาสจากเรานะ จริงจัง นั่นนี่ ม๊ากะป๊าเราก็เอาตรงๆ ครอบครัวเราก็รู้จักกันเนาะ และก็เคยเป็นเพื่อนเล่นกันแต่เด็กๆด้วย และก็เคยเห็นว่าคบกัน เขาก็พร้อมอยู่แล้วที่จะให้กลับมาคบกัน ก็ซักพักประมาน 4-5 เดือน เราก็เลยรู้สึกว่า คุณอ้ายเขาก็ยังดูแลเราอยู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงเราจะไปคบกับคุณดื้อ คุณอ้ายเขาก็ยังคอยห่วงใยเราเสมอ ในหลายๆเรื่อง แต่ประเด็นคือ เรารักคุณดื้อ (หัวใจไม่สั่งสอน55+) และวันนึงวันที่เราได้ตัดสินใจบางเรื่องก็มาถึง คุณดื้อหลังจากที่หายไป ก็โทรกลับมาหาเรา มาง้อ มานั่นนี่ และช่วงนั้นแล่ะ มันก็อยู่ในช่วงที่ คุณอ้าย มาขอขมากับครอบครัวเรา และจะขอเราแต่งงาน...  ยอมรับว่าช่วงนั้นมันทำให้เราคิดมาก (ซึ่งก็ไม่รุ้จะคิดมากทำไม อาจจะเพราะโง่) เราคิดมากที่ เราจะกลับไปหาคุณดื้อ เพราะเรารักคุณดื้อดีมั้ย หรือจะกลับมาคบกับคุณอ้าย เริ่มต้นกันใหม่กับคนที่เขาเฝ้ารอเรา และแก้ไขตัวเองอยากจะดูแลเราจริงๆ แต่เรามาคิดๆดูแล้ว ในช่วงที่เราคบกับคุณอ้ายนั้น ที่ต้องเลิกกันก็เพราะความคิดมันไม่ตรงกัน พูดกันไม่เข้าใจ ถึงจะเลิกกัน แต่เราก็ยังเป็นเพื่อน พี่น้องงกันที่ยังมีความรู้สึกดีๆความปรารถนาดีๆต่อกัน และเขาก็ยังห่วงใยเรามาตลอด และในช่วงที่เราคบกับคุณดื้อ ถึงเราจะรักเขามาก แต่สิ่งที่เขาทำกับเรามันก็ทำให้เราเสียใจมากจริงๆ และมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว...เราก็เลยตัดสินใจกลับมาคบกับคุณอ้าย โดยตัดขาดจากคุณดื้ออย่างถาวร...
ทุกวันนี้เรายอมรับว่าเรายังรักคุณดื้ออยู่ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนกัน แต่คุณอ้ายก็ทำให้เรารู้สึกดีๆขึ้น เขาปรับตัว แก้ไข ได้อย่างที่เขาบอก มันทำให้เรารู้สึกดีกับเขาขึ้นเรื่อยๆ เรารู้สึกว่าเราคิดดีและก็โชคดีแล้ว ที่เราได้เลือก คนที่เขารักเรา ถ้าเราเลิกคนที่เขารักเรา ชีวิตเราจะมีความสุข เราก็คิดอย่างนั้น ซักวันเราก็จะรักเขาให้มากๆ ถึงแม้วันนี้ มันอาจจะยังไม่เต็มที่ แต่พอถึงวันนึง เราจะรักเขามาก เราเชื่ออย่างนั้นค่ะ และก็เรามีแพลนที่จะแต่งงานกันในต้นปี 63 นี้แล้ว เป็นกำลังใจให้เรากับคุณอ้ายด้วยนะคะ ขอบคุณทุกๆคนที่อดทนอ่านมาได้จนจบนะคะ ขอให้ทุกๆคนมีความรักที่ดี มีความสุขนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...